Kapitujt

Gjoni: 6. Jezusi ushqen pesë mijë vetë

6

¹ Pastaj Jezusi kaloi në anën tjetër të detit të Galilesë, që quhet edhe i Tiberiadit. ² E ndiqte një shumicë e madhe, sepse shihnin mrekullitë që bënte në të sëmurë. ³ Jezusi u ngjit në një kodër, ku u ul të rrijë bashkë me nxënësit e vet. ⁴ Ishin afër Pashkët, e kremtja e judenjve.

⁵ Jezusi çoi sytë dhe pa një shumicë të madhe njerëzish që po vinte tek ai e i tha Filipit:

“Ku do të blejmë bukë që të hanë këta njerëz?”

⁶ Foli kështu për ta sprovuar, sepse ai vetë e dinte se çka kishte në mend të bënte.

⁷ “As dyqind denarë bukë ‑ iu përgjigj Filipi ‑ nuk do të dilnin mjaft për t’i dhënë secilit nga një grimë.”

⁸ I tha njëri nga nxënësit, Andreu, i vëllai i Simon Pjetrit:

⁹ “Këtu është një djalosh që ka pesë bukë elbi dhe dy peshq të vegjël. Por, çka janë këto për kaq njerëz?”

¹⁰ Jezusi u tha:

“Thuajuni njerëzve të ulen.”

Në atë vend kishte shumë bar.

U ulën, pra, rreth pesë mijë burra. ¹¹ Jezusi mori bukët, falënderoi dhe ua dha atyre që ishin ulur. Po ashtu edhe prej peshqve ‑ aq sa deshën. ¹² E kur u nginë, u tha nxënësve të vet: “Mblidhni tepricat që të mos tresë asgjë.” ¹³ I mblodhën, pra, dhe mbushën dymbëdhjetë shporta me copat që u tepruan atyre që hëngrën prej pesë bukësh elbi.

¹⁴ Njerëzit, kur panë mrekullinë që bëri Jezusi, thanë: “Ky është përnjëmend Profeti që duhet të vijë në botë.” ¹⁵ Kur Jezusi hetoi se duan të vijnë e ta kapin për ta bërë mbret, u tërhoq përsëri në mal, krejtësisht vetëm.

Jezusi ecën përmbi ujë

(Mt 14, 22‑27; Mk 6, 45‑52)

¹⁶ Kur u bë natë, nxënësit e tij zbritën në det, ¹⁷ hynë në lundër e u nisën për në anën tjetër të detit, për në Kafarnaum. Ishte errur e Jezusi ende nuk kishte ardhur tek ata. ¹⁸ Deti u trazua nga era e fortë që fryente. ¹⁹ Pasi rremuan reth njëzet e pesë apo tridhjetë stadje, panë Jezusin duke ecur përmbi det e po i afrohej lundrës. I kapi frika. ²⁰ Ai u tha: “Unë jam! Mos druani!” ²¹ Deshën ta marrin në lundër, dhe ja, lundra përnjëherë preku tokën në atë vend ku ishin drejtuar.

Jezusi buka e jetës

²² Të nesërmen, populli që kishte zënë vend matanë detit, pa se aty s’ishte veçse një lundër dhe se Jezusi nuk kishte hyrë në lundër bashkë me nxënësit e tij por nxënësit ishin nisur vetëm. ²³ Ndërkaq, prej Tiberiadit erdhën disa lundra afër vendit ku hëngrën bukë (pasi Zotëria falënderoi). ²⁴ Kur njerëzit panë se aty nuk ishte Jezusi as nxënësit e tij, hynë në lundra dhe kaluan në Kafarnaum për të kërkuar Jezusin. ²⁵ Kur e gjetën në anën tjetër të detit, i thanë:

“Rabbi, kur erdhe këtu?”

²⁶ Jezusi iu përgjigj:

“Përnjëmend, përnjëmend po ju them:

më kërkoni, jo pse patë mrekullitë,

por pse hëngrët nga ato bukë

dhe u ngitë.

²⁷ Veproni,

por jo për ushqim që prishet,

por për një ushqim që qëndron për jetën e amshueshme:

atë do t’jua japë Biri i njeriut,

sepse këtë e vulosi Ati‑Hyj.

²⁸ Atëherë ata i thanë:

“Çka na duhet të bëjmë për t’i kryer veprat që kërkon Hyji?”

²⁹ Jezusi iu përgjigj:

“Vepra që Hyji kërkon është kjo:

besoni në Atë

që Ai e dërgoi.”

³⁰ “Çfarë shenje bën ti, ‑ i thanë ata ‑ që ta shohim e të besojmë? Cila është vepra jote? ³¹ Etërit tanë hëngrën manën në shkretëtirë si shkruan edhe në Shkrim e shenjtë: ‘U dha të hanin bukë prej qiellit. ’“

³² Jezusi iu përgjigj:

“Përnjëmend, përnjëmend po ju them:

Nuk jua dha Moisiu bukën prej qiellit,

por Ati im jua jep bukën prej qiellit,

atë të vërtetën:

³³ sepse buka e Hyjit është Ajo,

që zbret prej qiellit

dhe që i jep botës jetën.”

³⁴ Atëherë i thanë:

“Zotëri, na e jep vazhdimisht atë bukë!”

³⁵ Jezusi u përgjigj:

“Unë jam buka e jetës.

Kush vjen tek unë

nuk do të ketë më kurrë uri,

kush beson në mua,

nuk do të ketë më etje.

³⁶ Por ju thashë:

më patë e prapë s’më besoni.

