Kapitujt

Gjoni: 4. Jezusi dhe samaritania

4

¹ Kur Jezusi mori vesh se farisenjtë kishin dëgjuar të flitet se ai po tubonte më shumë nxënës dhe po pagëzonte më shumë se Gjoni ² ‑ edhe pse, në të vërtetë Jezusi nuk pagëzonte, por nxënësit e tij ‑ ³ e la Judenë dhe u kthye përsëri në Galile.

⁴ I duhej të kalonte nëpër Samari. ⁵ Arriti, pra, në qytetin e Samarisë që quhet Sihar, afër pronës që Jakobi ia pati dhënë Jozefit, birit të vet. ⁶ Aty ishte pusi i Jakobit.

Jezusi, i lodhur nga udhëtimi, u ul të rrijë në grykën e pusit. Ishte diku rreth orës gjashtë. ⁷ Një grua nga Samaria erdhi të mbushë ujë. Jezusi i tha:

“Më jep të pi!”

⁸ Nxënësit e tij kishin shkuar në qytet të blejnë ushqime.

⁹ Samaritania i tha:

“Si? Ti që je judeas, kërkon ujë prej meje që jam samaritane?”

[Sepse judenjtë nuk marrin e japin me samaritanë].

¹⁰ Jezusi iu përgjigj:

“Po ta dije ti çka të dhuron Hyji

dhe kush është ai që të thotë:

‘Më jep të pi!’,

ti vetë do të lypje nga ai

dhe ai do të të jepte ujë të gjallë!”

¹¹ “Zotëri ‑ iu përgjigj gruaja ‑ ti s’ke as me çka të mbushësh ujë e pusi është i thellë! Nga, pra, mund të kesh ujë të gjallë? ¹² A mos je më i madh se ati ynë Jakobi, që na dha këtë pus, piu vetë prej tij, si edhe bijtë e tij e bagëtitë e tij.”

¹³ Jezusi iu përgjigj:

“Kushdo që pi këtë ujë

përsëri do të ketë etje.

¹⁴ Kurse, kush do të pijë

ujin që unë do t’ia jap,

kurrë më nuk do të ketë etje,

madje uji që unë do t’ia jap

do të bëhet në të burim

që rrjedh në jetën e pasosur.”

¹⁵ Po i thotë gruaja:

“Zotëri, më jep ashtu uji që të mos etem më e të mos më duhet të vij këtu të mbush!”

¹⁶ Ai i tha:

“Shko, thirre burrin tënd dhe eja këtu!”

¹⁷ “Unë nuk kam burrë!” ‑ iu përgjigj ajo.

“Mirë the! ‑ ia ktheu Jezusi ‑ ‘S’kam burrë!’

¹⁸ Sepse i pate pesë burra, e ky që ke tani, nuk është burri yt! Fole të vërtetën!”

¹⁹ “Zotëri ‑ vijoi gruaja ‑ po shoh se je profet.

²⁰ Etërit tanë adhuruan në këtë mal, kurse ju thoni se në Jerusalem është vendi ku duhet të bëhet adhurimi.”

²¹ Jezusi i tha:

“Më beso mua, o grua, po vjen koha,

kur nuk do ta adhuroni Atin

as në këtë mal as në Jerusalem.

²² Ju adhuroni atë që s’e njihni,

ne adhurojmë atë që e njohim,

sepse shëlbimi vjen prej judenjve.

²³ Por po vjen koha ‑ e tani është!‑ kur adhuruesit e vërtetë do ta adhurojnë Atin

në shpirt e në të vërtetë,

sepse Ati kërkon tamam adhurues të tillë.

²⁴ Hyji është shpirt,

dhe ata që e adhurojnë

duhet ta adhurojnë në shpirt e në të vërtetë.”

²⁵ Gruaja i tha:

“E di se do të vijë Mesia, që quhet Krisht. Kur të vijë, ai do të na zbulojë gjithçka”

²⁶ Jezusi i tha:

“Unë jam Mesia, unë që po flas me ty!”

²⁷ Ndërkaq arritën nxënësit e tij dhe u çuditën që po fliste me një grua. Porse, prapë, askush nuk e pyeti: “Çka do?” ose: “Pse po flet me të?”

