Kapitujt

Luka: 7. Shërimi i shërbëtorit të centurionit

¹ Pasi i kreu të gjitha këto fjalë të drejtuara popullit, hyri në Kafarnaum. ² Një centurion e kishte shërbëtorin të sëmurë në fill të vdekjes. Shërbëtorin e kishte fort për zemër. ³ Centurioni, kur dëgjoi për Jezusin, dërgoi disa kryepleq judenj që ta lusin të vijë e t’ia shërojë shërbëtorin. ⁴ Ata, kur arritën te Jezusi, zunë t’i luten e t’i përluten:

“Meriton t’ia kryesh këtë nder ⁵ sepse e do popullin tonë. Ai na e ndërtoi edhe sinagogën.”

⁶ Jezusi shkoi me ta. E kur ishte jo fort larg shtëpisë, centurioni dërgoi miqtë e vet për t’i thënë:

“Zotëri, mos u mundo më tepër se nuk jam i denjë të hysh nën pullazin tim ⁷ ‑ prandaj edhe nuk e çmova veten të denjë të të dal përpara, por vetëm jep urdhër me një fjalë dhe shërbëtori im do të shërohet. ⁸ Sepse edhe unë, ndonëse jam vetëm njeri që varem prej tjetërkujt, prapë kam nën urdhër ushtarë dhe i them njërit: ‘Shko!’ ‑ dhe ai shkon, një tjetri: ‘Eja!’ ‑ dhe ai vjen; shërbëtorit tim: ‘Bëje këtë!’ ‑ dhe ai e bën.”

⁹ Jezusi, kur i dëgjoi këto fjalë, u mrekullua, u kthye kah populli që po e ndiqte dhe i tha: “Po ju them: as në Izrael nuk e gjeta një fe kaq të madhe.”

¹⁰ Kur të dërguarit u kthyen në shtëpi, e gjetën shërbëtorin shëndoshë e mirë.

Të ngjallurit e djalit të vejushës së Nainit

¹¹ Pastaj Jezusi u nis për në qytetin që quhet Nain. Me të shkonin nxënsit e tij dhe turmë e madhe e popullit. ¹² Kur iu afrua dyerve të qytetit, po sillnin përjashta qytetit një të vdekur ‑ djalin e vetëm të nënës e kjo ishte e vejë. E përcillnin shumë banorë të qytetit. ¹³ Kur e pa Zotëria, pati dhembshuri për të dhe i tha:

“Mos qaj”

¹⁴ U afrua, preku vigun ‑ ata që e mbartnin, u ndalën. Ai tha:

“Djalosh, ty po të them: çohu!”

¹⁵ I vdekuri u çua dhe nisi të flasë. Jezusi ia dha s’ëmës.

¹⁶ Të gjithë i kapi frikë e madhe dhe lëvdonin Hyjin duke thënë:

“Profet i madh u duk ndër ne! Hyji e pa popullin e vet!”

¹⁷ Dhe nëpër mbarë Judenë e anembanë krahinës u hap fjala për të.

Të dërguarit e Gjon Pagëzuesit

(Mt 11, 2‑19)

¹⁸ Për të gjitha këto e vunë në dijeni Gjonin nxënësin e tij. Gjoni i thirri dy prej nxënësve të vet ¹⁹ dhe i dërgoi te Zotëria për ta pyetur: “A je ti Ai që duhet të vijë, apo duhet të presim një tjetër?”

²⁰ Këta, kur erdhën te Jezusi, i thanë:

“Gjon Pagëzuesi na dërgoi te ti që të të pyesim: ‘A je ti ai që duhet të vijë, apo duhet të presim një tjetër?’“

²¹ Pikërisht në atë çast Jezusi shëroi shumë njerëz prej sëmundjesh, prej dhimbjesh, prej shpirtrash të ndytë, edhe shumë të verbëve ua dhuroi dritën e syve. ²² Atëherë iu përgjigj:

“Shkoni e tregojini Gjonit çka patë e çka dëgjuat:

‘të verbërit po fitojnë dritën e syve’, të shqeptët po ecin drejt, të gërbulurit po pastrohen, të shurdhërit po dëgjojnë, të vdekurit po ngjallen e ‘skamnorëve u shpallet Ungjilli’. ²³ I lumi ai që nuk do ta bjerrë besimin në mua!”

