Kapitujt

Marku: 15. Jezusi para Pilatit

¹ Menjëherë në mëngjes krerët e priftërinjëve mbajtën kuvend bashkë me pleq e me skribë ‑ mbarë Këshilli i lartë e, pasi Jezusin e lidhën, e çuan dhe ia dorëzuan Pilatit. ²Pilati e pyeti:

“A je ti mbreti i judenjve?”

“Ti thua!” ‑ iu përgjigj Jezusi.

³ Kryepriftërinjtë e paditnin rëndë. ⁴ Pilati e pyeti përsëri:

“Pse s’po përgjigjesh asgjë? Shih se sa po të padisin!”

⁵ Jezusi s’u përgjigj më asgjë aq sa Pilati mbeti i habitur.

Jezusin e dënojnë me vdekje

(Mt 27, 15‑26; Lk 23, 13‑25; Gjn 18, 39‑19, 16)

⁶Pilati për çdo të kremte të Pashkëve u lëshonte atë të burgosur që ata kërkonin. ⁷ Në atë kohë ishte në burg një njeri që quhej Barabë, i burgosur bashkë me kryengritës të tjerë, të cilët në një kryengritje kishin bërë vrasje. ⁸ Njerëzit u ngjitën lart e filluan të kërkojnë prej Pilatit të bëjë atë që kishte zakon të bëjë për ta. ⁹ Pilati iu përgjigj:

“A doni t’jua lëshoj mbretin e hebrenjve?”

¹⁰ Sepse e dinte mirë se kryepriftërinjtë e kishin dorëzuar prej smire. ¹¹ Por kryepriftërinjtë e nxitën turmën t’ua lëshojë më mirë Barabën. ¹² Pilati foli përsëri dhe u tha:

“Çka (doni) të bëj me atë që (ju thoni se) është mbreti i judenjve?”

¹³ “Kryqëzoje!” ‑ bërtitën ata përsëri.

¹⁴ “Po ç’të keqe ka bërë?” ‑ u tha Pilati.

Por ata bërtitën edhe më të madhe: “Kryqëzoje!”

¹⁵ Pilati, duke dashur të kënaqë turmën ua lëshoi Barabën, kurse Jezusin, pasi e frushkulloi, ua dha ta kryqëzojnë.

Ushtarët përqeshin Jezusin

(Mt 27, 27‑3l; Gjn 19, 2‑3)

¹⁶ Ushtarët e shtinë Jezusin brenda pallatit ‑ d. m. th. në pretorium, dhe e bashkuan mbarë kohortën.

¹⁷ E veshën me mantel të kuq dhe në kokë i vunë një kurorë të gërshetuar me ferra. ¹⁸ Atëherë filluan ta përshëndesin: “Të falemi, mbreti i judenjve!” ¹⁹ Dhe i binin kresë me kallam, e pështynin dhe, duke u gjunjëzuar para tij, gjasme e nderonin. ²⁰ Pasi e vunë në lojë, ia hoqën mantelin e kuq, ia veshën petkat e tij dhe e hodhën përjashta për ta kryqëzuar.

Jezusin e kryqëzojnë

(Mt 27, 32‑44; Lk 23, 26‑43; Gjn 19, 17‑27)

²¹ Ushtarët e detyruan një kalimtar që po kthehej nga fusha, Simonin prej Cirenës, babanë e Aleksandrit e të Rufit, të mbartë kryqin e Jezusit.

²² Jezusin e çuan në një vend që quhet Golgota, që në përkthim do të thotë: ‘Vendi i Kafkës’. ²³ I dhanë verë të përzier me mirrë, por ai nuk e mori.

²⁴ Atëherë e kryqëzuan dhe:

‘i ndanë petkat e tij,

duke hedhur short’ ‑ çka t’i bjerë secilit.

²⁵ Ishte ora tre kur e kryqëzuan.

²⁶ Ishte i shkruar mbishkrimi i fajit të tij: “Mbreti i judenjve.” ²⁷ Bashkë me të kryqëzuan edhe dy cuba, njërin në anën e tij të djathtë, kurse tjetrin në të majtën e tij. ^[28].

²⁹ Kalimtarët e shanin ‘duke tundur kokën’ e thoshin: “Hej, ti që e rrënon Tempullin dhe e rindërton për tri ditë, ³⁰ shpëtoje, deh, veten, zbrit prej kryqit!” ³¹ Po ashtu edhe kryepriftërinjtë e skribët e vinin në lojë me njëri-tjetrin dhe thoshin: “Të tjerët i shpëtoi, por veten s’mund ta shpëtojë! ³² Mesia! Mbreti i Izraelit! Le të zbresë tani nga kryqi që ta shohim e të besojmë!” E fyenin edhe ata që ishin të kryqëzuar me të.

Vdekja e Jezusit

(Mt 27, 45‑56; Lk 23, 44‑49; Gjn 19, 28‑30)

³³ Kur u bë ora gjashtë errësira e mbuloi mbarë dheun deri në orën nëntë. ³⁴ Në orën nëntë Jezusi lëshoi një gjëmë të madhe: “Eloi, Eloi, lema sabahthani?” ³⁵ Që përkthehet: “Hyji im, Hyji im, përse hoqe dorë prej meje?” Disa prej atyre që ishin pranë, kur e dëgjuan, thanë: “Ja, po thërret Elinë!”

³⁶ Njëri prej tyre u lëshua me vrap, e lagu shpuzën në ‘uthull’, e vuri në kallam, ia dha ta ‘pijë’ duke thënë: “Lëreni të shohim pale a po vjen Elia ta ulë nga kryqi!”

³⁷ Jezusi lëshoi një britmë të madhe ‑ e dha shpirt.

³⁸ Atëherë perdja e Tempullit u nda më dysh prej majës e deri në fund. ³⁹ Centurioni që rrinte përballë Jezusit, kur pa se si i doli shpirti, tha:

“Ky njeri paska qenë me të vërtetë Biri i Hyjit!”

⁴⁰ Prej së largu vërenin edhe disa gra. Ndër to ishte: Maria Magdalenë, Maria, nëna e Jakobit të Ri dhe e Jozefit, edhe Saloma, ⁴¹ të cilat e kishin përcjellë dhe i kishin shërbyer kur ishte në Galile, edhe shumë të tjera që me të u ngjitën në Jerusalem.

Varrimi i Jezusit

(Mt 27, 57‑61; Lk 23, 50‑56; Gjn 19, 38‑42)

⁴² Kur u bë natë dhe, pasi ishte përgatitja ‑ d. m. th. nata e së shtunës ‑ ⁴³ erdhi Jozefi prej Arimatesë, këshilltar i shquar e që edhe ai priste Mbretërinë e Hyjit, mori guxim dhe hyri te Pilati e ia lypi trupin e Jezusit. ⁴⁴ Pilati, i habitur se kishte vdekur, thirri centurionin dhe e pyeti a kishte vdekur tashmë. ⁴⁵ Si mori vesh prej centurionit, ia dhuroi trupin Jozefit. ⁴⁶ Ky bleu pëlhurën, e uli nga kryqi Jezusin, e mbështolli në pëlhurë dhe e futi në varr të hapur në shkëmb. Pastaj rrokullisi një gur në grykë të varrit.

⁴⁷ Maria Magdalenë e Maria e Jozefit shikuan ku e vunë.

Kapitujt