Kapitujt

Veprat e Apostujve: 2. Rrëshajët ardhja e Shpirtit Shenjt

¹ Kur erdhi dita e Rrëshajëve, të gjithë ishin së bashku në të njëjtin vend. ² Dhe, ja, papritmas, u ndie një ushtimë nga qielli si shungullimë e erës së fortë dhe e mbushi të gjithë shtëpinë, ku ata ishin. ³ Atyre atëherë iu dukën gjuhë, si të ishin prej zjarri. Këto u ndanë e zunë vend nga një mbi secilin prej tyre. ⁴ Të gjithë u mbushën me Shpirtin Shenjt dhe filluan të flasin në gjuhë të ndryshme, ashtu si Shpirti Shenjt i shndriste të shpreheshin.

⁵ Dhe asohere në Jerusalem banonin judenj, njerëz të përshpirtshëm, të ardhur prej të gjitha kombeve të botës. ⁶ Dhe, kur u dëgjua ajo ushtimë, ngarendi një shumicë e madhe dhe mbetën të habitur, sepse secili i dëgjonte duke folur në gjuhën e vet. ⁷ Të gjithë çuditeshin e mrekulloheshin dhe thoshin: “Këta njerëz që po flasin, a thua vallë nuk janë të gjithë galileas? ⁸ Po si atëherë secili prej nesh i dëgjon duke folur në gjuhën e vet amtare? ⁹ Partë, medë, elamitë, banorë të Mesopotamisë, të Judesë, të Kapadokisë, të Pontit e të Azisë, ¹⁰ të Frigjisë e të Pamfilisë, të Egjiptit e të krahinave të Libisë rreth Cirenës, njerëz të ardhur nga Roma, ¹¹ judenj e proselitë, kretas e arabë ‑ të gjithë ne po i dëgjojmë duke shpallur veprat e madhërueshme të Hyjit në gjuhët tona amtare.”

¹² Të gjithë kishin mbetur të habitur e, të marrë mendsh, pyesnin njëri‑tjetrin: “Çfarë do të jetë kjo punë?” ¹³ Disa të tjerë, duke shpotitur, thoshin: “Janë dehur me musht!”

Predikimi i Pjetrit ditën e Rrëshajëve

¹⁴ Atëherë Pjetri bashkë me të Njëmbëdhjetët u çua në këmbë, e ngriti zërin dhe tha:

“Burra judeas dhe ju të gjithë që banoni në Jerusalem, mirë ta dini këtë gjë e me kujdes dëgjojini fjalët e mia! ¹⁵ Këta njerëz nuk janë të dehur, siç po mendoni ju ‑ ju po shihni se është ora tre e mëngjesit ‑ ¹⁶ por po shkon në vend fjala që parafoli Joeli profet:

¹⁷ ‘Në ditën e fundit ‑ thotë Hyji:

‘Do ta ndikoj shpirtin tim në çdo njeri

dhe bijtë tuaj e bijat tuaja do të profetizojnë,

djelmoshat tuaj do të shohin vegime,

e pleqtë tuaj do ëndërrojnë.

¹⁸ Madje, edhe mbi shërbëtorë e shërbëtore të mia atë ditë do ta ndikoj Shpirtin tim

e do të profetizojnë.

¹⁹ Do të tregoj mrekulli lart në qiell

dhe shenja përmbi tokë poshtë

gjak e zjarr e shtylla tymi.

²⁰ Dielli do të kthehet në errësirë

e hëna në gjak

para se të agojë dita e Zotit e madhe

(dhe e lavdishme).

²¹ Dhe kushdo atëherë ta thërrasë në ndihmë

Emrin e Zotit, do të shëlbohet.’

²² Burra të Izraelit, dëgjojini këto fjalë: Jezusin Nazarenas ‑ njeri që Hyji e përforcoi para jush me vepra të madhërueshme, me mrekulli dhe me shenja, që siç e dini ‑ me anë të tij i bëri ndër ju; ²³ këtë, të tradhtuar sipas vullnetit të caktuar dhe parapamjes së Hyjit ‑ ju e kryqëzuat dhe e vratë me duar të të pafeve. ²⁴ Por Hyji e ngjalli duke e shpëtuar nga tmerri i vdekjes, sepse s’ishte e mundur që vdekja ta mbante nën sundimin e vet. ²⁵ E njëmend, për të Davidi thotë:

‘Zotërinë e kam gjithmonë para sysh,

sepse Ai më rri në anë të djathtë që të mos rrëzohem.

