Kapitujt

Luka: 23. Jezusi para Pilatit

¹ Atëherë u ngritën të gjithë së bashku, e çuan te Pilati ² dhe zunë ta padisin:

“Këtë njeri e zumë duke nxitur tonë në kryengritje, ndalon t’i jepet Cezarit tatimi e për vete thotë se është Mesia ‑ Mbret.”

³ Pilati e pyeti:

“A je ti mbreti i judenjve?”

Ai iu përgjigj:

“Ti po thua!”

⁴ Pilati u tha atëherë kryepriftërinjve dhe vegjëlisë:

“Kurrfarë faji s’po gjej në këtë njeri.”

⁵ Por ata ngulnin këmbë duke thënë:

“Ky po çon në kryengritje duke mësuar në mbarë Judenë, që prejGalilesë, ku ia filloi e deri këtu.”

Jezusi para Herodit

⁶ Në këto fjalë Pilati pyeti a mos është ky njeri galileas. ⁷ Kur e mori vesh se është nën pushtetin e Herodit, e dërgoi te Herodi që, ndër ato ditë, gjendej edhe ai në Jerusalem.

⁸ Herodi u gëzua fort kur e pa Jezusin. Kaherë kishte pasur dëshirë ta shihte, sepse kishte dëgjuar shumë për të dhe shpresonte se do të shihte ndonjë mrekulli të tijën. ⁹ I bëri shumë pyetje, porse Jezusi s’iu përgjigj fare. ¹⁰ Aty ishin edhe krerët e priftërinjve dhe skribët, të cilët e paditnin me këmbëngulje. ¹¹ Herodi, bashkë me ushtarët e vet e përbuzi Jezusin dhe e vuri në lojë: e veshi me petk të bardhë dhe ia ktheu Pilatit. ¹² Po atë ditë Herodi e Pilati u bënë miq: më parë ishin armiq.

Jezusi i gjykuar për vdekje

(Mt 27, 15‑26; Mk 15, 6‑15; Gjn 18, 39‑19, 16)

¹³ Pilati grishi në mbledhje krerët e priftë‑ rinjve, anëtarët e Këshillit të lartë dhe ¹⁴ dhe u tha:

“Këtë njeri e sollët para meje duke e paditur se po nxit në kryengritje, dhe, ja, unë e pyeta para jush e nuk i gjeta kurrfarë faji, për të cilin ju e paditni. ¹⁵ Por, as Herodi, pasi e ktheu prapë tek ne. Ja, pra, ai s’ka bërë asgjë që të meritojë vdekjen. ¹⁶ Prandaj, do ta ndëshkoj e pastaj do ta lëshoj.” ^[17]

¹⁸ Por ata zunë të bërtasin njëzëri:

“Këtë vritie e na liro Barabën!”

¹⁹ Baraba ishte i burgosur për shkak të një kryengritjeje e për vrasje. ²⁰ Pilati foli prapë, sepse dëshironte ta lirojë Jezusin. ²¹ Por ata bërtitnin:

“Kryqëzoje! Kryqëzoje!”

²² Ai u tha të tretën herë:

“Po ç’të keqe ka bërë? Unë nuk gjeta në të faj që meriton vdekjen. Do ta ndëshkoj, pra, dhe do ta lëshoj.”

²³ Porse ata me britma të mëdha e me këmbëngulje kërkonin ta kryqëzojë: britmat e tyre bëheshin përherë e më të mëdha.

²⁴ Atëherë Pilati vendosi të bëhej ashtu si kërkonin ata. ²⁵ Ua lëshoi atë që u burgos për kryengritje e vrasje ‑ atë që kërkuan ‑ kurse Jezusin ua dorëzoi vullnetit të tyre.

Kryqëzimi i Jezusit

(Mt 27, 32‑44; Mk 15, 21‑32; Gjn 19, 17‑27)

²⁶ Ndërsa po e çonin për ta kryqëzuar, kapën një farë Simoni prej Cirene, që po kthente nga fusha, ia vunë në krah kryqin që ta mbarte pas Jezusit.

²⁷ Pas tij shkonte një shumicë e madhe njerëzish e disa gra që e qanin dhe e vajtonin. ²⁸ Jezusi u kthye kah ato dhe tha:

“Bijat e Jerusalemit! Mos më qani mua, por qani veten e fëmijët tuaj! ²⁹ Sepse, ja, po vjen koha, kur do të thuhet: ‘Lum beronjat! Lum ato që s’lindën kurrë e që nuk patën kujt t’i japin gji!’ ³⁰ Atëherë do të fillojnë

‘t’u thonë maleve: bini mbi ne!

e kodrave: na mbuloni!’

