Kapitujt

Veprat e Apostujve: 13. Misioni i Barnabës e i Saulit

¹ Në kishën vendase të Antiokisë kishte disa profetë e mësues. Ishin Barnaba, Simoni, i quajtur Niger, Luci prej Cirenës, Manaeni, që kishte qenë edukuar bashkë me Herodin tetrark dhe Sauli. ² Një ditë, ndërsa po kryenin shërbesën hyjnore e po agjëronin, Shpirti Shenjt tha: “M’i ndani Barnabën e Saulin të kryejnë veprimtarinë për të cilën i kam thirrur.” ³ Atëherë, pasi agjëruan dhe u lutën, vunë duart mbi ta dhe i lejuan të shkojnë.

Apostujt predikojnë në Qipro

⁴ Barnaba, pra, e Sauli, të dërguar prej Shpirtit Shenjt, zbritën në Seleuci e, prej andej, lundruan për Qipro. ⁵ Kur arritën në Salaminë, filluan të predikojnë fjalën e Hyjit në sinagogat e judenjve. Me vete kishin edhe Gjonin si ndihmës.

⁶ Pasi e përshkuan mbarë ishullin deri në Paf, takuan atje një njeri, magjistar, profet të rrejshëm judeas, që quhej Barjesu, ⁷ e i përkiste rrethit të prokonsullit Sergj Paulit, që ishte njeri i mençur. Ky i fundit i grishi Barnabën e Saulin dhe shprehu dëshirën të dëgjojë fjalën e Hyjit. ⁸ Porse u kundërshtoi Elimi, magjistari ‑ këtë kuptim ka emri i tij ‑ duke u munduar ta largojë prokonsullin prej fesë. ⁹ Atëherë Sauli, që quhet edhe Pal, plot me Shpirt Shenjt, ia nguli sytë ¹⁰ dhe i tha: “O njeri plot gënjeshtra e dredhi, bir i djallit, armik i betuar i çdo drejtësie, a nuk do të pushosh së shtrembëruari udhët e drejta të Zotit? ¹¹ Ja, pra, tani dora e Zotit mbi ty: do të verbohesh e deri në urdhrin tjetër, nuk do ta shohësh më dritën e diellit!” Aty për aty ra mbi të terr e errësirë: ecte andej e këndej duke kërkuar t’ia japë ndokush dorën. ¹² Kur prokonsulli pa se çka ngjau, besoi i bindur plotësisht në mësimin e Zotit.

Pali e Barnaba në Antiokinë e Pisidisë

¹³ Nga Pafi, ku hipën në barkë, Pali e shokët e tij, arritën në Pergë të Pamfilisë. Gjoni u nda prej tyre dhe ktheu në Jerusalem. ¹⁴ Ata u nisën nga Perga e arritën në Antiokinë e Pisidisë. Të shtunën hynë në sinagogë dhe u ulën. ¹⁵ Pas leximit të Ligjit dhe të Profetëve, përgjegjësit e sinagogës dërguan t’u thonë: “Vëllezër, nëse keni ndonjë fjalë ngushëllimi për t’ia drejtuar popullit, flisni!” ¹⁶ Atëherë Pali u ngrit, dha shenjë me dorë e tha:

“Burra izraelas dhe ju që besoni në Hyjin, dëgjoni! ¹⁷ Hyji i këtij populli ‑ i Izraelit ‑ i zgjodhi etërit tanë. Ai e bëri të madh këtë popull kur ende ishte në dheun e huaj, në tokën e Egjiptit, dhe me dorë të pushtetshme e nxori nga ajo. ¹⁸ Afërsisht për dyzet vjet e rrethoi me kujdes në shkretëtirë. ¹⁹ Pastaj, pasi i zhduku shtatë kombësi në tokën e Kanaanit, ua dha në pronë me short tokën e tyre: ²⁰ kjo zgjati reth katërqind e pesëdhjetë vjet. Pastaj u dha Gjyqtarët ‑ deri te Samueli profet. ²¹ Atëherë kërkuan mbretin dhe Hyji për dyzet vjet u dha Saulin, birin e Kishit, prej fisit të Beniaminit. ²² Pastaj, pasi hoqi këtë, për mbret u ngriti Davidin, për të cilin edhe dëshmoi: “Gjeta Davidin, birin e Jeseut, njeri sipas zemrës sime, i cili do të bëjë gjithçka dua unë.’

²³ Hyji, prej pasardhësve të tij, si pati premtuar, ia ngriti Izraelit Shëlbuesin: Jezusin. ²⁴ Para ardhjes së Jezusit Gjoni i predikoi mbarë popullit të Izraelit pagëzimin e kthimit. ²⁵ E kur Gjoni po i jepte fund misionit të vet, thoshte: ‘Unë nuk jam ai që ju mendoni se jam! Por, ja, pas meje po vjen, ai, të cilit unë nuk jam i denjë t’ia zgjidh sandalet.’

