Kapitujt

Joeli: 2. Kushtrim për Ditën e Zotit

2

¹ Bini borisë në Sion,

lëshoni kushtrim në malin tim të shenjtë!

Le të dridhen të gjithë banorët e vendit,

se erdhi Dita e Zotit,

sepse është afër!

² Ditë errësire e ditë terri,

ditë reje e thellimi!

Si agimi shtrihet përmbi male

një popull i madh dhe i fortë:

një i tillë s’ka qenë më parë,

një i tillë nuk do të jetë pas

në vjetët e ardhshme brez pas brezi!

Njësitë pushtuese

³ Para tij zjarri përpin

e pas tij flaka përlan!

Para tij vendi është

si kopsht parajse,

e pas tij shkatërrim shkretëtire!

Asnjë gjë nuk i shpëton!

⁴ Për nga dukja i ngjan kalit

e vrapojnë porsi kalorësit.

⁵ Ushtimë katërrotash të duket,

kërcejnë përmbi maja malesh,

si pëlcitje flake zjarri

kur hamallët digjen shkrumb,

porsi ushtria e shumtë,

për luftë e gatshme!

⁶ Para tyre dridhen popujt,

zhukë fytyra u bëhet.

⁷ Vrapojnë porsi trima,

porsi luftëtarët mureve u kapen,

secili ecën udhës së vet

e s’u shmangen shtigjeve të veta.

⁸ Asnjëri s’e ngushton vëllain e vet,

secili ecën drejtimit të vet,

përshkohen përmes shigjetash

e nuk ndalen!

⁹ Hyjnë në qytet,

në mure ngjiten,

në shtëpi zbresin,

nëpër dritare porsi cubat hyjnë.

Vegimi i Ditës së Zotit

¹⁰ Para tij u trand toka,

u tund qielli,

u errësuan dielli e hëna,

edhe yjet zunë të mos ndritin!

¹¹ Edhe Zoti bëri të dëgjohet

zëri i tij në krye të ushtrisë së vet.

Vërtet është e madhe ushtria e tij,

e fortë edhe zbatuese e urdhrit të tij!

Vërtet është e madhe Dita e Zotit,

shumë e tmerrshme, kush mund t’i bëjë ballë?

D. Grishje për pendesë

¹² “Që tani ‑ është fjala e Zotit ‑

kthehuni me gjithë zemër kah unë,

me agjërim, me vaj e dënesje!

¹³ Shqyeni zemrat e jo petkat,

kthehuni kah Zoti Hyji i juaj,

sepse është i butë e edhe i mëshirshëm,

i durueshëm e shumë i dhimbshëm,

ndien keqardhje për fatkeqësi.”

¹⁴ Kush e di? Ndoshta kthehet edhe fal

e lë pas vetes, ndoshta, bekimin!

Kushte, njomje

Zotit Hyjit tuaj!

¹⁵ Bini borisë në Sion!

Shenjtërohuni me agjërim,

shpalleni një mbledhje të shenjtë!

¹⁶ Bashkojeni popullin,

shenjtërojeni mbledhjen,

mblidhni pleqtë,

mblidhni të vegjlit e foshnjat e gjirit,

le të dalë dhëndri nga dhoma e vet,

le të dalë nusja nga oda e vet!

¹⁷ Ndërmjet tremes dhe lterit

le të qajnë priftërinjtë

shërbëtorët e Zotit

e le të thonë:

“Fale, o Zot, popullin tënd,

mos lejo të turpërohet prona jote

e të sundojnë mbi të paganët!”

Përse të thuhet ndër paganë:

“Ku është tani Hyji i tyre?”

II. PËRGJIGJJA E ZOTIT

¹⁸ Iu dhembs Zotit toka e vet,

e fali popullin e vet.

Mbarimi i frushkullit dhe çlirimi

¹⁹ Iu përgjigj pop’llit të vet Zoti:

“Ja se unë po ju dërgoj

drithra, verë edhe vaj,

do të keni gjithsa t’ju duhet!

E askurrë më s’do të lejoj

të bëheni turp për paganë.

²⁰ Atë që vjen prej Veriut,

larg do ta tres prej jush,

do ta hedh në vend të thatë e të shkretë:

pararojën në det të lindjes,

praparojën në det të perëndimit:

do t’i ngjitet lart qelbësira,

do t’i ngjitet lart kalbësira.”

Sepse bëri punë të mëdha.

Vegimi i begatisë

²¹ Mos ki frikë, o Tokë,

gëzo e galdo,

sepse Zoti bëri punë të madhe!

²² Mos u trembni, kafshët e vendit,

kullotat e shkretëtirës lulëzuan,

i dhanë pemët frutat e veta,

pasurinë e vet e dha

fiku edhe hardhia.

²³ Bij të Sionit, shpërtheni në hare,

gëzohuni në Zotin Hyjin tuaj,

sepse jua dhuroi

shiun e drejtësisë

e bëri të zbresë mbi ju

shiu i hershëm edhe i voni

si më parë!

²⁴ Lëmenjtë do të mbushen me grurë,

tinarët do të mbushen plot e përplot

me verë të re e me vaj të freskët.

²⁵ Unë do t’jua plotësoj gjërat

që jua përlau

karkaleci e krimbaleshi,

bujkthi e vemja

‑ ushtria ime e madhe

që e çova kundër jush.

²⁶ Do të hani e do të ngiheni,

do të lëvdoni emrin e Zotit Hyjit tuaj,

sepse bëri mrekulli me ju:

kurrë më populli im nuk do të turpërohet!

²⁷ Do ta dini se jam vetë mes Izraelit,

unë Zoti, Hyji juaj,

e tjetër s’ka:

kurrë më turp për popullin tim!

Kapitujt