Kapitujt

Marku: 9. Shndërrimi i Jezusit

¹ Dhe u thoshte:

“Për të vërtetë po ju them: ka këtu ndër ju nga ata që nuk do të vdesin para se të shohin se arriti me fuqi Mbretëria e Hyjit.”

Shndërrimi i Jezusit

(Mt 17, 1‑13; Lk 9, 28‑36)

² Pas gjashtë ditësh Jezusi mori me vete Pjetrin, Jakobin e Gjonin e i çoi vetëm ata në vetmi, në një mal të lartë dhe u shndërrua para tyre. ³ Petkat e tij u bënë ndriçuese të bardha, sa që asnjë zbardhues mbi tokë nuk mund t’i zbardhojë ashtu. ⁴ Atyre iu dukën Elia me Moisiun e po bisedonin me Jezusin.

⁵ Pjetri atëherë mori fjalën e i tha Jezusit:

“Rabbi, për ne është mirë të qëndrojmë këtu. Po ndërtojmë këtu tri tenda: një për ty, një për Moisiun e një për Elinë.”

⁶ Në të vërtetë s’dinte çka të thoshte tjetër, sepse ishin trembur keqas. ⁷Ndërkaq u duk një re dhe i mbuloi me hijen e vet e prej resë u dëgjua një zë: “Ky është Biri im ‑ djali i Dishirit! Atë dëgjojeni!” ⁸ Menjëherë shikuan rreth e rrotull e nuk panë askënd tjetër, përveç vetëm Jezusit me ta.

⁹ Ndërsa po zbritnin nga mali, Jezusi u urdhëroi që të mos i tregojnë askujt çka panë derisa Biri i njeriut të ngjallej prej së vdekuri. ¹⁰ Ata e mbajtën porosinë, por njëri‑tjetrin e pyesnin çka do të thotë ajo fjalë: “të ngjallet prej së vdekuri?” ¹¹ Dhe e pyetën:

“Përse skribët thonë se më parë duhet të vijë Elia?”

¹² “S’ka dyshim ‑ iu përgjigj ‑ më parë duhet të vijë Elia për të vënë përsëri çdo gjë në vendin e vet. Por, pse atëherë u shkrua për Birin e njeriut se i duhet të pësojë shumë e të përbuzet? ¹³ Veçse, unë po ju them: Elia erdhi e bënë me të si deshën, po ashtu siç shkruan për të në Shkrimin e shenjtë.”

Shërimi i djaloshit të djallosur

(Mt 17, 14‑20; Lk 9, 37‑43a)

¹⁴ Kur arritën te nxënësit, panë mori të madhe njerëzish rreth tyre dhe skribët që po rrahnin çështje me ta. ¹⁵ Tërë ajo mori, kur e pa Jezusin, u habit dhe me nxitim vrapoi për ta përshëndetur. ¹⁶ Ai i pyeti:

“Mbi çka diskutoni me ta?”

¹⁷ Dikush prej morisë iu përgjigj:

“Mësues, e solla te ti djalin tim që ka në trup një djall që s’e lë të flasë. ¹⁸ Kudo e kap, e shkapet andej këndej e djali shkumon e kërcëllon dhëmbët dhe i ngrihen gjymtyrët. U thashë nxënësve të tu ta dëbojnë, por ata nuk mundën.”

¹⁹ “O brezni e pafe ‑ u përgjigj Jezusi ‑ deri kur do të jem me ju? Ma sillni këtu!”

²⁰ Ia sollën. Shpirti i ndytë, posa e pa Jezusin, menjëherë e shkapeti djalin; djali, i rënë ashtu për dhe, rrokullisej e shkumonte.

²¹ Jezusi e pyeti babanë e tij:

“Tani sa kohë i ndodh kështu?”

²² “Që në fëmijëri ‑ iu përgjigj ‑ Shpeshherë e ka hedhur herë në zjarr e herë në ujë për ta mbytur. Nëse mund të bësh gjë, na ndihmo! Ki mëshirë për ne!”

²³ “Nëse mund të bësh gjë... ! ‑ iu përgjigj Jezusi ‑ Gjithçka është e mundshme për atë që beson!”

²⁴ Menjëherë babai i djaloshit tha me zë të lartë:

“Besoj, por më ndihmo ti të besoj!”