²⁶ Prandaj galdon zemra ime dhe brohorit gjuha ime,

po dhe trupi im do të pushojë me shpresë,

²⁷ sepse Ti nuk do ta lësh shpirtin tim në Nëntokë as s’do të lejosh që Shenjti yt të kalbet.

²⁸ Ti ma tregove udhën që shpie në jetë:

në praninë tënde do të më mbushësh me gëzime.’

²⁹ Vëllezër, më lejoni t’jua them haptas: Davidi patriark vdiq, u varros dhe varri i tij është edhe sot e kësaj dite ndër ne. ³⁰ Por ai, pasi ishte profet dhe pasi e dinte se Hyji, iu përbetua me betimin se një nga pasardhësit e tij do të hipte në fronin e tij, ³¹ që më parë e parapa dhe paralajmëroi ngjalljen e Krishtit, kur tha:

‘Nuk qe lënë në Nëntokë

as trupi i tij nuk e provoi kalbëzimin.’

³² Po këtë Jezus Hyji e ngjalli! Të gjithë ne e dëshmojmë këtë gjë! ³³ E djathta e Hyjit, pra, e lartësoi, prej Atit e mori Premtimin ‑ Shpirtin Shenjt dhe e ndikoi ashtu siç po shihni e po dëgjoni [edhe] ju vetë. ³⁴ E pra, Davidi nuk qe ngritur në qiell, e megjithatë thotë:

‘I tha Zoti Zotit tim:

rri në të djathtën time

³⁵ derisa t’i vë armiqtë e tu

shtrojë të këmbëve të tua!’

³⁶ Le ta dijë, pra, pa farë dyshimi mbarë populli i Izraelit se mu këtë Jezus, që ju e kryqëzuat, Hyji e bëri Zotëri e Mesi.”

³⁷ Kur i dëgjuan këto fjalë, u tronditën në zemër dhe i thanë Pjetrit e apostujve të tjerë:

“Çfarë duhet të bëjmë ne, o vëllezër?”

³⁸ Pjetri u dha përgjigje:

“Kthehuni dhe secili prej jush le të pagëzohet në emër të Jezu Krishtit që t’ju falen mëkatet e atëherë do ta merrni dhuratë ‑ Shpirtin Shenjt. ³⁹ Sepse ky Premtim u bë për ju, për fëmijët tuaj e për të gjithë ata prej së largu, të gjithë ata që Zotëria, Hyji ynë, do t’i thërrasë.”

⁴⁰ Por edhe me shumë fjalë të tjera prore i përbente dhe i nxiste duke thënë:

“Shpëtohuni nga kjo brezni e mbrapshtë!”

⁴¹ Ata që e pranuan fjalën e tij, u pagëzuan e kështu, atë ditë, u kthyen rreth tri mijë vetë.

Bashkësia e parë e të krishterëve

⁴² E ishin vazhdimisht të kujdesshëm për ta përvetësuar mësimin e apostujve dhe nuk mungonin në mbledhjet vëllazërore, në ndarjen e bukës e në lutje.

⁴³ Një frikë e madhe pushtonte çdo njeri: apostujt bënin shumë mrekulli dhe shenja të bindshme. ⁴⁴ Të gjithë ata që besuan, qëndronin së bashku dhe gjithçka kishin të përbashkët. ⁴⁵ Shitnin pronat dhe pasuritë që kishin dhe ua ndanin të gjithëve sipas nevojës së secilit. ⁴⁶ Për çdo ditë shkonin së bashku e rregullisht në Tempull, në shtëpi ndanin bukën dhe me hare e me thjeshtësi ushqeheshin së bashku. ⁴⁷ I jepnin lavdi Hyjit e mbarë populli i kishte fort për hir. Vetë Zoti çdo ditë i shtonte bashkësisë nga ata që shëlbohen.

Kapitujt