Kapitujt

Predikuesi: 6. “I gjithë mundi i njeriut është për të ngrënë

¹ Por është edhe një e keqe tjetër që unë e pashë nën diell, e madje kjo edhe shumë i rëndon njerëzit: ² është ai tip njeriu, të cilit Hyji i dha kamje e pasuri e ndersa që asgjë nuk i mungon prej të gjitha që mund t’i dëshirojë zemra, por Hyji nuk ia jep mundësinë që të hajë prej saj e do t’i përlugtojë të gjitha këto të mira një njeri i huaj: kjo është një kotësi dhe një mjerim i keq!

³ Pastaj: nëse dikush i ka njëqind fëmijë, nëse edhe jeton shumë vjet e nëse ditët e jetës së tij janë të shumta, por nëse nuk i gëzon të mirat e veta aq sa s’ka as varr për t’u kondisur, për të tillin unë pohoj: dështaku është më i mirë se ai! ⁴ Sepse kot lindi e shkoi në errësirë dhe edhe errësira do ta mbulojë emrin e tij. ⁵ Nuk e pa diellin, s’pa asgjë, e prapë më i madh është pushimi i këtij se i atij! ⁶ Po edhe sikur ai të jetonte edhe dy mijë vjet, por në mos i gëzoftë të mirat e veta, a thua s’do të shkojnë të gjithë në të njëjtin vend!

⁷ “I gjithë mundi i njeriut është për të ngrënë

e prapë shpirti i tij nuk ngihet.”

⁸ Çka ka më shumë i urti se i marri? Çka ka skamnori që di të sillet mirë ndaj të gjallëve? ⁹ ”Më mirë është të shikohet me sy se sa të endet me dëshira”. Por edhe kjo është kotësi dhe mund i kotë. ¹⁰ Gjithçka është e ka emrin e vet prej kohësh. Dihet edhe se kush është njeriu dhe se s’është i zoti të paditet me atë që është më i fortë se ai.

¹¹ Ku ka fjalë shumë, shumohet edhe kotësia. E ç’dobi ka atëherë njeriu? ¹² Kush e di çka është e mirë për njeriun në jetën e tij, në ditët e pakta të jetës së kotë të tij që i kalojnë porsi hija? Kush mund t’i tregojë njeriut çka do të jetë pas tij nën diell?

Kapitujt