Kapitujt

Predikuesi: 11. Pleqëria

¹ Hidhe bukën tënde mbi valët e ujit e pas shumë kohe do ta gjesh.

² Jepu pjesë shtatë vetëve, madje edhe tetëve, sepse nuk e di se ç’e keqe mund të ndodhë mbi tokë.

³ Kur retë mbushen plot

shiun e lëshojnë mbi tokë;

po nëse bie ndonjë dru qoftë në jug qoftë në veri,

kudo që të bjerë, aty edhe mbetet.

⁴ Kush i vë vesh erës, nuk mbjell,

dhe ai që i vështron retë, nuk do të korrë.

⁵ Sikurse s’ia di udhën erës dhe si trajtohen eshtrat në kraharorin e gruas shtatzënë, ashtu nuk i di as veprat e Hyjit që është Krijuesi i të gjithave.

⁶ Në mëngjes mbille farën

e në mbrëmje të mos pushojë dora jote,

sepse nuk e di cila do të vlejë më tepër

kjo apo ajo

ose të dyja do të jenë njësoj të mira.

Pleqëria

⁷ E ëmbël është drita

dhe e këndshme është për sy ta shohin diellin.

⁸ Po edhe në qe se njeriu jeton vite të shumta

e edhe nëse me gëzim i kalon të gjitha,

i duhet të kujtojë kohën e errësirës

që do të jetë e gjatë:

gjithçka që ndodh është kotësi.

⁹ Gëzo, pra, o djalosh, në rininë tënde

dhe galdo në ditët e djalërisë sate,

ec udhëve të zemrës sate

dhe ndiqi dëshirat e syve të tu,

por dije se për të gjitha këto

Hyji do të të gjykojë.

¹⁰ Larg kujdeset prej mendjes sate,

flake dhimbjen nga trupi yt:

sepse djalëria e rinia janë të kota.

Kapitujt