Kapitujt

Marku: 10. Martesa e pandashme

10

¹ Jezusi u çua prej andej e shkoi në krahinën e Judesë (dhe) në anën përtej Jordanit. Prapë u mblodh rreth tij një turmë e madhe populli dhe ai përsëri nisi t’i mësojë siç e kishte zakon. ² Atëherë (iu afruan farisenjtë) e, për ta sprovuar, e pyetën:

“A ka leje burri ta lëshojë gruan?”

³ Ai u përgjigj:

“Çka ju urdhëroi Moisiu?”

⁴ Ata i përgjigjën:

“Moisiu lejoi ‘të shkruhet letra e divorcit e të lëshohet. ’“

⁵ Jezusi u tha:

“Atë rregullore Moisiu e shkroi për ju për arsye të kryeneçësisë suaj. ⁶ Por në fillim të botës, Hyji ‘i krijoi mashkull e femër. ⁷ Prandaj njeriu do ta lërë babain e vet e nënën e vet e do të bashkohet me gruan e vet, ⁸ e kështu të dy do të jenë një trup i vetëm.’ Këndej pra, nuk janë më dy, ‑ por një trup i vetëm. ⁹ Prandaj, çka bashkoi Hyji, njeriu të mos guxojë ta ndajë!”

¹⁰ Në shtëpi nxënësit e pyetën përsëri për të njëjtën gjë. ¹¹ Ai u tha:

“Kush e lëshon gruan e vet e merr një tjetër, bën kurorëthyerje kundër së parës. ¹² Po qe se edhe gruaja e lëshon burrin e vet e martohet me një tjetër, bën kurorëthyerje.”

Jezusi bekon fëmijët e vegjël

(Mt 19, 13‑15; Lk 18, 15‑17)

¹³Ia sillnin fëmijët që të vinte dorën mbi ta, por nxënësit ua ndalonin. ¹⁴ Jezusit, kur i pa, i erdhi keq dhe u tha:

“Lërini fëmijët të vijnë tek unë e mos i ndaloni; sepse atyre u përket Mbretëria e Hyjit! ¹⁵ Përnjëmend po ju them: kush nuk e pranon Mbretërinë e Hyjit porsi fëmija i vogël, nuk do të hyjë në të.”

¹⁶ Atëherë i përqafoi fëmijët dhe i bekoi duke vënë duart mbi ta.

Djaloshi pasanik

(Mt 19, 16‑30; Lk 18, 18‑30)

¹⁷ Kur doli në rrugë, një njeri u lëshua me vrap, ra në gjunjë para tij dhe e pyeti:

“Mësues i mirë, çka duhet të bëj për të fituar Jetën e pasosur?” ¹⁸ Jezusi iu përgjigj:

“Pse më thua: i mirë? Askush s’është i mirë përveç Një Hyji të vetëm! ¹⁹ Urdhërimet i di: ‘Mos vra! Mos the kurorën! Mos vidh! Mos dëshmo rrejshëm! Mos bëj kurrfarë padrejtësie! Ndero babain tënd e nënën!’“

²⁰ Ai iu përgjigj:

“Mësues, të gjtha këto i kam zbatuar që prej rinisë sime.”

²¹ Atëherë Jezusi e shikoi ëmbël, i pëlqeu dhe i tha:

“Të mungon edhe një gjë: shko, shit çka ke, ndajua skamnorëve e do të kesh thesar në qiell; atëherë kthehu e eja pas meje!” ²² Djaloshi u prish kur e dëgjoi këtë fjalë e, i trishtuar, u largua, sepse kishte prona të shumta.

²³ Jezusi, pasi e hodhi shikimin përreth, u tha nxënësve të vet:

“Sa vështirë do të hyjnë pasanikët në Mbretërinë e Hyjit!”

²⁴ Nxënësit mbetën shtang të habitur prej këtyre fjalëve të tij. Por Jezusi foli përsëri dhe u tha:

“Bijtë e mi! Sa vështirë është të hyhet në Mbretërinë e Hyjit! ²⁵Më lehtë është të përshkohet gamilja nëpër vrimë të gjilpërës se të hyjë i pasuri në Mbretërinë e Hyjit!”

²⁶ Nxënësit çuditeshin edhe më tepër dhe i thoshin njëri‑tjetrit:

“Atëherë kush do të mund të shëlbohet?”

²⁷ Jezusi ua nguli sytë dhe tha:

“Sa për njerëz, njëmend, është punë që s’bëhet, por jo për Hyjin, Hyji mund të bëjë gjithçka.”

²⁸ Atëherë Pjetri mori fjalën e i tha:

“Ja, ne lamë çdo gjë e erdhëm pas teje.”