²⁴ Kur të dërguarit e Gjonit shkuan, Jezusi filloi t’i flasë turmës për Gjonin:

“Ç’dolët të shihni në shkretëtirë? Një kallam që e tund era? ²⁵ Atëherë, ç’dolët të shihni? Një njeri të veshur me petka të bukura? Porse njerëzit që veshen me petka të bukura, me shkëlqim e jetojnë në kënaqje banojnë në pallate mbretërore! ²⁶ Por, çka atëherë dolët të shihni? Një profet? Po, unë po ju them: edhe më tepër se një profet! ²⁷ Gjoni është ai, për të cilin u shkrua në Shkrimin e shenjtë:

‘Qe unë po e dërgoj lajmëtarin tim para teje për ta bërë gati para teje udhën tënde.’

²⁸ Unë po ju them: s’ka djalë nëne që është më i madh se Gjoni! Megjithatë, edhe më i vogli në Mbretërinë e Hyjit, është më i madh se ai.

²⁹ Populli mbarë që e dëgjoi ‑ edhe vetë tagrambledhësit ‑ duke u pagëzuar me pagëzimin e Gjonit, e dëshmuan drejtësinë e Hyjit. ³⁰ Kurse, farisenjtë e mësuesit e Ligjit, duke mos pranuar të pagëzohen prej tij, e përbuzën planin e Hyjit që kishte për të mirën e tyre.

³¹ Me kë, pra, t’i krahasoj njerëzit e kësaj breznie? Kujt i përngjasin? ³² U përngjasin fëmijaçave që rrinë ndër sheshe dhe e thërrasin njëri‑tjetrin, sipas asaj fjale:

‘Ne u ramë për ju fyejve e ju nuk kërcyet; bëmë gjëmë e ju nuk vajtuat!’

³³ Erdhi Gjon Pagëzuesi; as nuk hëngri bukë as nuk piu verë, e ju thoni: ‘Ka në trup djallin.’ ³⁴ Erdhi Biri i njeriut: Ky ha e pi, e ju thoni: ‘Ja, gopçi, pijaneci, miku i tagrambledhësve e i mëkatarëve!’

³⁵ Por Urtisë i japin të drejtë bijtë e saj.”

Mëkatarja e falur

³⁶ Një farise e grishi Jezusin për bukë. Ai hyri në shtëpinë e fariseut dhe u ul në tryezë. ³⁷ Kur, ja, hyri menjëherë një grua që ishte mëkatare e njohur në qytet. Ajo, kur mori vesh se Jezusi gjendej në tryezë, në shtëpinë e fariseut, mori një enë alabastri me parfum, ³⁸ zuri vend pas tij, te këmbët e tij dhe, duke qarë, filloi t’ia lajë këmbët me lot, t’ia fshijë me flokë, t’ia puthë e t’ia lyejë me parfum.

³⁹ Kur e pa këtë gjë fariseu që e kishte thirrur, mendoi me vete: “Po të ishte ky profet, do ta dinte se kush dhe çfarë gruaje është kjo që po e përket: se është mëkatare.”

⁴⁰ Jezusi mori fjalën dhe i tha:

“Simon, dua të të them diçka.”

“Fol, Mësues!” ‑ iu përgjigj ai.

⁴¹ “Një huadhënës ‑ vazhdoi Jezusi ‑ kishte dy borxhlinj. Njëri i kishte pesëqind e tjetri pesëdhjetë denarë. ⁴² Pasi nuk kishin me çka t’ia kthenin, ua fali të dyve. Cili prej tyre do ta dojë më fort?”

⁴³ Simoni iu përgjigj:

“Mendoj ai, të cilët i fali më shumë.”

“Mirë pleqërove! ‑ i tha Jezusi.

⁴⁴ Dhe, si u soll kah gruaja, i tha Simonit:

“A po e sheh këtë grua? Hyra në shtëpinë tënde, ti nuk më dhe ujë për t’i larë këmbët. Kjo, përkundrazi, me lot m’i lau këmbët e me flokët e kresë m’i fshiu. ⁴⁵ Ti nuk ma dhe puthjen e detyruar. Kjo, përkundrazi, që kur hyri, nuk pushon së puthuri këmbët e mia. ⁴⁶ Ti nuk ma leve kokën me vaj. Kjo, përkundrazi, me parfum m’i leu këmbët e mia. ⁴⁷ Këndej po të them: iu falën mëkatet e shumta, sepse tregoi dashuri të madhe. Ai, të cilit i falen më pak, më pak dashuri tregon.”

⁴⁸ Atëherë i tha gruas:

“Të janë falur mëkatet!”

⁴⁹ Ata që ishin në tryezë me të, filluan të mendonin me vete: “Kush është ky që po fal edhe mëkatet?!”

⁵⁰ Por ai i tha gruas:

“Feja jote të shpëtoi. Shko në paqe!”

Kapitujt