²⁶ Burra e vëllezër, bij të Abrahamit dhe ju të tjerët që besoni në Hyjin e vërtetë, neve na ka qenë drejtuar kjo fjalë shëlbimi. ²⁷ Sepse banorët e Jerusalemit dhe krerët e tyre nuk e pranuan Jezusin dhe, duke e dënuar me vdekje, i çuan në vend fjalët e profetëve që lexohen çdo të shtunë. ²⁸ Edhe pse nuk gjetën në të kurrfarë arsyeje për ta dënuar, kërkuan prej Pilatit që të vritej. ²⁹ Pasi kryen gjithçka shkruan për të, e ulën nga kryqi dhe e shtinë në varr. ³⁰ Porse Hyji e ngjalli prej të vdekurish. ³¹ Jezusi iu dëftua i gjallë për shumë ditë atyre që bashkë me të qenë ngjitur prej Galilesë në Jerusalem, të cilët [tani] janë dëshmitarët e tij para popullit.

³² E ne u shpallim Lajmin e Gëzueshëm se premtimin që Hyji ua pati dhënë etërve ³³ na e plotësoi neve, bijve të tyre, duke e ngjallur Jezusin, siç shkruan në Psalmin e dytë:

‘Ti je biri im,

unë sot të linda.’

³⁴ Se e ngjalli prej të vdekurish dhe se kurrë më nuk do të kalbet, e ka thënë me këto fjalë:

‘Juve do t’jua plotësoj premtimet e sigurta dhënë Davidit.’

³⁵ Për këtë arsye edhe thotë në një vend tjetër:

‘Ti s’do ta lësh Shenjtin tënd

të kalbet.’

³⁶ Tani, Davidi, pasi në jetën e vet u shërbeu planeve të Hyjit, vdiq dhe qe varrosur pranë etërve të vet, dhe trupi i tij u kalb, ³⁷ kurse Jezusi, të cilin Hyji e ngjalli, nuk u kalb. ³⁸ Le ta dini, pra, o vëllezër, se nëpër Këtë ju kumtohet falja e mëkateve [dhe] në gjithçka nuk qe e mundur të shfajësoheni me anën e Ligjit të Moisiut, ³⁹ me anën e Jezusit, secili që beson shfajësohet.

⁴⁰ Vëriani mendjen të mos të plotësohet në ju çka qe thënë në Profetë:

⁴¹ “‘Shikoni, o përbuzës,

mrekullohuni e zhdukuni!

Sepse unë do ta bëj një vepër të atillë në ditët tuaja,

vepër të cilën s’do ta besonit, po t’jua tregonte ndokush. ’”

⁴² Kur po dilnin jashtë i lutnin që të shtunën e ardhshme t’u flisnin përsëri për këtë gjë. ⁴³ Kur u shpërndanë prej sinagogës, shumë judenj dhe proselitë të përshpirtshëm shkuan pas Palit e Barnabës, të cilët i porositnin dhe i nxitnin të qëndrojnë në hirin e Hyjit.

⁴⁴ Të shtunën e ardhshme ngarendi pothuajse mbarë qyteti për të dëgjuar fjalën e Zotit. ⁴⁵ Judenjtë, kur panë të gjithë atë shumicë populli, i kapi smira, zunë t’u kundërshtojnë me të shara fjalëve të Palit. ⁴⁶ Atëherë Pali e Barnaba u thanë plot guxim: “Më së pari është dashur t’u shpallet juve fjala e Hyjit. Por, pasi ju e përbuzni dhe veten nuk e çmoni të denjë për jetën e pasosur, atëherë ne po u drejtohemi paganëve. ⁴⁷ Sepse kështu na ka urdhëruar Zotëria:

‘Të kam caktuar të jesh dritë për paganët,

që ta çosh shëlbimin deri në skajin e tokës.’

⁴⁸ Paganët, kur i dëgjuan këto, gëzoheshin dhe e madhëronin fjalën e Zotit dhe të gjithë ata që e ndienin veten të caktuar për jetën e pasosur, u bënë besimtarë. ⁴⁹ E fjala e Zotit hapej nëpër mbarë atë krahinë.

⁵⁰ Por hebrenjtë ngacmuan disa gra në shenjë që besonin në Hyjin dhe krerët e qytetit e shkaktuan një salvim kundër Palit e Barnabës dhe i dëbuan prej vendit të tyre. ⁵¹ Ata atëherë e shkundën pluhurin e këmbëve të veta si dëshmi kundër tyre dhe shkuan për Ikon. ⁵² Ndërkaq nxënësit mbusheshin me gëzim dhe me Shpirt Shenjt.

Kapitujt