Kapitujt

Marku: 8. Jezusi ushqen mrekullisht katër mijë vetë

¹ Ndër ato ditë u bashkua përsëri turmë e madhe populli. Pasi s’kishin çka të hanë, Jezusi i thirri nxënësit e u tha:

² “Po më dhimbsen këta njerëz se ja, ka tri ditë që po rrinë me mua e nuk kanë çka të hanë. ³ Nëse i nisi të shkojnë të uritur në shtëpitë e veta, do të mbesin udhës. Disa prej tyre kanë ardhur prej së largu.”

⁴ Nxënësit e tij iu përgjigjën:

“E si mund t’i ngijë kush me bukë këtu, në këtë vend të shkretë?”

⁵ Ai i pyeti:

“Sa bukë keni?”

“Shtatë! ‑ iu përgjigjën ata.

⁶ Atëherë i urdhëroi turmës së popullit të ulet për tokë, i mori shtatë bukët, u falënderua, i ndau dhe ua dha nxënësve të vet t’ua vënë para. Ata ia dhanë popullit. ⁷ Kishin edhe pak peshq të vegjël. I bekoi edhe ata dhe u urdhëroi t’ua ndajnë.

⁸ Hëngrën dhe u nginë. Çuan copa që tepruan shtatë shporta. ⁹ Ishin rreth katër mijë vetë. Atëherë i përcolli të shkojnë. ¹⁰ Menjëherë hyri në barkë me nxënësit e vet e shkoi në rrethinën e Dalmanutës.

Farisenjtë kërkojnë shenjë

(Mt 16, 1‑4)

¹¹ Atëherë erdhën farisenjtë dhe filluan të rragaten me të. Duke e vënë në provë kërkuan prej tij një shenjë prej qiellit. ¹² Jezusi duke fsharë prej fundit të shpirtit, tha: “Përse kjo brezni kërkon shenjë? Për të vërtetë, po ju them: kësaj breznie s’do t’i jepet shenjë!”

¹³ Atëherë i la, përsëri hipi në barkë dhe kaloi në anën tjetër.

Tharmi i farisenjve dhe i Herodit

(Mt 16, 5‑12)

¹⁴ Nxënësit harruan të marrin bukë. Me vete në barkë kishin vetëm një bukë. ¹⁵ Atëherë Jezusi u dha këtë porosi: “Dëgjoni: ruajuni prej tharmit të farisenjve e prej tharmit të Herodit!” ¹⁶ Ata i thoshin njëri‑tjetrit: “Nuk kemi bukë!” ¹⁷Jezusi e hetoi atë gjë e u tha:

“Përse po shqetësoheni pse s’keni bukë? Po, a ende nuk po kuptoni e nuk po merrni vesh? Po aq pak mend paskeni?

¹⁸ ‘Me sy në ballë e nuk shihni,

me veshë në kokë e nuk dëgjoni?’

Po a nuk po ju kujtohet ¹⁹ se kur i ndava pesë bukë për pesë mijë vetë, sa shporta plot me copa mblodhët?” Ata iu përgjigjën: “Dymbëdhjetë!”

²⁰ “E kur ndava shtatë bukë për katër mijë vetë, sa shporta plot me copa mblodhët?”

“Shtatë!” ‑ iu përgjigjën.

²¹ “Dhe ende nuk po kuptoni?! ‑ u tha.

Shërimi i të verbërit prej Betsaidës

²² Dhe arritën në Betsaidë. Aty i sollën një të verbër dhe iu lutën ta prekte. ²³ Ai e mori për dore të verbërin, e qiti jashtë fshatit, i pështyu në sy, vuri duart mbi të dhe i tha:

“A sheh gjë?”

²⁴ Ai i hapi sytë dhe tha:

“Po shoh njerëz... më duken si drurë... ecin.”

²⁵ Pastaj Jezusi prapë i vuri duart mbi sytë e të verbërit. I verbëri pa qartë. U shërua. Shihte mirë, gjithçka. ²⁶ Jezusi e nisi të shkojë në shtëpi e i tha: “Mos hyr assesi në fshat!”

Dëshmimi i Pjetrit mbi Jezusin

(Mt 16, 13‑20; Lk 9, 18‑21)

²⁷ Jezusi u nis me nxënësit e vet drejt fshatrave të Cezaresë së Filipit. Udhës i pyeti nxënësit e vet:

“Çka thonë njerëzit, kush jam unë?”

²⁸ Ata iu përgjigjën:

“Disa thonë se je Gjon Pagëzuesi, disa të tjerë Elia, disa të tjerë prapë se je njëri ndër profetët.”

²⁹ Atëherë i pyeti ata:

“Po ju, kush thoni se jam?”

“Ti je Mesia!” ‑ iu përgjigj Pjetri.

³⁰ Ai u urdhëroi rreptësisht të mos ia tregonin askujt këtë gjë për të.

Jezusi paralajmëron vdekjen dhe ngjalljen e vet

(Mt 16, 21‑28; Lk 9, 22‑27)

³¹ Atëherë filloi t’u shpjegojë se Birit të njeriut i duhet të pësojë shumë; se pleqtë, kryepriftërinjtë e skribët do ta përbuzin; se do të vritet dhe se do të ngjallet pas tri ditësh. ³² Ua tha këto krejt haptas. Atëherë Pjetri e ndau në një anë e zuri ta qortojë. ³³ Jezusi u soll, shikoi nxënësit e vet dhe i bërtiti Pjetrit: “M’u hiq sysh, he djall, se nuk ke ndër mend punët e Hyjit, por punët e njerëzve!”

³⁴ Atëherë grishi popullin bashkë me nxënësit e vet dhe u tha:

“Nëse ndokush dëshiron të vijë pas meje, le t’i bjerë mohit vetvetes, ta marrë kryqin e vet e të më ndjekë. ³⁵ Sepse, ai që do ta shpëtojë jetën e vet, do ta bjerrë, përkundrazi, ai që do ta bjerrë jetën e vet për mua e për Ungjill, do ta shpëtojë. ³⁶ E njëmend, çka i vlen njeriut të fitojë mbarë botën, nëse e humb jetën e vet. ³⁷ Çka mund të japë njeriu si këmbim për jetën e vet? ³⁸ Për të vërtetë, kujtdo t’i vijë turp për mua e për fjalët e mia para kësaj breznie të patenzonë e mëkatare, për atë do t’i vijë turp edhe Birit të njeriut kur të arrijë në lavdi të Atit të vet me engjëjt e shenjtë.”

Kapitujt