Kapitujt

Veprat e Apostujve: 20. Pali në Maqedoni

¹ Pasi u paqësua turbullimi, Pali i thirri nxënësit, u dha porositë, i përshëndeti dhe u nis për Maqedoni. ² Pasi i përshkoi ato vende dhe i ngushëlloi me shumë fjalime vëllezërit, shkoi në Greqi. ³ Atje ndenji tre muaj. Pikërisht, kur mendoi të udhëtojë për Siri, hebrenjtë ia zunë pritën, por ai atëherë vendosi të kthejë nëpër Maqedoni. ⁴ E përcillnin Sopatri, biri i Pirrit, prej Berejës; Aristarku e Sekundi prej Selanikut; Gaji prej Derbit dhe Timoteu; Tihiku e Trofimi prej Azisë. ⁵ Këta shkuan para nesh e na pritën në Troadë. ⁶ Ne, si kaluan ditët e Bukëve të pabrumë, lundruam nga Filipet dhe, pas pesë ditësh arritëm te ta në Troadë. Atje kaluam shtatë ditë.

Pali i jep fund vizitës në Troadë

⁷ Ditën e parë të javës, kur u mblodhëm të ndajmë Bukën, Pali u predikoi vëllezërve e, pasi mendonte të udhëtojë të nesërmen, e zgjati bisedën deri në mesnatë. ⁸ Në dhomën e sipërme, ku ishim të bashkuar, kishim shumë llamba. ⁹ Një djalosh që quhej Eutih, ishte ulur në dritare. Pasi Pali predikoi gjatë, Eutihin e rrejti gjumi dhe fjeti. Ashtu në gjumë, i iku shtati e ra prej të tretit kat poshtë. E ngritën të vdekur. ¹⁰ Pali u ul poshtë, ra mbi të, e mori djaloshin para duarsh e tha: “Mos u shqetësoni! Nuk ka vdekur.” ¹¹ Atëherë u ngjit lart e, pasi e ndau bukën dhe hëngri, vazhdoi të flasë edhe për një kohë të gjatë, deri në agim. Atëherë u nis. ¹² Djaloshin e çuan në shtëpi shëndoshë me gëzim të të gjithëve.

Udhëtimi prej Troadës në Milet

¹³ Ne u nisëm me barkë përpara e shkuam në Ason, ku mendonim të marrim Palin: kështu e kishte caktuar ai vetë. Ai vendosi të vinte atje në këmbë. ¹⁴ Kur u bë me ne në Ason, e morëm e shkuam në Mitilenë. ¹⁵ Prej andej, të nesërmen u nisëm dhe arritëm afër Hijosit. Të pasnesërmen u nisëm për Sam e ditën e nesërme mbërritëm në Milet. ¹⁶ Pali kishte vendosur që të mos kthehemi në Efes për të mos humbur kohë në Azi. Ai ngutej, sepse dëshironte, nëse ishte e mundur, që për Rrëshajë të gjendej në Jerusalem.

Përshëndetja e Palit me të parët e kishës së Efesit në Milet

¹⁷ Nga Mileti Pali dërgoi në Efes e i thirri të parët e kishës. ¹⁸ Kur arritën, u tha:

“Ju e dini se si jam sjellë ndër ju për tërë kohën që prejditës së parë kur erdha në Azi; ¹⁹ i shërbeva Zotit me përvujtëri, me lot e me vështirësi, të cilat më gjetën për shkak të pritave të çifutëve. ²⁰ Asgjë që ishte për të mirën tuaj nuk e lashë pa jua shpallur e pa jua mësuar botërisht e nëpër shtëpi; ²¹ i përbeva çifutët e grekët të kthehen kah Hyji e të besojnë në Jezusin, Zotin tonë.

²² Tani, ja, plotësisht i nënshtruar Shpirtit, po drejtohem për Jerusalem pa ditur se çka do të më gjejë në të, ²³ përveç sa më siguron Shpirti Shenjt se në çdo qytet më presin prangat dhe vështirësitë. ²⁴ Por, aspak nuk shqetësohem për jetën timë, kujdesem vetëm ta kryej udhën time dhe misionin që kam marrë prej Jezusit Zot: ta dëshmoj Ungjillin e hirit të Hyjit.

²⁵ E tani, ja, mirë e di se fytyrën time më nuk do ta shohë asnjëri prej jush, ndër të cilët kalova duke predikuar Mbretërinë. ²⁶ Për këtë arsye sot, në këtë ditë, po dëshmoj se nuk ju kam farë faji në qoftë se ju birreni, ²⁷ sepse nuk lashë pa jua kumtuar asnjë gjë gjë lidhur me vullnetin e Hyjit.

²⁸ Kini kujdes për vete e për grigjën, mbi të cilën Shpirti Shenjt ju vuri mbikëqyrës. Udhëhiqeni Kishën e Hyjit, që me gjakun e vet e fitoi për vete.

²⁹ Unë e di se pasi të shkoj unë, mes jush do të hyjnë ujq grabitqarë, të cilët s’do ta kursejnë grigjën. ³⁰ Po edhe mes jush do të ngrihen disa njerëz, të cilët do të shtrijnë mësime të rreme për të tërhequr pas vetes nxënësit. ³¹ Prandaj rrini zgjuar e mos harroni se për tri vjet, pa pushuar as natë as ditë, me lot për faqe, jam munduar ta mësoj secilin prej jush.

³² E tani po ju lë në dorë të Hyjit dhe të fjalës së hirit të tij, e cila është e aftë t’ju edukojë e t’ju japë trashëgimin ndër të gjithë të shenjtëruarit.

³³ Nuk dëshirova as argjend, as ar as petka prej askujt. ³⁴ Ju vetë e dini se për nevoja të mia e të shoqëruesve të mi kanë fituar këto duar të mia. ³⁵ Në çdo pikëpamje ju tregova me shembull se duke punuar kështu, duhet t’u ndihmohet të paaftëve, duke na rënë në mend fjalët e Jezusit Zot: ‘Më i lum është ai që jep se ai që merr. ’”

³⁶ Kur i kreu këto fjalë, u ul në gjunjë bashkë me të gjithë dhe u lut. ³⁷ Të gjithë ia plasën vajit, e përqafuan dhe e puthën Palin, ³⁸ të trishtuar thellë, sidomos për fjalën që u tha se nuk do ta shohin më fytyrën e tij.

Atëherë e përcollën deri në barkë.

Kapitujt