Kapitujt

Veprat e Apostujve: 26. Pali mbrohet para Agripës

¹ Atëherë Agripa i tha Palit:

“Ke leje të mbrohesh!”

Pali e shtriu dorën dhe nisi të mbrohet:

² “Mbret Agripa! E mbaj veten fatlum që, ja, sot më takoi të arsyetohem para teje për të gjitha çështjet me të cilat më padisin judenjtë, ³ sepse ti i njeh fare mirë të gjitha zakonet dhe mosmarrëveshjet e judenjve. Prandaj, të lutem, më dëgjo me durim!

⁴ Jetën time, që prej rinisë më të hershme, të kaluar mes popullit tim, në Jerusalem, e njohin të gjithë judenjtë. ⁵ Ata më njohin qëmoti e, nëse duan, mund ta dëshmojnë se kam jetuar sipas mënyrës më të ashpër të fesë sonë, si farise. ⁶ Dhe tani po gjykohem për shkak të shpresës në premtimin që Hyji ua bëri etërve tanë. ⁷ Po këtë premtim, dymbëdhjetë fiset tona, që i shërbejnë vazhdimisht Hyjit natë e ditë, e presin me afsh të plotësohet. Pikërisht për shkak të kësaj shprese, o mbret, po më padisin judenjtë. ⁸ Përse të çmohet e pabesueshme prej jush se Hyji i kthen të vdekurit në jetë?

⁹ Po! Edhe unë dikur kam qenë i mendimit se më duhet ta luftoj me të gjitha fuqitë Emrin e Jezusit prej Nazaretit. ¹⁰ Këtë gjë e kam bërë në Jerusalem: shumë shenjtër, pasi mora autorizimin prej kryepriftërinjve, i futa në burg e, kur i dënonin me vdekje, edhe unë votoja kundër tyre. ¹¹ Për më tepër, nëpër mbarë sinagogat, shpeshherë duke përdorur, torturat, jam munduar t’i bëj të blasfemojnë dhe, i tërbuar pa masë në hidhërim kundër tyre, i kam salvuar edhe në qytetet e huaja.”

Pali flet për kthimin e vet

(Vap 9, 1‑19;22, 6‑16)

¹² “Në këtë gjendje shpirtërore, me fuqizim e autorizim të kryepriftërinjve, u nisa të shkoj në Damask. ¹³ Isha duke udhëtuar ‑ e ishte pika e mesditës – dhe ja, o mbret, shoh se po vjen prej qiellit një dritë më e shndritshme se dielli ‑ më mbuloi me dritë mua dhe bashkudhëtarët e mi. ¹⁴ Të gjithë ramë për tokë e unë dëgjova një zë që më tha hebraisht: ‘Saul, Saul, pse po më salvon? Vështirë e ke të hedhësh shqelma kundër hostenit!’ ¹⁵ Unë thashë: ‘Kush je, o Zot?’ E Zoti u përgjigj: ‘Unë jam Jezusi që ti e salvon! ¹⁶ Por çohu, drejtohu në këmbët e tua! Ja, përse t’u dëftova: dua të të bëj shërbyes dhe dëshmitar të këtij vegimi dhe të vegimeve të tjera që do të kesh. ¹⁷ Unë do të të shpëtoj prej popullit hebre dhe prej paganëve, te të cilët po të dërgoj ¹⁸ për t’u hapur sytë e për t’i kthyer prej territ në dritë, prej pushtetit të djallit te Hyji, që ta fitojnë faljen e mëkateve dhe të kenë pjesë në trashëgimin e të shenjtëruarve me anë të besimit në mua. ’”

Pali, dëshmitari i Jezusit për judenj e për paganë

¹⁹ “Që atëherë, o mbret Agripa, nuk i kundërshtova vegimit qiellor, ²⁰ por u kam predikuar, më së pari atyre në Damask e atëherë edhe atyre në Jerusalem, mbarë dheut të hebrenjve e të paganëve që të pendohen e të kthehen kah Hyji, duke jetuar në mënyrën që i përket këtij kthimi. ²¹ Për këtë arsye judenjtë më kapën në Tempull e deshën të më vrisnin. ²² Me ndihmën e Hyjit, ja, deri në ditën e sotme po vazhdoj t’i jap dëshmi të madhit e të voglit, pa thënë tjetër vetëm çka kanë parafolur profetët e Moisiu se do të ndodhë: ²³ Krishti do të pësojë dhe se Ai, i pari i ngjallur ndër të vdekurit, do t’i lajmërojë Popullit hebre dhe paganëve dritën e shëlbimit.”

Pali i bën apel besimit e Agripës

²⁴ Ndërsa Pali po mbrohej në këtë mënyrë, Festi me zë të lartë i tha. “Të ka lënë mendja, o Pal! Dija e madhe t’i ka marrë mendtë!” ²⁵ E Pali: “Jo, nuk më ka lënë mendja, o i përndritshmi Fest, ‑ i tha ‑ por flas fjalë të vërteta e të arsyeshme. ²⁶ Sepse edhe mbreti, të cilit po i drejtohem me liri e bindje, i di mirë të gjitha këto dhe jam plotësisht i bindur se asgjë prej këtyre nuk i është e panjohur, sepse këto nuk kanë ngjarë diku në një skaj të fshehtë. ²⁷ Ti, o mbreti Agripë, a u beson profetëve? E di se u beson!”

²⁸ Atëherë Agripa i tha Palit:

“Me pak mund po mundohesh të ma mbushësh mendjen se më bëre të krishterë.”

²⁹ Pali u përgjigj:

“Edhe pak a edhe shumë, e bëftë Hyji që, jo vetëm ti, por edhe të gjithë këta që po më dëgjojnë sot të bëhen mu si jam unë... me përjashtim veç të këtyre prangave.”

³⁰ Atëherë u ngritën mbreti, sundimtari, Berenika dhe ata që kishin marrë pjesë me ta në mbledhje. ³¹ Duke u shpërndarë i thoshin njëri‑tjetrit: “Ky njeri s’bën asgjë që të meritojë vdekjen ose prangat.” ³² Agripa i tha Festit: “Ky njeri ka mundur të lirohet që më parë po të mos kishte kërkuar të gjykohet para perandorit.”

Kapitujt