Kapitujt

Veprat e Apostujve: 17. Trazirë në Selanik

¹ Duke kaluar nëpër Amfipol e Apoloni, mbërritën në Selanik, ku hebrenjtë kishin një sinagogë. ² Pali, sipas zakonit të vet, hyri tek ata dhe për tri të shtuna rresht rragatej me ta në bazë të Shkrimit të shenjtë ³ duke ua shtjelluar e vërtetuar se Mesisë i është dashur të pësojë e të ngjallet prej së vdekuri. “Dhe Mesia ‑ u thoshte ‑ është Jezusi, të cilin unë jua predikoj.” ⁴ Disave prej tyre iu mbush mendja dhe u bashkuan me Palin e me Silën. Po ashtu bëri edhe një shumicë e madhe grekësh që besonin në Hyjin edhe jo pak gra të përmendura.

⁵ Porse judenjtë, të nxitur nga smira, i bënë për vete disa rrugaçë të këqij tregjesh, i ngacmuan dhe e çuan peshë qytetin, ranë para derës së Jasonit dhe kërkuan që Pali e Sila të nxirreshin para popullit. ⁶ Pasi nuk i gjetën, morën Jasonin e disa vëllezër dhe i çuan para krerëve të qytetit dhe bërtitën: “Ja, edhe këtu njerëzit që e kanë çuar peshë mbarë botën, ⁷ e Jasoni i pranon në shtëpi! Të gjithë këta veprojnë kundër urdhrave të Cezarit. Këta pohojnë se është një mbret tjetër ‑ Jezusi.” ⁸ Kështu e përzien dhe krerët e qytetit që po i dëgjonin këto fjalë. ⁹ Krerët, pasi morën prej Jasonit e të tjerëve dorëzaninë, i lëshuan.

Apostujt në Berejë

¹⁰ Vëllezërit atëherë, shpejt e shpjet, natën, i dërguan Palin e Silën në Berejë. Apostujt, kur arritën atje, shkuan në sinagogë të hebrenjve. ¹¹ Këta ishin më zemërmirë se hebrenjtë e Selanikut. Pranuan fjalën me gatishmëri dhe përditë e shqyrtonin Shkrimin e shenjtë pale a është ashtu. ¹² Shumë prej tyre e pranuan fenë. Po ashtu edhe prej grekëve disa gra bujare dhe jo pak burra.

¹³ Por, kur hebrenjtë e Selanikut morën vesh se Pali po e shpallte fjalën e Hyjit edhe në Berejë, shkuan edhe atje dhe e përzien dhe e çuan peshë edhe atje.

¹⁴ Atëherë vëllezërit e pëcollën Palin deri në det. Sila e Timoteu zunë vend aty. ¹⁵ Ata që e përcollën Palin e çuan deri në Athinë. Atëherë u kthyen prapa me urdhër për Silën e Timoteun që të shkojnë sa më parë tek ai.

Pali në Athinë

¹⁶ Ndërsa Pali po i priste ata në Athinë, thellësisht u shqetësua në shpirt sepse e shihte qytetin plot me idhuj. ¹⁷ Në sinagogë diskutonte me hebrenj dhe me ata që besonin në Hyjin, ndërsa në treg për çdo ditë me ata që takohej. ¹⁸ Me të diskutonin edhe disa filozofë epikurenj e stoikë. Disa thoshin: “Çfarë dëshiron të thotë ky papagal?” Disa të tjerë prapë: “Duket se është predikatar hyjnish së huaja!” Sepse predikonte Jezusin dhe ngjalljen nga vdekja.

¹⁹ Atëherë e morën dhe e çuan në Areopag dhe i thanë: “A mund ta dimë cili është ky mësim i ri që ti po e mëson? ²⁰ Sepse po na i mbush veshët me disa gjëra të çuditshme. Dëshirojmë ta dimë për çka është fjala!”

²¹ Të gjithë athinasit dhe të huajt që banojnë aty në asgjë tjetër s’e tresin kohën sa në të treguar e në të dëgjuar të lajmeve të fundit.

²² Atëherë Pali u ngrit në mes të Areopagut e tha:

“Qytetarë të Athinës! Po shoh se në çdo pikëpamje qenkeni njerëz shumë besimtarë. ²³ Sepse, duke kaluar e vërejtur monumentet tuaja të kultit hyjnor, gjeta edhe një lter, në të cilin është shkruar: ‘Hyjit të panjohur.’ Pra, Atë, të cilin ju e nderoni pa e njohur, unë jua kumtoj.

²⁴ Hyji që krijoi botën dhe gjithçka është në të, Zotëruesi i qiellit e i dheut, Ai as nuk banon në tempuj të punuar me duar të njerëzve, ²⁵ as nuk i shërbejnë duart e njerëzve ‑ thuajse ka ndonjë farë nevoje për çfardo gjëje ‑ Ai që u jep të gjithëve jetën, frymën e çdo gjë tjetër. ²⁶ Prej një njeriu krijoi mbarë gjininë njerëzore, që ta banonte mbarë sipërfaqen e dheut; caktoi rendin e kohëve dhe kufijtë e vendbanimit të tyre: ²⁷ që ta kërkojnë Hyjin e në ndonjë mënyrë të mund ta gjejnë. Ai nuk është larg asnjërit prej nesh. ²⁸ Sepse në Të jetojmë, lëvizim e jemi, sikurse edhe disa prej poetëve tuaj thanë:

‘Sepse jemi prej rodit të tij.’

²⁹ Nëse, pra, jemi prej rodit të Hyjit, atëherë s’bën të mendojmë se Hyjnia është e ngjashme me arin, me argjendin e me gurin e punuar nga mjeshtria dhe arti i njeriut.

³⁰ Dhe Hyji, duke mos i marrë parasysh kohët e padijes, tani urdhëron: le të kthehen të gjithë njerëzit e çdo vendi, ³¹ sepse Ai e caktoi një ditë, kur me drejtësi do ta gjykojë botën me anë të një Njeriu, të cilin e caktoi për këtë gjë dhe e përforcoi para të gjithëve duke e ngjallur nga të vdekurit.”

³² Kur dëgjuan “Të ngjallurit e të vdekurve”, disa e përqeshën e disa të tjerë i thanë: “Në lidhje me këtë do të të dëgjojmë një herë tjetër!”

³³ Kështu Pali u largua prej tyre. ³⁴ Megjithatë, disa ia pëlqyen fjalën dhe besuan. Ndër ta ishte Dionizi Areopagit, një grua me emër Damarë dhe disa të tjerë.

Kapitujt