Kapitujt

Romakëve: 1. Përshëndetja

¹ Pali,

shërbëtori i Jezu Krishtit,

i thirrur për të qenë apostull,

veçanërisht i caktuar për të kumtuar Ungjillin e Hyjit ‑

² të cilin Hyji e kishte premtuar që më parë me anë të profetëve të vet

në Shkrimet e Shenjta

³ mbi Birin e vet,

i cili është, për kah trupi,

pasardhës i Davidit,

⁴ por i dëftuar për Birin e Hyjit

me të gjitha pushtetet

me anë të Shpirtit Shenjt

pas ngjalljes prej të vdekurve,

mbi Jezu Krishtin, Zotin tonë,

⁵ nëpër të cilin ne morëm hirin të jemi

apostuj,

që, në nder të Emrit të tij,

t’i sjellim në dëgjesë të fesë të gjithë paganët,

⁶ ndër të cilët jeni edhe ju

të grishur prej Jezu Krishtit:

⁷ të gjithëve në Romë,

të dashurve të Hyjit,

të grishurve, shenjtërve:

Hir e paqe

prej Hyjit, Atit tonë,

dhe prej Jezu Krishtit Zot.

Dëshira e Palit të vizitojë Romën

⁸ Më së pari e falënderoj Hyjin tim me anë të Jezu Krishtit për të gjithë ju pse po përhapet në botën mbarë një zë i mirë për fenë tuaj. ⁹ Vërtet, dëshmitar e kam Hyjin ‑ të cilit i shërbej me gjithë shpirt duke shpallur Ungjillin e Birit të tij, se vazhdimisht ju kujtoj ¹⁰ gjithmonë duke kërkuar në lutje pandërprerë ta kem dikur fatin, sipas vullnetit të tij, të vij një ditë ndër ju.

¹¹ Për të vërtetë kam dëshirë të madhe t’ju shoh për t’ju dhënë ndonjë dhuratë shpirtërore që të forcoheni ‑ ose më mirë ‑ ¹² që së bashku me ju dhe mes jush, edhe unë të nxehem në fenë që e kemi të përbashkët, tuajën e timen. ¹³ Vëllezër, dëshiroj ta dini se shumë herë kam dashur të vij ndër ju ‑ por deri tani qesh i penguar ‑ që të mbledh ndonjë fryt edhe ndër ju sikurse në popujt e tjerë paganë. ¹⁴ E ndiej veten të detyruar kundrejt grekëve e barbarëve, kundrejt të përparuarve e kundrejt të prapambeturve. ¹⁵ Këndej, pra, dëshira ime t’jua shpall Ungjillin edhe juve në Romë.

Fuqia e Ungjillit

¹⁶ Për të vërtetë, mua nuk më vjen turp prej Ungjillit, sepse Ungjilli është fuqia e Hyjit për shëlbimin e atij që beson: më së pari për judeun e pastaj për grekun. ¹⁷ E njëmend në të zbulohet drejtësia e Hyjit me anë të fesë e për fenë, siç është në Shkrimin e shenjtë: ‘I drejti do të jetojë prej fesë.’

Fajësia e gjinisë njerëzore

¹⁸ Hidhërimi i Hyjit, vërtet, zbulohet nga qielli kundër çdo mbrapshtie e padrejtësie të njerëzve, të cilët me padrejtësi s’e lënë të veprojë e vërteta. ¹⁹ E pra, çka mund të dihet për Hyjin, njerëzit e kanë të qartë: vetë Hyji ua ka zbuluar. ²⁰ E në të vërtetë, përkrymeritë e tij të papashme: pushteti i tij i amshuar dhe hyjnia, atje që prej krijimit të botës, mund të shihen me anë të mendjes në saje të veprave të tij: prandaj nuk kanë se si të arsyetohen. ²¹ Sepse, edhe pse e njohën Hyjin, nuk ia dhanë nderimin e duhur as falënderimin ashtu si i përket Hyjit, por përkundrazi humbën në arsyetimet e veta të zbrazëta e kështu u errësua zemra e tyre e pakuptim. ²² Duke dashur ta tregojnë veten për të mendshëm, u bënë të marrë ²³ dhe e ndërruan lavdinë e Hyjit të pashkatërrueshëm me idhuj ‑ piktura që paraqesin njeriun e shkatërrueshëm, shpendët, shtazët katërkëmbshe e zvarranikët.

²⁴ Prandaj edhe Hyji lejoi të bien, sipas prirjeve të zemrës së tyre, në fëlligështi e kështu ata vetë e çnderojnë trupin e vet. ²⁵ Ata e ndërruan Hyjin e vërtetë me idhuj: nderuan dhe u shërbyen krijesave në vend të Krijuesit, i cili është i bekuar në amshim. Amen.

²⁶ Për këtë arsye Hyji lejoi të poshtërohen me vese çnderuese: femrat e tyre shndërruan marrëdhëniet natyrore me ato kundër natyrës; ²⁷ po kështu edhe meshkujt ‑ duke lënë marrëdhëniet natyrore me femrën, u dogjën në prirje të ndyta njëri kundrejt tjerit: kështu ‑ meshkujt me meshkuj, bëjnë fëlligështi e në trup të vet marrin pagën e kobshme të merituar të gabimit të vet.

²⁸ Pasi e çmuan se për ta nuk vlen të jetojnë si mëson Hyji, vetë Hyji lejoi që ta ndjekin mendjen e tyre të prishur, e kështu të bëjnë çka nuk u ka hije, ²⁹ plot me çdo lloj padrejtësie, zemërkeqësie, lakmimi, shpirtligësie; plot smirë, vrasje, grindje, tradhti; plot qëllime të këqija; spiunë, ³⁰ shpifës, urrejtës të Hyjit, faqezezë, krenarë, madhështorë, hartues të këqijash, të padëgjueshëm ndaj prindërve, ³¹ të çmendur, të pabesë, të padhimbshëm, të pamëshirshëm. ³² Edhe pse e dinë urdhëresën e Hyjit ‑ se ata që i bëjnë këto vepra ‑ meritojnë vdekjen, ata, jo vetëm që vazhdojnë t’i bëjnë veprat e tilla, por madje edhe i miratojnë me plot pëlqim ata që i bëjnë këto.

Kapitujt