Kapitujt

Luka: 22. Komploti kundër Jezusit

22

¹ Ndërkaq po afroheshin të kremtet e Bukëve të Pabrume që quhen Pashkë. ² Kryepriftërinjtë dhe skribët kërkonin mënyrën se si ta vrisnin Jezusin, sepse druanin.

³ Atëherë djalli hyri në Judën që quhet Iskariot, i cili ishte një nga të Dymbëdhjetët. ⁴ Ai shkoi për të biseduar me kryepriftërinjtë e me krerët e rojes së Tempullit në ç’mënyrë t’ua shtinte në dorë. ⁵ Ata u gëzuan dhe i premtuan t’i japin të holla. ⁶ Juda pranoi. Që atëherë kërkonte rastin t’ua dorëzonte kur të mos ishte populli pranë.

Përgatitjet e Darkës së Pashkëve

(Mt 26, 17‑25; Mk 14, 12‑21; Gjn 13, 21‑30)

⁷ Erdhi dita e Bukëve të Pabrume, kur duhej të flijohej qengji i Pashkëve. ⁸ Atëherë Jezusi dërgoi Pjetrin e Gjonin dhe u tha:

“Shkoni e na bëni gati Darkën e Pashkëve.”

⁹ “Ku dëshiron ta bëjmë gati” ‑ e pyetën ata.

¹⁰ “Posa të hyni në qytet ‑ u tha ai ‑ do t’ju takojë një njeri që mbart një katrovë me ujë. Shkoni pas tij. Në atë shtëpi që të hyjë ai, ¹¹ thuajini të zotit të shtëpisë: ‘Mësuesi të çon fjalë: ku është dhoma e bukës në të cilën do të mund të ha me nxënësit e mi Darkën e Pashkëve?’ ¹² Ai atëherë do t’jua tregojë në kat një sallon të madh të shtruar: aty na bëni gati.”

¹³ Ata shkuan e gjetën ashtu si u tha dhe e përgatitën Darkën e Pashkëve.

Themelimi i Eukaristisë

(Mt 26, 26‑30; Mk 14, 22‑26; 1 Kor 11, 23‑25)

¹⁴ Kur erdhi koha, Jezusi u ul në tryezë e me të bashkë edhe apostujt. ¹⁵ U tha:

“Me gjithë shpirt kam pasur dëshirë ta ha këtë Darkë të Pashkëve bashkë me ju para se të pësoj, ¹⁶ sepse juve po ju them: nuk do ta ha më para se të marrë fund në Mbretërinë e Hyjit.”

¹⁷ Atëherë mori gotën, falenderoi e tha:

“Merreni e ndajeni mes jush! ¹⁸ Vërtet, unë po ju them se prej këtij çasti s’do të pi më fryt hardhie derisa të vijë Mbretëria e Hyjit.”

¹⁹ Pastaj mori bukën, u falënderua, e theu, ua dha e tha:

“Ky është trupi im [që flijohet për ju. Bëni këtë në përkujtimin tim!”

²⁰ E mori gjithashtu edhe kelkun, pasi u krye darka, e tha:

“Ky kelk është Besëlidhja e Re në gjakun tim që derdhet për ju. ”]

²¹ “Por, ja, dora e atij që po më tradhton është me mua në tryezë! ²² Biri i njeriut njëmend po shkon ashtu siç u caktua, porse, i mjeri ai njeri që po e tradhton!”

²³ Ata zunë ta pyesnin njëri‑tjetrin cili prej tyre do të ishte ai që do ta bënte këtë gjë.

