Kapitujt

Romakëve: 9. Hyji dhe populli i zgjedhur

¹ Them të vërtetën në Krishtin ‑ nuk rrej ‑ dëshmitare kam ndërgjegjen time bashkë me Shpirtin Shenjt: ² ndiej në zemër një trishtim të madh dhe dhimbje të vazhdueshme. ³ Po, do të dëshiroja unë vetë të isha i mallkuar, i ndarë prej Krishtit, në vend të vëllezërve të mi, në vend të bashkëkombasve të mi për kah gjaku. ⁴ Këta janë izraelitët! Atyre u përket adoptimi, Lavdia, Besëlidhjet, Ligji, kulti, premtimet; ⁵ të tyre janë edhe patriarkët, prej tyre, si njeri, është edhe Krishti, i cili është mbi çdo gjë, Hyji i bekuar në shekuj. Amen.

⁶ Por kjo s’do të thotë se fjala e Hyjit shkoi hupës: sepse nuk janë izraelitë të vërtetë të gjithë ata që rrjedhin prej Izraelit. ⁷ Po as nuk janë të gjithë fëmijë të Abrahamit vetëm pse rrjedhin prej tij. Pse u tha: ‘Pasardhësit e tu të vërtetë do të jenë ata që rrjedhin prej Izakut.’ ⁸ Që do të thotë: nuk janë bijtë e Hyjit ata që lindin me lindje natyrore, por ‑ vetëm bijtë e premtimit numërohen për trashëgimtarë. ⁹ Dhe njëmend, ja, fjala e premtimit: ‘Në këtë kohë do të vij dhe Sara do të ketë djalin.’ ¹⁰ Madje jo vetëm kaq! Edhe Rebeka mbeti shtatzënë me një njeri të vetëm ‑ me Izakun, atin tonë, ¹¹ e binjakët ende nuk kishin lindur ‑ pra, nuk kishin pasur kur të bëjnë as mirë as keq ‑ por, që i pashlyeshëm të mbetej vendimi i zgjedhjes së lirë i Hyjit, jo në bazë të veprave, por të vullnetit të Atij që thërret ‑ ¹² i qe thënë: ‘Djali i madh do t’i shërbejë të voglit’, ¹³ sikurse shkruan:

‘Jakobin e desha,

Ezaun e urreva.’

¹⁴ Çka të themi atëherë? A mos ka padrejtësi te Hyji?

Mos o Zot! ¹⁵ Sepse ai i thotë Moisiut: ‘Do të kem mëshirë për atë që dua të kem mëshirë, do të kem dhimbje për atë që dua të kem dhimbje.’

¹⁶ Kështu, pra, nuk është puna e atij që do ose e atij që sulet, por e Hyjit që bën mëshirë. ¹⁷ Sepse Shkrimi i shenjtë i thotë faraonit: ‘Pikërisht për këtë gjë të ngrita që ta dëftoj në ty fuqinë time dhe që të shpallet Emri im gjithkund mbi mbarë dheun.’ ¹⁸ Kështu, pra, Hyji ka mëshirë për atë që do, e bën kokëfortë atë që do.

Zemërimi dhe mëshira e Hyjit

¹⁹ Por atëherë do të më thuash:

Pse [atëherë] ankohet? Kush është ai që mund t’i kundërshtojë vullnetit të tij?

²⁰ O njeri, e kush je ti që do të hysh në rragatje me Hyjin? A thua ena ka të drejtë t’i thotë mjeshtrit: ‘Përse më bëre të tillë?’ ²¹ Po a thua s’ka të drejtë vorbëtari mbi argjilën, që prej të njëjtës baltë të punojë një enë për përdorim bujar e një tjetër për përdorim jo bujar? ²² Po çka, nëse Hyji, duke dashur të dëftojë zemërimin dhe të shpallë pushtetin e vet i mbarti me duresë të patregueshme enët e zemërimit, të gatshme për t’i zhdukur, ²³ me qëllim që ta bënte të njihej pasuria e lavdisë së tij kundrejt enëve të mëshirës, të cilat që më parë i bëri gati për lumturi, ²⁴ kundrejt nesh, të cilëve na grishi jo vetëm nga hebrenjtë, por edhe nga paganët?

²⁵ Kështu edhe në librin e Ozesë, thotë:

‘Një popull që s’ka qenë imi, do ta quaj,

Populli im:

kombësinë që s’ka qenë e dashura ime, do ta quaj:

E dashura.’

²⁶ Po edhe në vendin ku u qe thënë: ‘Ju nuk jeni

populli im’, do të quhen bijtë e Hyjit të gjallë.’

²⁷ Edhe Isaia shprehet lidhur me Izraelin: “Edhe pse bijtë e Izraelit do të jenë shumë si rëra e detit ‑ Teprica do të shëlbohet; ²⁸ sepse Zoti do ta plotësojë krejtësisht e me gatishmëri fjalën e vet mbi tokë.’

²⁹ Isaia ka parafolur edhe kështu:

“Po të mos na e kishte ruajtur Zoti i Gjithësisë farën,

do të ishim bërë si Sodoma,

Gomorrës do t’i kishim përngjarë.”

Izraeli dhe Ungjilli

³⁰ Çka të themi atëherë?

Paganët që nuk e kërkuan drejtësinë, e fituan drejtësinë ‑ mendoj drejtësinë që vjen prej fesë ‑; ³¹ ndërsa Izraeli, që kërkon një farë Ligji që mund të japë drejtësinë, i kaloi përbri.

³² Përse?

Sepse drejtësinë nuk e priti prej fesë, por mendonte se do të rridhte nga veprat. ³³ Zunë në thua në gurin e pengesës, siç është në Shkrimin e shenjtë:

‘Ja po vë në Sion gurin e pengesës

dhe qetën në të cilën thyhet qafa.

Porse ai që të besojë në të, nuk do të turpërohet.’

Kapitujt