Kapitujt

Marku: 14. Komploti kundër Jezusit

14

¹ Pas dy ditësh do të ishin Pashkët dhe Pabrumet. Krypriftërinjtë dhe skribët kërkonin mënyrën si ta zënë me dredhi Jezusin e ta vrasin. ² Sepse thoshin: “Jo në Festë, assesi, që të mos bëhet kryengritje në popull.”

Lyerja në Betani

(Mt 26, 6‑13; Gjn 12, 1‑8)

³ Jezusi ishte në Betani, në shtëpinë e Simonit të Gërbulur. Ndërsa ishte ulur të hajë bukë, hyri një grua me enë alabastri me erëra të mira nardi të pastër e të shtrenjtë. E theu enën prej alabastri dhe ia zbrazi Jezusit mbi kokë. ⁴ Për këtë punë disa u hidhëruan dhe i thoshin njëri‑tjetrit: “Pse të derdhet ky parfum? ⁵ Parfumi mundi të shitej më shumë se treqind denarë e t’u jepeshin skamnorëve.” Dhe e prozhmonin atë grua.

⁶ “Lëreni! Pse po e trazoni ‑ u tha Jezusi. ‑ Ajo kreu një vepër të mirë kundrejt meje. ⁷ Sepse, skamnorët do t’i keni gjithmonë me vete dhe do të mund t’u bëni mirë kur të doni, përkundrazi mua nuk do të më keni gjithherë. ⁸ Ajo bëri çka mundi: që më parë ma leu trupin tim për varrim. ⁹ Përnjëmend po ju them: kudo që ‑ në botën mbarë ‑ do të predikohet Ungjilli, do të tregohet edhe çka bëri kjo ‑ në përkujtimin e saj.”

Juda bën ujdi ta tradhtojë Jezusin

(Mt 26, 14‑16; Lk 22, 3‑6)

¹⁰ Judë Iskarioti, njëri prej të Dymbëdhjetëve, shkoi te kryepriftërinjtë që t’ua dorëzojë Jezusin.

¹¹ Kur ata dëgjuan, u gëzuan dhe i premtuan se do t’i japin të holla. Juda kërkonte rastin e volitshëm për ta tradhtuar.

Darka e Pashkëve me nxënësit

(Mt 26, 17‑25; Lk 22, 7‑14; 21‑23; Gjn 13, 21‑30)

¹² Ditën e parë të Pabrumeve, kur flijohej qengji i Pashkëve, nxënësit e tij i thanë:

“Ku dëshiron të shkojmë e ta përgatisim darkën e Pashkëve?”

¹³ Jezusi i dërgoi dy prej nxënësve të vet dhe u tha:

“Shkoni në qytet e atje do t’ju takojë një njeri që mbart një katrovë uji: shkoni pas tij. ¹⁴ Ku të hyjë ai, thuajini të zotit të shtëpisë: ‘Mësuesi thotë: ku është salloni im, ku do të mund të ha Pashkë me nxënësit e mi?’ ¹⁵ Ai do t’ju tregojë në katin e sipërm një sallon të madh, të shtruar e të përgatitur. Aty na përgatitni darkën.”

¹⁶ Nxënësit u nisën, arritën në qytet dhe gjetën gjithçka ashtu si u kishte thënë dhe e përgatitën darkën e Pashkëve.

¹⁷ Kur u bë natë, Jezusi erdhi me të Dymbëdhjetët.

¹⁸ Ndërsa ishin në tryezë dhe po hanin, Jezusi u tha:

“Për të vërtetë po ju them: njëri prej jush do të më tradhtojë: ‘njëri që po ha me mua. ’“

¹⁹ Nxënësit u trishtuan e filluan ta pyesin njëri pas tjetrit:

“A mos jam unë?”

²⁰ Jezusi iu përgjigj:

“Njëri prej të Dymbëdhjetëve! Një që po ngjyen me mua në pjatë. ²¹ Njëmend, Biri i njeriut po shkon, siç u shkrua për të, por i mjeri ai që po e tradhton Birin e Njeriut! Më mirë do të kishte qenë për të që as të mos kishte lindur fare!”

Themelimi i Eukaristisë

(Mt 26, 26‑30; Lk 22, 15‑20; 1 Kor 11, 23‑25)

²² Ndërsa po hanin darkë, Jezusi mori bukën e bekoi Hyjin, e theu, ua dha e tha:

“Merrni, ky është trupi im!”