Diskutimi rreth më të madhit

²⁴ Atëherë apostujt filluan të grinden mes tyre: cili prej tyre do të ishte më i madhi. ²⁵ Jezusi u tha:

“Mbretërit e paganëve sundojnë me ta si zotërues; madje ata që sundojnë mbi ta kërkojnë të quhen ‘Bamirës’! ²⁶ Ju s’guxoni të bëni ashtu! Përkundrazi, më i madhi ndër ju të jetë si të ishte më i riu, kurse kryetari, sikur të ishte ai që shërben. ²⁷ Cili, në të vërtetë, është më i madh: ai që është në tryezë, apo ai që shërben? Vallë, a s’është ai që rri në tryezë? Tashti, unë jam ndër ju porsi ai që shërben.”

²⁸ “Ju jeni ata që, në provat e mia, qëndruat vazhdimisht me mua. ²⁹ Prandaj, unë po jua lë trashëgim Mbretërinë ashtu si ma dha mua im Atë: ³⁰ që të hani e të pini në tryezën time në Mbretërinë time dhe të rrini në frone për të gjykuar dymbëdhjetë fiset e Izraelit.”

Paralajmërimi i mohimit të Pjetrit

(Mt 26, 31‑35; Mk 14, 27‑31; Gjn 13, 36‑38)

³¹ “Simon, Simon, ja, Satani kërkoi t’ju shoshë porsi grurin! ³² Por unë u luta për ty, që feja jote të mos mungojë. Por ti, kur të kthehesh, forcoji vëllezërit e tu.”

³³ “Zotëri ‑ i tha Pjetri ‑ jam gati të shkoj me ty edhe në burg edhe në vdekje!”

³⁴ Jezusi iu përgjigj:

“Unë po të them, o Pjetër, se sot, nuk do të këndojë gjeli, para se ti të mohosh tri herë se më njeh!”

Qesja, strajca dhe shpata

³⁵ Dhe u tha:

“Kur ju dërgova pa qese, pa strajcë e pa sandale a ju mungoi gjë?”

“Asgjë! ‑ u përgjigjën ata.

³⁶ Atëherë u tha:

“Tani, kush ka qese, le ta marrë! Po ashtu edhe strajcën! E kush nuk ka shpatë, le t’i shesë petkat e veta e le ta blejë! ³⁷ Sepse, unë po ju them: në mua duhet të vërtetohet fjala e Shkrimit të shenjtë: ‘U radhit ndër keqbërës!’ Vërtet, gjithçka u parafol për mua, po shkon në vend.”

³⁸ Ata i thanë:

“Zotëri, ja, këtu dy shpata!”

Ai iu përgjigj:

“Mjaftojnë!”

Lutja në Malin e Ullinjve

(Mt 26, 36‑46; Mk 14, 32‑42)

³⁹ Pastaj doli prej andej e u nis, si rëndom, drejt Malit të Ullinjve. Pas tij shkuan edhe nxënësit. ⁴⁰ Kur arriti në atë vend, u tha:

“Lutuni që të mos bini në tundim!”

⁴¹ Dhe ai u largua prej tyre sa mund të hidhet guri, u ul në gjunjë dhe zuri të lutet:

⁴² “O Atë, nëse do, largoje këtë gotë prej meje! Veçse, le të bëhet, jo vullneti im, por vullneti yt!” ⁴³

Atëherë iu dëftua një engjëll nga qielli që i dha zemër. Kur e kapën mundimet e vdekjes, lutej më me zemër. ⁴⁴ Djersa e tij u bë si pika gjaku që binin në tokë.

⁴⁵ U çua prej lutjes, shkoi te nxënësit. I gjeti fjetur. I kishte këputur trishtimi. ⁴⁶ U tha:

“Pse po flini? Çohuni! Lutuni të mos bini në tundim!”

Tradhtimi dhe arrestimi i Jezusit

(Mt 26, 47‑56; Mk 14, 43‑50; Gjn 18, 3‑11)

⁴⁷ Ndërsa ai ende po fliste, ja, ia behu një turmë. Në krye të saj ishte ai që quhet Judë ‑ njëri prej të Dymbëdhjetëve. Ai iu afrua Jezusit për ta puthur.

⁴⁸ Jezusi i tha:

“O Judë, a me të puthur po e tradhton Birin e njeriut?”

