Kapitujt

1 e Korintasve: 8. Mishrat e flijuara idhujve

¹ Lidhur me mishrat e flijuara idhujve

dihet se të gjithë e kemi njohurinë e duhur. Por dija rrit mendjen, kurse dashuria ndërton. ² Nëse ndokush mendon se di diçka, nuk di ende ashtu si duhet të dijë. ³ Por, nëse ndokush e do Hyjin, atë Hyji e pranon për të vetin. ⁴ Prandaj, lidhur me ngrënien e mishrave të flijuara idhujve, e dimë: idhulli nuk është asgjë në botë dhe se nuk ka hyjni përveç një Hyji të vetëm. ⁵ Sepse, edhe pse ka të ashtuquajtura hyjni në qiell ose në tokë ‑ siç ka shumë “hyjni” e shumë “zotërinj” ‑ ⁶ për ne s’ka veç një Hyj, Atin, prej të cilit është krijuar gjithçka e të cilit ne i përkasim; dhe një Zot të vetëm Jezu Krishtin, nëpër të cilin është gjithçka e ne jemi nëpër të.

⁷ Por këtë dije të mjaftueshme nuk e kanë të gjithë. Disa, duke kujtuar se është diçka idhulli, e hanë mishin sikurse t’i përkiste idhullit, e ndërgjegjja e tyre, ngaqë është e ligshtë, përlyhet. ⁸ E gjella, pra, nuk na shpie te Hyji, as, nëse nuk e hamë, nuk humbim gjë, as, nëse e hamë, nuk fitojmë gjë.

⁹ Por, t’ia vini mendjen që kjo, liria juaj, të mos jetë skandal për të ligshtët. ¹⁰ Sepse, po të shikoi ndokush ty që ke njohuri ndenjur në tryezë në shenjtërore të idhullit, a thua ndërgjegjja e tij, ngaqë ende e ligshtë, nuk do të nxitet të mendojë se është mirë të hajë flijime të idhullit? ¹¹ Kështu në saje të dijes sate, sharron i ligshti ‑ vëllai ... për të cilin vdiq Krishti. ¹² Në këtë mënyrë, pra, duke mëkatuar kundër vëllezërve e duke plagosur ndërgjegjen e tyre të ligshtë, mëkatoni kundër Krishtit. ¹³ Prandaj, nëse një ushqim e shkandullon vëllain tim, jo, unë nuk do të ha mish kurrë e për këtë jetë, që të mos e shkandulloj vëllain tim.

Kapitujt