Kapitujt

Joeli: 1. Liturgji vaji e lutjeje

1

¹ Fjala e Zotit që i qe drejtuar Joelit, birit të Fatuelit.

I. FRUSHKULLI I KARKALECAVE

1. LITURGJI VAJI E LUTJEJE

A. Vajtim mbi rrënimin e vendit

² Dëgjojeni, këtë, o pleq,

vërjani veshin e kuptoni,

të gjithë ju, o banuesit e tokës!

Një gjë e tillë a ndodhi në ditët tuaja

ose në ditët e etërve tuaj?

³ Tregojuni bijve tuaj,

e bijtë tuaj bijve të vet

e bijtë e tyre breznisë së ardhshme!

⁴ Çka la vemja e hëngri karkaleci,

karkaleci ç’la e hëngri krimbaleshi,

krimbaleshi ç’la e hëngri bulkthi!

⁵ Zgjohuni, të dehur, e vajtoni,

ulëritni të gjithë që pini verë

përmbi musht që prej gojës ju hoq!

⁶ Sepse u sul kundër vendit tim

një popull i madh që nuk mund të numërohet:

dhëmbët e tij porsi të luanit,

e dhëmballët si të luaneshës!

⁷ Vreshtin tim e ktheu në shkretëtirë,

gemat fiqve ua cungoi,

i zhveshi edhe i flaku,

u zbardhuan gemat e tij!

⁸ Qaj si vasha e veshur në zi

për të fejuarin e rinisë së vet!

⁹ U zhduk kushti edhe njomja

nga Shtëpia e Tenzot;

në zi u veshën priftërinjtë,

shërbëtorët e Tenzot.

¹⁰ U përmbys anembanë fusha,

vajton toka,

sepse drithi është dëmtuar,

mbaroi mushti,

sharroi vaji!

¹¹ Vajtoni, o bujq,

dënesni, vreshtarë,

përmbi grurë e përmbi elb,

se mbaruan të korrat!

¹² U tha hardhia,

u vyshk fiku,

shega, palma edhe molla,

të gjitha pemët e fushës u thanë!

U fik gëzimi

prej bijve të njerëzve!

B. Grishje për pendesë e për lutje

¹³ Vishuni me grathore e qani, o priftërinj,

vajtoni, o shërbëtorë të lterit!

Ejani, në grathore flini,

shërbëtorët e Hyjit tim,

se mbaroi në Shtëpi të Hyjit tuaj

flia e kushtit edhe e njomjes.

¹⁴ Shenjtërohuni me agjërim,

shpalleni një mbledhje të shenjtë,

bashkoni pleqtë,

të gjithë banorët e vendit

në Shtëpinë e Hyjit tuaj!

Thuajini Zotit:

¹⁵ “Eheu, ditë e zezë!

U afroka Dita e Zotit:

si shkatërrim po vjen prej të

Gjithëpushtetshmit!

¹⁶ Ushqimet, vallë, s’u zhdukën

para syve tuaj,

gëzimi e hareja

prej Shtëpisë së Hyjit tuaj?”

¹⁷ U kalb fara

për nën buca,

u rrëzuan drithnikët,

u rrënuan grunarët,

pse u zhduk drithi.

¹⁸ Pse gjëmojnë kafshët?

Pse tërbuar janë loritë e gjedhit?

Pse kullotë për to më s’ka!

Mbaruan dhe grigjat e deleve!

¹⁹ Ndihmë, o Zot, te ti bërtas,

sepse zjarri i përlau

kullotat e shkretëtirës,

flaka i dogji

të gjitha pemët e fushës!

²⁰ Madje edhe të malit egërsirat

rënkojnë drejt teje,

sepse u shterën burimet,

edhe zjarri i përpiu

kullotat e shkretëtirës.

C. Dita e Zotit e shkatërrimi i tashëm

Kapitujt