²³ Pastaj mori gotën, u falënderua e ua dha. Të gjithë pinë prej saj. ²⁴ U tha:

“Ky është gjaku im, gjaku i Besëlidhjes, që derdhet për të gjithë. ²⁵ Për të vërtetë, po ju them: nuk do të pi më prej frytit të hardhisë deri atë ditë, kur do ta pi të ri në Mbretërinë e Hyjit.”

²⁶ Pasi kënduan himnin, u nisën drejt Malit të Ullinjve.

Parakallëzimi i mohimit të Pjetrit

(Mt 26, 31‑35; Lk 22, 31‑34; Gjn 13, 36‑38)

²⁷ Jezusi u tha:

“Të gjithë ju do të shkandulloheni në mua, sepse Shkrimi i shenjtë thotë:

‘Do t’i bie bariut

e delet do të shpërndahen.’

²⁸ Por, pasi të ngjallem do t’ju dal para në Galile.”

²⁹ Atëherë Pjetri i tha:

“Në qoftë se të gjithë do të shkandullohen, unë jo, assesi!”

³⁰ Jezusi iu përgjigj Pjetrit:

“Për të vërtetë, po të them: sot, pikërisht sonte, para se të këndojë gjeli dy herë, tri herë do të më bish mohit.”

³¹ Pjetri ngulte këmbë edhe më tepër në fjalën e vet:

“Edhe nëse do të më duhet të vdes bashkë me ty, unë nuk do të të mohoj!”

Po ashtu thoshin edhe të gjithë të tjerët.

Lutja në Gjetseman

(Mt 26, 36‑46; Lk 22, 39‑46)

³² Dhe arritën në vendin që quhej Gjetseman. Atëherë Jezusi u tha nxënësve të vet:

“Rrini këtu derisa të lutem.”

³³ Mori me vete Pjetrin, Jakobin e Gjonin dhe filloi ta kapë frika dhe ta ndiejë veten ngushtë, ³⁴ e u tha:

“Shpirti im është i trishtuar për vdekje. Mos u largoni e rrini zgjuar!”

³⁵ U largua pak, ra përmbys për dhe e lutej që, nëse ishte e mundur, t’i rrijë larg ai çast.

³⁶ E thoshte:

“Abba! Atë, ti mundesh gjithçka! Largoje prej meje këtë gotë, por jo çka dua unë, por çka do ti!”

³⁷ U kthye, i gjeti fjetur dhe i tha Pjetrit: “Simon, a po fle? Po a nuk qe i zoti të rrish zgjuar për një orë të vetme? ³⁸ Rrini zgjuar dhe lutuni të mos bini në tundim. Shpirti është i gatshëm, por trupi është i ligshtë.”

³⁹ Përsëri u largua dhe u lut duke thënë të njëjtat fjalë. ⁴⁰ Kur u kthye prapë i gjeti fjetur, sepse sytë u ishin rënduar. Nuk dinin as ç’t’i përgjigjeshin. ⁴¹ Erdhi të tretën herë dhe u tha:

“Ende po flini e po pushoni? Mjaft më! Erdhi ora! Ja, Biri i njeriut po lëshohet në duar të mëkatarëve. ⁴² Çohuni të shkojmë! Ja, po afrohet ai që po më tradhton!”

Tradhtimi dhe arrestimi i Jezusit

(Mt 26, 47‑56; Lk 22, 47‑53; Gjn 18, 3‑12)

⁴³ Ndërkohë që ai ende po fliste, ia behu Juda, njëri prej të Dymbëdhjetëve e bashkë me të një shumicë e madhe njerëzish me shpata e me shkopinj, të dërguar prej kryepriftërinjve, prej skribëve e prej pleqve. ⁴⁴ Tradhtari i tij u kishte dhënë këtë shenjë: “Ai që do të puth unë, ai është. Atë kapni e merreni me vete me kujdes të madh!” ⁴⁵ Si arriti, menjëherë iu afrua Jezusit, i tha: “Rabbi!” dhe e puthi. ⁴⁶ Ata vunë dorë në të dhe e kapën. ⁴⁷ Njëri prej të pranishmëve nxori shpatën, i ra shërbëtorit të kryepriftit dhe ia shkurtoi veshin.

⁴⁸ Jezusi mori fjalën dhe u tha:

“Paskeni ardhur me shpata e me shkopinj të më kapni sikurse unë të isha cub! ⁴⁹ E, pra, përditë isha me ju në Tempull duke mësuar e nuk më kapët... Ani, le të shkojë në vend Shkrimi i shenjtë!”