²⁵ Kur Jezusi pa se po afroheshin përherë e më shumë njerëz, i urdhëroi shpirtit të ndytë dhe i tha:

“Shpirt memec dhe i shurdhër, unë po të urdhëroj, dil prej tij dhe mos u kthe më në të!”

²⁶ Ai bërtiti, e shkapeti fort djalin dhe doli prej tij. Djaloshi mbeti menjëherë, porsi i vdekur, kështu që shumë thoshin: “Vdiq!” ²⁷ Jezusi e kapi për dore, e ngriti dhe ai u çua në këmbë.

²⁸ Kur Jezusi shkoi në shtëpi, nxënësit e tij e pyetën veçmas:

“Përse ne nuk mundëm ta dëbojmë?”

²⁹Ai iu përgjigj:

“Ky lloj nuk mund të dëbohet me asgjë tjetër, përveçse me lutje.”

Jezusi përsëri paralajmëron vdekjen dhe ngjalljen e vet

(Mt 17, 22‑23; Lk 9, 43b‑45)

³⁰ Si u nisën prej andej, kaluan nëpër Galile, por nuk donte ta dinte kush, ³¹ sepse i mësonte nxënësit e vet.

U thoshte:

“Biri i njeriut do t’u dorëzohet njerëzve e ata do ta vrasin, por kur ta kenë vrarë, ai do të ngjallet pas tri ditësh”

³² Ata nuk e morën vesh këtë fjalë e kishin frikë ta pyesinin.

Kush është më i madhi

(Mt 18, 1‑5; Lk 9, 46‑48)

³³ Arritën në Kafarnaum. Si hyri në shtëpi, i pyeti:

“Mbi çka biseduat rrugës?”

³⁴ Ata nuk bënë zë, sepse udhës kishin biseduar kush ishte më i madhi. ³⁵ Jezusi u ul, i thirri rreth vetes të Dymbëdhjetët e u tha:

“Kush dëshiron të jetë i pari, le të bëhet i sprasmi i të gjithëve dhe shërbëtori i të gjithëve.”

³⁶ Pastaj mori një fëmijë të vogël, e vuri në mes të tyre, e pëqafoi dhe u tha:

³⁷ “Kush e pranon një vogëlush si ky në Emrin tim, më pranon mua; e kush më pranon mua, nuk më pranon mua, por atë që më dërgoi mua.”

Kush nuk është kundër nesh, është me ne

(Lk 9, 49‑50)

³⁸ Gjoni i tha:

“Mësues, pamë një njeri që i dëbonte djajtë në Emrin tënd. Ne ia ndaluam, sepse ai nuk na ndiqte.”

³⁹ Jezusi i tha:

“Mos ia ndaloni! Sepse s’ka njeri që të mund të bëjë mrekulli në Emrin tim e menjëherë pastaj të flasë keq për mua.  ⁴⁰ Kush nuk është kundër nesh, është me ne.

⁴¹ Ai që do t’ju japë të pini një gotë ujë sepse jeni të Krishtit, për të vërtetë po ju them: me siguri nuk do ta humbë shpërblimin e vet.”

Ngashënjimi në mëkat

(Mt 18, 6‑9; Lk 17, 1‑2)

⁴²”Porse, për atë që mëson ndonjërin prej këtyre të vegjëlve që besojnë (në mua) të mëkatojë, do t’ishte më mirë t’i varej rreth qafës guri i mullirit e të hidhej në det.

⁴³Prandaj, nëse dora jote të çon në mëkat, preje! Më mirë është për ty të hysh dorëcung në jetë se me të dy duart të shkosh në ferr ‑ në zjarr që s’fiket kurrë. ^[44]45 E nëse këmba jote të çon në mëkat, preje! Më mirë është për ty të hysh në jetë i çalë se t’i kesh të dy këmbët e të hidhesh në ferr. ^[46]47 Po qe se edhe syri yt të çon në mëkat, nxirre! Më mirë është për ty të hysh në Mbretërinë e Hyjit me një sy se t’i kesh të dy e të hidhesh në ferr. ⁴⁸ Ku ‘krimbi i tyre nuk cof e zjarri nuk fiket.’

⁴⁹ Vërtet, gjithkush do të kripet me zjarr.

⁵⁰ Kripa është gjë e mirë, porse, po qe se kripa e humb njelmësinë e vet, me çka do të kripet? Kini kripë në vetvete e jetoni në paqe me njëri-tjetrin!”

Kapitujt