³¹ Sepse, nëse veprohet kështu me drunë e njomë, çka do të ndodhë me të thatën?”

³² I sollën edhe dy të tjerë ‑ keqbërës për t’i vrarë bashkë me të.

³³ Kur arritën në vendin që quhet ‘Kafkë’, aty e kryqëzuan atë dhe keqbërësit, njërin në të djathtë e tjetrin në të majtë.

[³⁴ E Jezusi lutej:

“Fali, o Atë, se nuk dinë ç’bëjnë!”]

E ‘për t’i ndarë petkat e tij hodhën short’.

³⁵ Populli rrinte aty e ‘kundronte’. Anëtarët e Këshillit të Lartë e ‘përqeshnin’ duke thënë:

“Të tjerët i shpëtoi, le ta shpëtojë vetveten, nëse është Mesia i Hyjit ‑‘I zgjedhuri’!”

³⁶ Edhe ushtarët e vinin në lojë. Iu afruan për t’i dhënë uthull ³⁷ dhe i thanë: “Nëse je ti mbreti i judenjve, shpëto vetveten!”

³⁸ Mbi të ishte edhe mbishkrimi: “Ky është mbreti i judenjve.”

³⁹ Njëri nga kriminelët e kryqëzuar e fyente:

“Po a nuk je ti Mesia?! Shpëto veten edhe ne!”

⁴⁰ Por ai tjetri e qortoi shokun:

“As ti nuk e druan Hyjin që po vuan të njëjtin dënim si ai? ⁴¹ Sa për ne kjo është drejtësi: po marrim ndëshkimin e merituar për veprat tona! Por ky ‑ ky s’bëri asnjë të keqe!”

⁴² Dhe tha:

“Të të bjerë ndër mend për mua, o Jezus, kur të arrish në Mbretërinë tënde!”

⁴³ E Jezusi i tha:

“Për të vërtetë po të them: sot do të jesh me mua në parajsë.”

Vdekja e Jezusit

(Mt 27, 45‑56; Mk 15, 33‑41; Gjn 19, 28‑30)

⁴⁴ Ishte rreth orës gjashtë e terri e mbështolli mbarë tokën deri në orën nëntë. ⁴⁵ Dielli u zu e kultrina e Tempullit u nda përmes.

⁴⁶ Atëherë Jezusi bërtiti me zë të lartë e tha:

“O Atë: në duart e tua po e dorëzoj shpirtin tim!”

Si tha këto, dha shpirt.

⁴⁷ Centurioni, kur pa ç’ndodhi, zuri të lëvdojë Hyjin dhe tha: “Ky njeri ishte me të vërtetë i drejtë!”

⁴⁸ Po edhe të gjithë njerëzit, që u grumbulluan për të parë ngjarjen, kur panë se ç’ndodhi, u kthyen duke rrahur kraharorin.

⁴⁹ Të gjithë miqtë e tij rrinin larg, po ashtu edhe gratë, që e kishin përcjellë prej Galilesë, dhe po vërenin.

Varrimi i Jezusit

(Mt 27, 57‑61; Mk 15, 42‑47; Gjn 19, 38‑42)

⁵⁰ Atëherë erdhi një njeri që quhet Jozef. Ky ishte anëtar i Këshillit [dhe] burrë i mirë dhe i drejtë. Ky nuk e miratoi vendimin as veprimin e tyre. ⁵¹ Ishte prej Arimateje, qytet i Judesë, dhe priste Mbretërinë e Hyjit. ⁵² Shkoi te Pilati dhe ia lypi trupin e Jezusit.

⁵³ Pasi e uli prej kryqit, e mbështolli në pëlhurë, e vuri në varr të gdhendur në gur, ku ende askush s’ishte varrosur.

⁵⁴ Ishte dita e Përgatitjes, e po afrohej e shtuna. ⁵⁵ E përcollën edhe gratë që erdhën me Jezusin prej Galilesë; e panë varrin dhe si u vu trupi i Jezusit. ⁵⁶ Pastaj u kthyen dhe përgatitën erëra të mira dhe vajëra të erëndshëm.

Të ngjallurit e Jezusit

(Mt 28, 1‑10; Mk 16, 1‑8; Gjn 20, 1‑10)

Të shtunën mbajtën pushimin e caktuar [prej Ligjit].

Kapitujt