Kapitujt

Veprat e Apostujve: 9. Kthimi i Saulit

¹ Ndërkaq Sauli, që s’merrte frymë për tjetër veçse për t’u kërcënuar e për vrasje kundër nxënësve të Zotërisë, erdhi te kryeprifti ² e kërkoi prej tij letrat për sinagogat e Damaskut, në mënyrë që, nëse do të gjejë ndokënd të kësaj Udhe, burra e gra, të mund t’i sjellë të lidhur në Jerusalem.

³ Kur, duke udhëtuar, iu afrua Damaskut, papritmas e shndriti një dritë prej qiellit. ⁴ U rrëzua për tokë dhe dëgjoi një zë që i tha:

“Saul, Saul, pse po më salvon?”

⁵ Ai pyeti: “Kush je ti, Zotëri?”

E Ai: “Unë jam Jezusi që ti e salvon! ⁶ Më mirë ngrihu e hyr në qytet dhe atje do të të tregohet se çka duhet të bësh!”

⁷ Bashkudhëtarët e tij, të habitur, zunë vend pa folur asnjë fjalë, sepse vërtet e dëgjuan zërin, por nuk panë askënd. ⁸ Sauli u ngrit nga toka, por edhe pse i kishte hapur sytë, nuk shihte asgjë. E shtinë në Damask duke e marrë për dore, ⁹ dhe për tri ditë as nuk pa as nuk hëngri as nuk piu.

¹⁰ Në Damask ishte një nxënës që quhej Anani. Këtij Zoti i tha në vegim:

“O Anani!”

“Urdhëro, o Zot” ‑ u përgjigj ai.

¹¹ “Çohu ‑ i tha Zoti ‑ dhe shko në rrugën që quhet: ‘E drejtë’ e në shtëpinë e Judës lype njeriun prej Tarsit që quhet Saul. Ai tani po lutet, ¹² dhe e pa [në vegim] një njeri që quhet Anani duke hyrë tek ai dhe duke i vënë duart për t’ia rikthyer dritën e syve.”

¹³ “O Zot ‑ iu përgjigj Anania ‑ prej shumëkujt kam dëgjuar për atë njeri sa shumë të këqija u ka bërë shenjtërve të tu në Jerusalem. ¹⁴ Ai ka edhe fuqizimin prej kryepriftërinjve për të lidhur në hekura të gjithë ata që e thërrasin Emrin tënd.”

¹⁵ “Shko ‑ iu përgjigj Zoti ‑ sepse ai është vegla ime, që unë e kam zgjedhur për ta bërë të njohur Emrin tim para popujve paganë, para mbretërve dhe para bijve të Izraelit. ¹⁶ Jo po, unë vetë do t’i tregoj se sa shumë do t’i duhet të pësojë për shkak të Emrit tim!”

¹⁷ Anania shkoi, hyri në shtëpi e, duke ia vënë duart, i tha: “Vëlla Saul, Zotëria Jezus, që t’u dëftua në udhë kur ishe duke ardhur këtu, më dërgoi që ta rifitosh dritën e syve e të mbushesh me Shpirtin Shenjt.”

¹⁸ Dhe aty për aty i ra diçka prej syve si pare peshku dhe menjëherë iu kthye drita e syve, u ngrit dhe qe pagëzuar, ¹⁹ hëngri dhe u përtëri në fuqi.

Sauli predikon në Damask

I kaloi disa ditë bashkë me nxënës në Damask ²⁰ dhe menjëherë filloi të predikojë në sinagoga se Jezusi është Biri i Hyjit. ²¹ Të gjithë ata që e dëgjonin, mrekulloheshin e thoshin: “Po a nuk është ky ai që në Jerusalem mundohej t’ua tresë farën atyre që e thërrisnin në ndihmë këtë Emër? Po a nuk erdhi edhe këtu për t’i çuar të lidhur në hekura para kryepriftërinjve?” ²² E Sauli merrte gjithnjë më tepër zotësi dhe i hutonte hebrenjtë që banonin në Damask duke ua vërtetuar se Jezusi është Mesia.

