Kapitujt

Luka: 4. Jezusin e tundon djalli

¹ Jezusi, plot me Shpirtin Shenjt, u kthye prej Jordanit dhe Shpirti e çoi në shkretëtirë, ² ku, për dyzet ditë e tundoi djalli. Ndër ato ditë nuk hëngri asgjë e, kur ato kaluan, u urit.

³ Atëherë djalli i tha:

“Nëse je Biri i Hyjit, urdhëroji këtij guri të bëhet bukë.”

⁴ Jezusi iu përgjigj:

“Thotë Shkrimi i shenjtë: ‘Njeriu nuk mund të jetojë vetëm me bukë.’”

⁵ Atëherë e ngriti lart dhe, për një çast, ia dëftoi të gjitha mbretëritë e botës, ⁶ e i tha:

“Ty do të ta jap të gjithë këtë pushtet dhe lavdinë e tyre, sepse m’u dha mua dhe unë ia jap kujt të dua. ⁷ Nëse, pra, ti përkulesh në adhurim para meje, do të jetë krejt jotja.”

⁸ Jezusi iu përgjigj:

“Shkrimi i shenjtë thotë:

‘Adhuro Zotin, Hyjin tënd,

dhe vetëm atij shërbeji!’“

⁹ Atëherë e çoi në Jerusalem, e vuri në majë të Tempullit e i tha:

“Nëse je Biri i Hyjit, hidhu prej këtu poshtë, ¹⁰ sepse Shkrimi i shenjtë thotë:

‘Hyji për ty do t’u urdhërojë engjëjve të vet që të të ruajnë’, ¹¹ dhe ‘do të të mbajnë para duarsh, që të mos e vrasësh këmbën tënde në ndonjë gur.’”

¹² Jezusi iu përgjigj:

“Por u tha edhe:

‘Mos e tundo Zotin, Hyjin tënd!’”

¹³ Djalli, pasi i shfrytëzoi të gjitha trajtat e tundimit, u largua prej tij deri në kohën e volitshme.

Fillimi i veprimtarisë në Galile

(Mt 4, 12‑17; Mk 1, 14‑15)

¹⁴ Atëherë Jezusi me fuqinë e Shpirit Shenjt u kthye në Galile dhe u hap zëri për të nëpër mbarë krahinën. ¹⁵ Mësonte nëpër sinagogat e tyre i nderuar prej të gjithëve.

Jezusin e përbuzin në Nazaret

(Mt 13, 53‑58; Mk 6, 1‑6)

¹⁶ Jezusi erdhi në Nazaret, atje ku ishte rritur dhe, sipas zakonit të vet, të shtunën hyri në sinagogë dhe u ngrit për të lexuar. ¹⁷ I dhanë librin e Isaisë profet. Kur e hapi librin, gjeti vendin ku shkruan:

¹⁸ ‘Shpirti i Zotit është mbi mua

sepse Ai më shuguroi!

Ai më dërgoi t’u kumtoj të vobektëve Ungjillin, t’u shpall robërve çlirimin,

të verbërve dritën e syve;

t’i lëshoj në liri të ndrydhurit,

¹⁹ të shpall vitin e hirit të Zotit.’

²⁰ E mbylli librin, ia dha shërbëtorit dhe u ul. Të gjithë në sinagogë i drejtuan sytë në të. ²¹ Atëherë u tha:

“Sot shkoi në vend kjo pjesë e Shkrimit të shenjtë që e dëgjuat me veshët tuaj.”

²² Të gjithë e miratonin dhe mrekulloheshin për fjalët e bukura që dilnin prej gojës së tij. Thoshin:

“Vallë, a nuk është ky biri i Jozefit?”

²³ Atëherë u tha:

“Me siguri do të ma thoni atë fjalë: ‘Mjek, shëro veten!’ Gjithçka bëre, si dëgjuam, në Kafarnaum, bëj edhe këtu, në vendin tënd!’

²⁴ Për të vërtetë po ju them ‑ vazhdoi ‑ asnjë profet nuk është i mirëseardhur në vendin e vet.

²⁵ Për të vërtetë, prapë po ju them: në kohën e Elisë profet, kur qielli u ndry për tri vjet e gjashtë muaj dhe u bë uri e madhe në mbarë dheun, ishin shumë vejusha në Izrael, ²⁶ dhe te asnjëra ndër to nuk u dërgua Elia, përveç te vejusha në Sareptë të Sidonisë. ²⁷ Në kohën e Elizeut profet kishte shumë të gërbulur në Izrael dhe asnjë prej tyre nuk u pastrua përveç Naamanit Sirian.”

²⁸ Këto fjalë i mbushën me zemërim të gjithë ata që ishin në sinagogë. ²⁹ U çuan në këmbë, e hodhën jashtë qytetit, e çuan në buzë të malit, mbi të cilin është i ndërtuar qyteti i tyre, për t’ia thyer qafën në greminë. ³⁰ Por, ai kaloi përmes tyre e vijoi rrugën e vet.

Njeriu i djallosur

(Mk 1, 21‑28)

³¹ Atëherë zbriti në Kafarnaum, qytet i Galilesë dhe mësonte ditën e shtunë. ³² Njerëzit i magjepste mësimi i tij, sepse fjalën e kishte plot autoritet.

³³ Në sinagogë ndodhej një njeri që në trup kishte shpirtin e djallit të ndytë. Ai bërtiti me zë të lartë:

³⁴ “Hej, ç’ke me ne, Jezus Nazareni? A erdhe të na farosësh? Unë e di kush je: Shenjti i Hyjit!”

³⁵ “Praj dhe dil prej tij! ‑ i urdhëroi Jezusi.

Djalli e rrëzoi para tyre e doli prej tij pa e lënduar fare. ³⁶ Të gjithë i kapi frika dhe i thoshin njëri‑tjetrit:

“Çfarë fjale! Ky po u urdhëron me pushtet e fuqi shpirtrave të ndytë e ata po dalin!”

³⁷ Dhe u përhap zëri për të nëpër të gjitha vendet e krahinës.

Shërimi i shumë njerëzve në popull

(Mt 8, 14‑17; Mk 1, 29‑34)

³⁸ Si doli prej sinagogës, hyri në shtëpinë e Simonit. Vjehrrën e Simonit e kishin zënë ethe të forta e i bënë lutje për të. ³⁹ Ai u përkul kah ajo, u urdhëroi etheve ‑ e ato e lëshuan. U çua aty për aty dhe u shërbeu.

⁴⁰ Kur perëndoi dielli, të gjithë ata që ishin të sëmurë me sëmundje të ndryshme, i binin tek ai e Jezusi i shëronte duke vënë duart mbi secilin prej tyre. ⁴¹ Prej shumëkujt dilnin djajtë e thoshin: “Ti je Biri i Hyjit!” Jezusi u kërcënohej dhe ua ndalonte të flisnin, sepse e dinin se ai ishte Mesia.

Predikimi nëpër vende të ndryshme

(Mk 1, 35‑39)

⁴² Kur zbardhi drita doli dhe shkoi në një vend të pabanuar. Turmat u vunë ta kërkojnë, e kur e gjetën, u munduan ta ndalnin të mos largohej prej tyre. ⁴³ Ai u tha:

“Më duhet ta shpall Ungjillin e Mbretërisë edhe në qytete të tjera, sepse për këtë punë jam dërguar.”

⁴⁴ E predikonte nëpër sinagoga të Judesë.

Kapitujt