Kapitujt

Veprat e Apostujve: 5. Anania e Safira

¹ Kurse një burrë me emër Anani bashkë me gruan e vet Safirën shiti një arë ² e, me dije të gruas, ndau një pjesë të çmimit, kurse tepricën e çoi dhe ua dha apostujve. ³ Atëherë Pjetri i tha:

“O Anani, pse ta mbushi mendjen djalli për të gënjyer Shpirtin Shenjt dhe e ndale për vete një pjesë të çmimit të tokës? ⁴ Derisa s’e shite, a nuk ishte jotja? Po edhe kur e shite, a nuk munde të bëje me çmimin çka deshe? Po, përse atëherë e bëre këtë punë? Nuk gënjeve njerëzit, por Hyjin!”

⁵ Posa Anania i dëgjoi këto fjalë, ra për tokë dhe i doli shpirti. Një frikë e madhe i kapi të gjithë ata që dëgjuan. ⁶ Atëherë u ngritën djelmoshat, e mbështollën me pëlhurë, e çuan dhe e varrosën.

⁷ Afërsisht pas tri orësh hyri edhe gruaja e tij, e cila nuk dinte çka kishte ndodhur. ⁸ Pjetri i tha:

“Më thuaj: a e shitët tokën për kaq?”

Ajo iu përgjigj: “Po, aq!”

⁹ E Pjetri:

“Çka ju gjet që u morët vesh ta vini në provë Shpirtin e Zotit? Ja, në prag të derës janë këmbët e atyre që varrosën burrin tënd! Edhe ty tani po të çojnë!”

¹⁰ Aty për aty edhe ajo ra për dhe te këmbët e tij dhe i doli shpirti. Kur djelmoshat hynë, e gjetën të vdekur; e nxorën jashtë dhe e varrosën pranë burrit të saj.

¹¹ Këto ngjarje bënë një përshtypje të madhe në mbarë Kishën dhe në të gjithë ata që dëgjuan për to.

Apostujt bëjnë shenja të ndryshme e mrekulli

¹² Shumë shenja e mrekulli bëheshin prej apostujve në popull...

Të gjithë besimtarët si me marrëveshje e kishin zakon të bashkohen në Tremen e Salomonit. ¹³ Prej të tjerëve askush s’kishte guxim të bashkohet me ta, porse megjithatë populli u jepte nderim. ¹⁴ Dhe kështu, gjithnjë shtohej numri i burrave e i grave që besonin në Zotërinë, ¹⁵ kështu që i nxirrnin në tregje të sëmurët dhe i vinin në vigje e në shtroja në mënyrë që, duke kaluar Pjetri aty pari, së paku hija e tij t’i binte ndonjërit prej tyre. ¹⁶ Po edhe një turmë e madhe njerëzish ngarendte nga qytetet përreth Jerusalemit: sillnin të sëmurë e nga ata që i kishin pushtuar shpirtrat e ndytë dhe të gjithë shëroheshin.

Apostujt salvohen nga hebrenjtë

¹⁷ Atëherë u ngrit kryeprifti dhe mbarë ata të partisë së tij ‑ sekti i saducenjve. Plot smirë ¹⁸ vunë dorë në apostuj dhe i hodhën në burg të përgjithshëm. ¹⁹ Natën engjëlli i Zotit hapi dyert e burgut, i nxori përjashta dhe u tha:

²⁰ “Shkoni në Tempull dhe vazhdoni t’ia kumtoni popullit të gjitha fjalët e kësaj Jete.”

²¹ Ata dëgjuan dhe, në agim, hynë në Tempull dhe mësonin.

Ndërkaq arriti kryeprifti dhe ndjekësit e tij, thirrën Këshillin e Lartë dhe mbarë parinë e bijve të Izraelit dhe dërguan në burg për të sjellë apostujt. ²² Kur rojtarët mbërritën atje, nuk i gjetën në burg. U kthyen dhe lajmëruan: ²³ ”Burgun e gjetëm të mbyllur me kujdes dhe rojtarët bënin rojë para derës, por kur e hapëm, nuk gjetëm askënd brenda.”

²⁴ Komandanti i rojës së Tempullit dhe kryepriftërinjtë kur e dëgjuan lajmin, të habitur, pyesnin: “Çka do të thotë kjo punë?” ²⁵ Atëherë ia behu dikush dhe u tha: “Njerëzit që ju i futët në burg, ja, janë në Tempull e po mësojnë .” ²⁶ Atëherë komandanti shkoi me rojtarë dhe i solli ‑ por jo me dhunë ‑ sepse e kishin frikë se mos i vriste me gurë.

²⁷ Posa i sollën, i qitën para Këshillit të Lartë. Kryeprifti i pyeti:

²⁸ “Po a nuk ju kemi urdhëruar zyrtarisht që të mos mësoni më në atë Emër? Dhe, ja, ju e keni mbushur mbarë Jerusalemin me mësimin tuaj dhe doni ta ngarkoni mbi ne gjakun e atij njeriu.”

²⁹ Pjetri dhe apostuj u përgjigjën:

“Duhet më tepër të dëgjohet Hyji se sa njerëzit. ³⁰ Hyji i etërve tanë e ngjalli Jezusin të cilin ju e vratë duke e gozhduar në kryq. ³¹ Ky është ai, që Hyji me të djathtën e vet e lartësoi dhe e bëri Prijës e Shëlbues për t’i dhuruar Izraelit hirin e kthimit e faljen e mëkateve. ³² Për këto ngjarje jemi dëshmitarë ne dhe Shpirti Shenjt, të cilin ua dha Hyji atyre që i nënshtrohen.”

³³ Kur anëtarët e Këshillit i dëgjuan këto fjalë u hidhëruan tepër dhe deshën t’i vrasin. ³⁴ Atëherë u ngrit në Kuvend një farise, me emër Gamaliel, mësues Ligji, të cilin e nderonte mbarë populli. Ky kërkoi të nxirren njerëzit jashtë për një çast. ³⁵ Atëherë u tha këshilltarëve:

“O burra izraelas, mendoni mirë se çka do të bëni me këta njerëz. ³⁶ Nuk ka shumë kohë që u ngrit Teuda dhe pohonte se është njeri me rëndësi: rreth tij u bashkuan afro katërqind vetë. Ai qe vrarë e të gjithë ata që e patën ndjekur, u shpërndanë dhe u asgjësuan. ³⁷ Pas tij, në kohën e numërimit të popullsisë u paraqit Juda Galileas dhe tërhoqi pas vetes një shumicë njerëzish. E vranë edhe atë po edhe të gjithë ndjekësit e tij u shpartalluan. ³⁸ Tashti në këtë rast unë po ju them: ikni nga këta njerëz e lërini të shkojnë! Sepse, në qoftë ajo nismë ose vepër prej njerëzisht, do të mbarojë; ³⁹ porse, në qoftë se vërtet vjen prej Hyjit, s’do të mund ta asgjësoni. Vëriani mendjen të mos bini në luftë kundër Hyjit!”

Ata ia pranuan këshillën. ⁴⁰ I thirrën apostujt, i rrahën me frushkull, i urdhëruan që të mos flasin më në Emër të Jezusit dhe i lëshuan. ⁴¹ Apostujt e lanë Këshillin plot gëzim pse qenë çmuar të denjë të durojnë ndonjë fyerje për nder të emrit të Jezusit. ⁴² Dhe çdo ditë, si në Tempull ashtu edhe në shtëpi, nuk pushonin së mësuari e shpalluri Lajmin e mirë mbi Jezusin Mesi.

Kapitujt