²⁹ Jezusi iu përgjigj:

“Për të vërtetë po ju them: s’mund të ketë asnjë njeri që la për shkak timin e për shkak të Ungjillit shtëpinë, ose vëllezërit, ose motrat, ose nënën, ose babain, ose fëmijët, ose arat ³⁰ e të mos marrë tani në këtë botë, edhe pse me salvime ‑ njëqind herë aq shtëpi, vëllezër, motra, nëna, fëmijë e ara ‑ e në botën e ardhshme Jetën e pasosur.

³¹ Shumë nga ata që janë të parët do të jenë të sprasmët, ndërsa shumë të sprasmë do të jenë të parët.”

Jezusi për të tretën herë e paralajmëron vdekjen dhe ngjalljen e vet

(Mt 20, 17‑19; Lk 18, 31‑34)

³² Ishin në udhëtim e po ngjiteshin në Jerusalem. Jezusi u printe. Nxënësit çuditeshin, por e ndiqnin edhe pse me frikë. Jezusi rishtas i mblodhi rreth vetes të Dymbëdhjetët e filloi t’u tregojë se çka do t’i ndodhë:

³³ “Qe se po ngjitemi në Jerusalem e Biri i njeriut do t’u dorëzohet kryepriftërinjve e skribëve. Ata do ta dënojnë me vdekje e do ta lëshojnë në duar të paganëve. ³⁴ Do ta vënë në lojë, do ta pështyjnë, do ta frushkullojnë e do ta vrasin. Por ai, pas tri ditësh, do të ngjallet.”

Kërkesa e Jakobit dhe e Gjonit

(Mt 20, 20‑28)

³⁵ Atëherë Jakobi e Gjoni, bijtë e Zebedeut, iu afruan dhe i thanë:

“Mësues, dëshirojmë të bësh për ne çka po të kërkojmë.”

³⁶ “Çka dëshironi ‑ u tha Jezusi ‑ të bëj për ju?”

³⁷ Ata i thanë:

“Bëj që në lavdinë tënde të rrimë njëri në të djathtën e tjetri në të majtën tënde.”

³⁸ Jezusi u përgjigj:

“Nuk dini çka lypni. A jeni të zotët ta pini gotën që unë e pi? Ose të pagëzoheni me atë pagëzim me të cilin unë pagëzohem?”

³⁹ “Jemi të zotët!” ‑ iu përgjigjën ata.

Jezusi vijoi:

“Vërtet do ta pini gotën që unë e pi dhe do të pagëzoheni me pagëzim me të cilin unë pagëzohem. ⁴⁰ Por të vë ndokënd të më rrijë në të djathtën ose në të majtën time ‑ kjo nuk është në pushtetin tim ta jap ‑ kjo gjë u përket atyre për të cilët është bërë gati.”

⁴¹ Kur e morën vesh dhjetë të tjerët, u hidhëruan me Jakobin e në Gjonin. ⁴² Prandaj Jezusi i thirri përreth dhe u tha:

“Ju e dini se ata që mbahen për sundues të popujve, i sundojnë me ashpërsi dhe qeveritarët e tyre ushtrojnë mbi ta pushtetin e tyre. ⁴³ Kështu veç, nuk duhet të jetë ndër ju. Përkundrazi, kushdo prej jush që do të jetë më i madh, le të bëhet shërbëtori juaj, ⁴⁴ dhe ai që prej jush do të jetë i pari, le të bëhet skllavi i të gjithëve, ⁴⁵sepse Biri i njeriut nuk erdhi për të qenë shërbyer, por që ai të shërbejë e të japë jetën e vet si shpërblim për të gjithë.”

Shërimi i Bartimeut të verbër

(Mt 20, 29‑34; Lk 18, 35‑43)

⁴⁶ E arritën në Jerihon. Kur Jezusi po dilte prej Jerihonit bashkë me nxënës e me një turmë të madhe populli, biri i Timeut, Bartimeu i verbër, rrinte në anë të rrugës e lypte. ⁴⁷ Posa mori vesh se ishte Jezusi Nazarenas, filloi të bërtiste:

“Jezus, Biri i Davidit, ki mëshirë për mua!”

⁴⁸ Shumëkush e qortonte të heshtte, porse ai bërtiste edhe më fort:

“Biri i Davidit, ki mëshirë për mua!”

⁴⁹ Jezusi zuri vend e tha:

“Thirreni!”

Ata i bënë zë të verbërit dhe i thanë: “Mos u tremb! Çohu se po të thërret!” ⁵⁰ I verbëri hodhi mantelin e vet, menjëherë u ngrit dhe shkoi te Jezusi. ⁵¹Jezusi e pyeti:

“Çka dëshiron të bëj për ty?”

“Rabbuni! Që të shoh!” ‑ u përgjigj i verbëri.

⁵² Jezusi i tha:

“Shko lirisht! Feja jote të shpëtoi!”

⁵³ Dhe aty për aty pa e u vu të udhëtojë pas Jezusit.

Kapitujt