Sauli shpëton nga hebrenjtë

²³ Pasi kaloi mjaft kohë, hebrenjtë vendosën ta vrasin Saulin, ²⁴ por Sauli e hetoi synimin e tyre. Ditë e natë hebrenjtë i ruanin dyert e qytetit për ta mbytur, ²⁵ por një natë nxënësit e tij e morën dhe, në një shportë, e zbritën poshtë nëpër mur.

Sauli në Jerusalem

²⁶ Kur erdhi në Jerusalem, përpiqej të bashkohej me nxënës, porse të gjithë ia kishin drojën sepse nuk mund ta besonin se me të vërtetë ishte bërë nxënës.

²⁷ Atëherë Barnaba e mori dhe e çoi te apostujt dhe u tregoi se Sauli e kishte parë Zotërinë gjatë një udhëtimi, se si Jezusi foli me të dhe se si Sauli ka predikuar me plot guxim në Damask në Emër të Jezusit.

²⁸ Që atëherë shkonte e vinte bashkë me ta nëpër Jerusalem dhe predikonte me vendosmëri në Emër të Zotërisë. ²⁹ U drejtohej edhe hebrenjve që flisnin greqisht dhe diskutonte me ta, por edhe ata synonin ta vritnin.

³⁰ Kur e morën vesh këtë gjë vëllezërit, e përcollën deri në Cezare e së andejmi e nisën për Tars.

³¹ Kisha, pra, ishte në paqe në mbarë Judenë, Galilenë e Samarinë; ndërtohej dhe përparonte në frikën e Zotërisë dhe rritej në saje të hirit të Shpirtit Shenjt.

Shërimi i Eneut

³² Pjetri që vizitonte të gjitha vendet, një ditë u ul edhe ndër shenjtërit që banonin në Lidë. ³³ Aty gjeti një njeri që quhej Ene, i cili për tetë vjet s’ngrihej nga shtrati: ishte i paralizuar. ³⁴ Pjetri i tha. “Ene, po të shëron Jezu Krishti! Ngrihu dhe rregulloje vetë shtratin tënd!” Ai aty për aty u ngrit. ³⁵ Të gjithë banorët e Lidës e të Saronit e panë mrekullinë dhe besuan në Zotin.

Pjetri ngjall Shutën

³⁶ Jetonte në Jopë një nxënëse e quajtur Tabita, që në gjuhën tonë do të thotë Shutë. Ishte e pasur me vepra të mira dhe me lëmoshë që jepte. ³⁷ Pikërisht në ato ditë u sëmur dhe vdiq. Pasi e lanë, e vendosën në dhomën e sipërme. ³⁸ E, pasi Lida nuk është larg Jopës, nxënësit, kur morën vesh se Pjetri gjendej atje, dërguan dy vetë me këtë lutje: “Mos vono e eja ndër ne.”

³⁹ Pjetri u çua e shkoi me ta. Posa arriti, e çuan në dhomën e sipërme. Atëherë e rrethuan duke qarë të gjitha vejushat dhe i tregonin veshjet dhe petkat që i kishte punuar Shuta kur ende ishte me to. ⁴⁰ Pjetri i nxori jashtë të gjithë, ra në gjunjë në lutje. Pastaj u soll drejt kufomës dhe tha: “Tabitë, çohu!” Ajo hapi sytë, shikoi Pjetrin dhe u ndreq ndenjur. ⁴¹ Pjetri i dha dorën dhe e ngriti. Atëherë thirri shenjtërit dhe vejushat e ua tregoi të gjallë. ⁴² Mbarë Jopa e mori vesh ngjarjen dhe shumë besuan në Zotërinë.

⁴³ Pjetri qëndroi për një kohë të gjatë në Jopë, në shtëpinë e një lëkurëtari të quajtur Simon.

Kapitujt