²⁸ Gruaja e la enën dhe shkoi në qytet. U tha njerëzve: ²⁹ “Ejani e shihni njeriun që më tregoi gjithçka kam bërë. A mos është ky Mesia?”

³⁰ Ata dolën prej qytetit dhe u nisën për tek ai.

³¹ Ndërkaq nxënësit po e lutnin:

“Rabbi, ha!”

³² Ai u tha:

“Kam për ushqim një gjellë tjetër që ju s’e dini.”

³³ Nxënësit pyetën njëri‑tjetrin:

“A mos i solli ndokush ushqim?”

³⁴ Jezusi iu përgjigj:

“Ushqimi im është

të zbatoj vullnetin e atij që më dërgoi,

të kryej veprën e tij.

³⁵ A nuk thoni ju:

‘Edhe katër muaj e, ja, korrja?’

Ja, unë po ju them:

Çoni sytë tuaj dhe shikoni:

arat u zbardhuan për korrje!

Tanimë ³⁶ korrtari po e merr pagën

dhe po mbledh frytin për jetën e pasosur,

që mbjellësi e korrtari të galdojnë së bashku!

³⁷ Në këtë gjë vërtetohet fjala:

‘Njëri mbjell e një tjetër korr’!

³⁸ Unë ju dërgova të korrni atje

ku ju s’derdhët djersë:

të tjerët u munduan

e ju trashëguat frytin e djersës së tyre.”

³⁹ Shumë samaritanë prej atij qyteti besuan në të për shkak të fjalës së gruas që dëshmoi: “Më tregoi gjithçka kam bërë.” ⁴⁰ Kur, pra, samaritanët erdhën tek ai, iu lutën të rrijë tek ata. Jezusi ndenji mes tyre dy ditë. ⁴¹ Por shumë më tepër njerëz besuan në të për arsye të mësimit të tij. ⁴² Gruas i thoshin: “Tani nuk besojmë vetëm pse na tregove ti: vetë e dëgjuam dhe e dimë se me të vërtetë është Shëlbuesi i botës.”

Shërimi i djalit të nëpunësit mbretëror

(Mt 8, 5‑13; Lk 7, 1‑10)

⁴³ Pas këtyre dy ditëve shkoi prej andej në Galile. ⁴⁴ Në të vërtetë Jezusi kishte thënë se profeti nuk nderohet në vendin e vet. ⁴⁵ Kur arriti në Galile, galileasit e pritën mirë, sepse kishin parë se çka kishte bërë në Jerusalem në kohë të festës. Sepse edhe ata kishin qenë për festë.

⁴⁶ Erdhi, pra, prapë në Kanë të Galilesë, ku e kishte shndërruar ujin në verë. Aty ishte një nëpunës i mbretit, i cili e kishte djalin të sëmurë në Kafarnaum. ⁴⁷ Ky, kur mori vesh se Jezusi kishte ardhur prej Judesë në Galile, shkoi tek ai e iu lut të zbriste t’ia shëronte djalin që ishte në fill të vdekjes. ⁴⁸ Jezusi i tha:

“Po nuk patë shenja e mrekulli, ju nuk besoni.”

⁴⁹ Nëpunësi mbretëror iu përgjigj:

“Zotëri, eja para se të më vdesë fëmija.”

⁵⁰ “Shko ‑ i tha Jezusi ‑ djali yt është shëndoshë!”

Njeriu i besoi fjalës që i tha Jezusi dhe shkoi. ⁵¹ Ndërsa ai po zbriste, shërbëtorët e tij i dolën para dhe i thanë: “Djali yt është shëndoshë e mirë!” ⁵² I pyeti për kohë kur filloi të bëjë më mirë. Ata i thanë:

“Dje rreth orës shtatë e lëshuan ethet!”

⁵³ I ati e kuptoi se ajo ndodhi në atë orë, kur Jezusi i tha: “Djali yt është shëndoshë!” Dhe besoi ai e mbarë shtëpia e tij.

⁵⁴ Kjo ishte mrekullia e dytë që Jezusi bëri, kur u kthye prej Judesë në Galile.

Kapitujt