⁴⁹ Ata që ishin përreth tij, duke parë çka po ndodhte, thanë:

“Zotëri, a t’u biem me shpatë?”

⁵⁰ Dhe njëri prej tyre i ra shërbëtorit të kryepriftit e ia preu veshin e djathtë, ⁵¹ Jezusi tha:

“Zini vend! Mjaft!” ‑ dhe ia preku veshin e ia shëroi.

⁵² Atëherë Jezusi u tha atyre që kishin ardhur kundër tij, kryepriftërinjve e krerëve të rojës së Tempullit dhe pleqve:

“Erdhët, si të isha unë cub, me shpata e shkopinj! ⁵³ Përditë isha në Tempull me ju e nuk çuat dorë mbi mua. Porse kjo është ora juaj dhe pushteti i territ.”

Pjetri i bie mohit

(Mt 26, 57‑58; 69‑75;Mk 14, 53‑54. 66‑72;Gjn 18, 12‑18, 25‑27)

⁵⁴ E kapën, pra, e çuan dhe e shtinë në shtëpinë e kryepriftit. Pjetri e ndiqte për së largu. ⁵⁵ Ata ndezën zjarr në mes të oborrit dhe u ulën rreth tij. Ndër ta u ul edhe Pjetri.

⁵⁶ Kur një shërbëtore e pa ulur pranë zjarrit, e shikoi mirë dhe tha:

“Edhe ky ishte me të!”

⁵⁷ Ai i ra mohit:

“Nuk e njoh, moj fisnike!”

⁵⁸ Pak më vonë e vuri re një tjetër e tha:

“Edhe ti je prej tyre!”

“Nuk jam, o njeri!” ‑ iu përgjigj Pjetri.

⁵⁹ Dhe pas, diku pas një ore, një tjetër tha:

“Me të vërtetë edhe ky ishte me të! Sepse është edhe galileas!”

⁶⁰ Pjetri u përgjigj:

“ S’di ç’po thua, o burrë!”

Dhe tamam atëherë, ndërsa ende po fliste ‑ këndoi gjeli. ⁶¹ Zotëria u kthye dhe ia lëshoi sytë Pjetrit. Pjetrit i ra ndër mend fjala e Zotërisë që ia pati thënë: ‘Para se sot të këndojë gjeli, tri herë do të më mohosh!’

⁶² Doli përjashta dhe qau thekshëm.

Jezusin e përqeshin dhe e rrahin

(Mt 26, 67‑68; Mk 14, 65)

⁶³ Njerëzit që e ruanin Jezusin e përqeshnin dhe e rrihnin. ⁶⁴ ia mbulonin fytyrën dhe i thoshin “Dëftohu profet ‑ gjeje kush të ra!” ⁶⁵ I thoshin edhe shumë të shara të tjera.

Jezusi para Këshillit të Lartë

(Mt 26, 59‑66; Mk 14, 55‑64; Gjn 18, 19‑24)

⁶⁶ Kur zbardhi drita u mblodhën krerët e popullit, kryepriftërinjtë e skribët, e çuan Jezusin në Këshillin e Lartë të vetin ⁶⁷ dhe i thanë:

“Nëse ti je Mesia, na thuaj!”

Ai u përgjigj:

“Nëse ju them, s’do të më besoni; ⁶⁸ nëse ju pyes, nuk do të më përgjigjeni. ⁶⁹ Por pas këtij momenti, Biri i njeriut do të rrijë në të djathtën e Hyjit të gjithëpushtetshëm.”

⁷⁰ Atëherë i thanë të gjithë:

“Ti, pra, qenke Biri i Hyjit?!”

Ai u përgjigj:

“Ju thoni të vërtetën! Unë jam!”

⁷¹ Atëherë ata thanë:

“Ç’dëshmi tjetër na duhet? Ne vetë e dëgjuam prej gojës së tij!”

Kapitujt