Kapitujt

Vajtimet: 4. Vajtimi i katërt

4

¹ Ah si u vrugua ari,

si u prish ari i kulluar!

U shpërderdhën gurët e shenjtë

qosheve të të gjitha udhëve!

Bet

² Djelmoshat bujarë të Sionit,

të peshuar me ar të kulluar,

u çmuan porsi enë dheu

‑ vepër e duarve të poçarit!

Gimel

³ Der’ çakejtë u japin sisën

gji u japin klyshëve të vet,

Bija e popullit tim, mizore,

porsi struci në shkretëtirë!

Dalet

⁴ Ferishtes gjuha i është ngjitur

prej shkrumbit të etjes për qiellzë,

vogëlushët bukë kërkojnë,

por s’ka kush t’ua ndajë!

He

⁵ Ata që hanin haje të shijshme,

vdesin udhëve;

ata që në purpur u rritën,

zhgërryhen në pleh.

Vau

⁶ E Bijës së popullit tim fajësia

më e madhe se mëkati i Sodomës

që u rropos në një moment

pa u lodhur duar në të.

Zain

⁷ Djemtë e saj më pastër se bora,

e më të bardhë se qumështi,

më të kuq se korali në trup,

pamja e tyre si safiri,

Het

⁸ u nxinë në f’tyrë më se thëngjilli,

s’munden më të njihen në rrugë;

lëkura e tyre u ngjit për eshtra,

u tha dhe u bë si e drunjtë.

Tet

⁹ Më fatlumë prej shpatës të prerët

se të vdekurit nga uria,

që vdesin të shqimur ngadalë

nga mungesa e frytit të tokës.

Jod

¹⁰ Gratë e dhimbshme me duar të veta

i kanë zier fëmijët e vet,

u bënë ushqimi i tyre

n’mjerim të Bijës së popullit tim.

Kaf

¹¹ E kreu Zoti zemërimit e vet,

e zbrazi furinë e vet,

flakë në Sion zjarrin e ndezi

që ia dogji edhe themelet.

Lamed

¹² S’besonin mbretërit e botës,

as banorët e gjithësisë

se armiku e kundërshtari

Rruzalemit brenda i hyn,

Mem

¹³ për shkak të mëkateve të profetëve,

për faje të priftërinjve të tij

që derdhën brenda në Qytet

gjakun e njerëzve të pafajshëm.

Nun

¹⁴ U endën si të verbërit udhëve,

të përdhosur me danga gjaku

sa që askush s’mund t’i prekte

rrobat e tyre!

Sameh

¹⁵ “Larg! Je i ndytë!” ‑ u bërtitnin:

“Tërhiquni! Zhdukuni! Mos prekni!”

Iknin, endeshin; ndër paganë thuhej:

“Të mos guxojnë ndër ne të

banojnë!”

Fe

¹⁶ Fytyra e Zotit u dha rrugët,

ai me sy më s’i shikoi:

s’u shikua më se kush është prift,

s’u shikua kush është plak!

Ain

¹⁷ Sytë tanë, ehu, seç u lëbyrën

duke kërkuar ndihmë, por kot!

Nga vrojtorja jonë shikojmë

drejt një kombi që s’mund të na

shpëtojë.

Sade

¹⁸ Na i gjurmonin hapat tanë,

që të mos ecnim udhëve tona.

“E patëm! Na u shkurtuan ditët,

sepse erdhi fundi ynë.”

Kof

¹⁹ Më të shpejtë qenë salvuesit tanë

se ç’janë shqiponjat e qiellit:

nëpër male ata na ndoqën,

na vunë n’shkretëtirë pusi.

Res

²⁰ Fryma e gojës sonë, i Lyeri i Zotit,

u zu në gropat e tyre,

për të cilin thoshim: “Nën hijen e tij

do të jetojmë në mes të popujve.”

Sin

²¹ Gëzo e galdo, Bija e Edomit,

që banon në tokën Us;

por dhe ty kelku do të të mbërrijë,

do të dehesh, zhveshur do të

mbetesh!

Tau

²² T’u la faji, Bija e Sionit,

më nuk do të të tresë në mërgim.

Bijë e Edomit, fajësinë do ta

ndëshkojë Zoti,

për fushë do të t’i qesë mëkatet!

Kapitujt