⁵⁰ Atëherë të gjithë nxënësit e lanë dhe ikën.

Djaloshi i ri që ikën

⁵¹ E një djalosh, i mbështjellë trupit vetëm me çarçaf, po shkonte pas Jezusit. Ata e kapën. ⁵² Ky lëshoi çarçafin e iku lakuriq.

Jezusi para këshillit të lartë ‑ Sinedrit

(Mt 26, 57‑68; Lk 22, 54‑55; 63‑71; Gjn 18, 13‑14, 19‑24)

⁵³ Ata e çuan Jezusin te kryeprifti, ku u mblodhën të gjithë kryepriftërinjtë, pleqtë dhe skribët.

⁵⁴ Pjetri e përcjell prej së largu deri në oborr të kryepriftit. Po rrinte aty bashkë me shërbëtorë dhe po nxehej pranë zjarrit.

⁵⁵ Krerët e priftërinjve dhe mbarë Këshilli i lartë kërkonin ndonjë dëshmi kundër Jezusit për ta vrarë, po nuk e gjenin. ⁵⁶ Njëmend shumë vetë dëshmuan rrejshëm kundër tij, porse dëshmitë nuk ishin në përkim. ⁵⁷ Disa u çuan e dëshmuan rrejshëm kundër tij e thanë:

⁵⁸ “Ne e kemi dëgjuar duke thënë: ‘Unë do ta rrënoj këtë Tempull të punuar me dorë njeriu dhe për tri ditë do ta ndërtoj një tjetër që s’do të jetë i punuar me dorë. ’“

⁵⁹ Por dëshmia e tyre as në këtë pikë nuk ishte në përkim.

⁶⁰ Atëherë u ngrit kryeprifti në mes të Këshillit dhe e pyeti Jezusin me këto fjalë:

“Pse nuk po përgjigjesh asgjë? Çka po dëshmojnë këta njerëz kundër teje?”

⁶¹ Jezusi heshte. Nuk u përgjigj asgjë. Kryeprifti prapë e pyeti e i tha:

“A je ti Mesia, Biri i Hyjit të Bekuar?”

⁶² Jezusi iu përgjigj:

“Unë jam! Po edhe ju ‘do ta shihni Birin e njeriut duke ndenjur në anën e djathtë të Hyjit të gjithëpushtetshëm, dhe duke ardhur me re të qiellit. ’“

⁶³ Atëherë kryeprifti i shqeu petkat e veta dhe tha:

“Ç’na duhen më dëshmitarët? ⁶⁴ Ju vetë e dëgjuat blasfeminë. Ç’ju thotë mendja?”

Të gjithë gjykuan se meritonte të vritej.

⁶⁵ Atëherë disa filluan ta pështyjnë, t’ia mbulojnë fytyrën e ta rrahin me grushta e t’i thonë: “Profetizo!” E shërbëtorët i binin shuplaka.

Pjetri i bie mohit Jezusit

(Mt 26, 69‑75; Lk 22, 56‑62; Gjn 18, 15‑18, 25‑27)

⁶⁶ Ndërsa Pjetri ishte poshtë në oborr, erdhi një shërbëtore e kryepriftit ⁶⁷, dhe kur e pa Pjetrin duke u ngrohur, ia lëshoi mirë sytë dhe i tha:

“Edhe ti ishe me këtë Nazarenas, me Jezusin.”

⁶⁸ Ai e mohoi me këto fjalë:

“As s’di as s’po marr vesh se çka po flet.”

Pastaj u çua e doli në treme (edhe gjeli këndoi. ) ⁶⁹ Shërbëtorja, kur pa filloi t’u flasë të pranishmëve: “Ky është një prej tyre!” ⁷⁰ Pjetri prapë mohoi. Pak më vonë edhe ata që ishin aty i thanë Pjetrit:

“Me të vërtetë, ti je një prej tyre! Se edhe ti galileas je!”

⁷¹ Atëherë ai ia filloi të lëshojë be e rrufe:

“Unë nuk e njoh atë njeri për të cilin po flisni.”

⁷² Menjëherë gjeli këndoi për së dyti e Pjetrit iu kujtua fjala që Jezusi ia tha: “Para se gjeli të këndojë dy herë, tri herë do të më mohosh.” Dhe shpërtheu në vaj.

Kapitujt