³⁷ Të gjithë ata që m’i jep Ati

do të vijnë tek unë

dhe atë që vjen tek unë,

s’do ta qes jashtë,

³⁸ sepse zbrita prej qiellit,

jo për të bërë vullnetin tim,

por vullnetin e atij që më dërgoi.

³⁹ E vullneti i Atij që më dërgoi është

të mos humbë asnjë

prej atyre që më dha,

por t’i ringjall në ditën e fundit.

⁴⁰ Po, ky është vullneti i Atit tim,

që, kushdo sheh Birin

dhe beson në Të,

ta ketë jetën e pasosur

e unë do ta ringjall në ditën e fundit.”

⁴¹ Judenjtë murmurisnin kundër tij pse tha: “Unë jam buka që zbriti prej qiellit.” ⁴² Ata thoshin: “Vallë, a nuk është ky Jezusi, biri i Jozefit? Po, a nuk ia njohim babain e nënën? Si mund të thotë tani: ‘Kam zbritur prej qiellit?’“

⁴³ Jezusi iu përgjigj:

“Mos murmurisni me njëri-tjetrin!

⁴⁴ Askush s’mund të vijë tek unë,

po qe se Ati, që më dërgoi, nuk e tërheq.

Atë unë do ta ringjall në ditën e fundit.

⁴⁵ Profetët shkruan:

‘Të gjithë do të jenë nxënës të Hyjit.’

Kushdo, pra e dëgjon Atin

dhe e përvetëson mësimin e tij,

vjen tek unë.

⁴⁶ Kjo s’do të thotë se ndokush e pa Atin,

përveç Atij që është te Hyji;

vetëm Ai e pa Atin!

⁴⁷ Përnjëmend, përnjëmend po ju them:

ai që beson, ka jetën e pasosur.

⁴⁸ Unë jam buka e jetës.

⁴⁹ Etërit tuaj hëngrën manën në shkretëtirë dhe vdiqën.

⁵⁰ Kjo është buka që zbret nga qielli:

që, kush ta hajë atë,

të mos vdesë askurrë.

⁵¹ Unë jam buka e gjallë

që zbriti prej qiellit:

nëse ndokush ha këtë bukë,

do të jetojë për amshim.

E buka që unë do ta jap

është trupi im

‑ për jetën e botës.”

⁵² Atëherë judenjtë filluan të grinden me shoqi‑shoqin e thoshin:

“Si mundet ky të na japë trupin (e vet) për ushqim?”

⁵³ Prandaj Jezusi u tha:

“Përnjëmend, përnjëmend po ju them:

nëse nuk e hani trupin e Birit të njeriut

e nuk e pini gjakun e tij,

nuk keni jetë në vetvete!

⁵⁴ Kush ushqehet me trupin tim

dhe pi gjakun tim

ka jetën e pasosur.

Unë atë do ta ringjall në ditën e fundit.

⁵⁵ Sepse trupi im është ushqim i vërtetë

e gjaku im është pije e vërtetë.

⁵⁶ Kush ushqehet me trupin tim

dhe pi gjakun tim

ai mbetet në mua

dhe unë në të.

⁵⁷ Sikurse mua më dërgoi Ati i gjallë

dhe unë jetoj për Atin,

po ashtu edhe ai që më ha mua

do të jetojë për mua.

⁵⁸ Kjo është buka që zbriti prej qiellit,

jo porsi ajo që hëngrën etërit

e vdiqën:

kush ushqehet me këtë bukë

do të jetojë në amshim.”

⁵⁹ Këtë mësim Jezusi e dha në sinagogën e

Kafarnaumit.

Fjalët e jetës së pasosur

⁶⁰ Shumë prej nxënësve të tij, kur i dëgjuan këto fjalë, thanë:

“I pakuptueshëm është ky mësim! Kush mund ta dëgjojë?”

⁶¹ Kur Jezusi e hetoi se nxënësit e tij po murmurisnin lidhur me këtë mësim, u tha:

“A po ju shkandullon kjo gjë? ⁶² E po ta shihnit Birin e njeriut duke u ngritur atje ku ishte më parë... ?

⁶³ Shpirti është ai që jep jetën,

trupi nuk vlen asgjë.

Fjalët që unë ju thashë,

janë shpirt dhe janë jetë.

⁶⁴ Por, janë disa ndër ju, që nuk besojnë”

Sepse Jezusi e dinte që në fillim cilët ishin ata që nuk besonin dhe cili ishte ai që do ta tradhtonte.

⁶⁵ Dhe shtoi:

“Prandaj edhe ju thashë se askush s’mund të vijë tek unë, po qe se nuk iu dhurua nga Ati.”

⁶⁶ Që atëherë shumë prej nxënësve të tij u shmangën dhe nuk shkuan më me të.

⁶⁷ Atëherë Jezusi i pyeti edhe të Dymbëdhjetët:

“A mos doni të shkoni ndoshta edhe ju?”

⁶⁸ Simon Pjetri iu përgjigj:

“Te kush të shkojmë, Zotëri? Ti ke fjalët e jetës së pasosur! ⁶⁹ Ne besojmë dhe e dimë se ti je Shenjti i Hyjit!”

⁷⁰ Jezusi u përgjigj:

“Po a nuk ju zgjodha unë ju të Dymbëdhjetëve? E pra, njëri prej jush është djall!”

⁷¹ Foli për Judën, birin e Simon Iskariotit, njërin prej të Dymbëdhjetëve, sepse ky do ta tradhtonte.

Kapitujt