Kapitujt

Psalmet: 3. LIBRI III /PSALMET 73 89/

3

PSALMI 73 /72/

Drejtësia e sprasme

¹ Psalmi. I Asafit.

Sa i mirë është Hyji për njerëzit e drejtë,

Zoti ynë për ata që janë të pastër në zemër.

² E mua veçse nuk më rrëshqitën këmbët,

përpak sa nuk më lëshuan këmbët,

³ sepse ua pata lakmi krenarëve

duke parë mirëqenien e keqbërësve.

⁴ Sepse për ta vuajtje nuk ka,

shëndoshë e plot dhjamë është trupi i tyre.

⁵ Nuk jetojnë në vuajtjert të vdekshmëve,

nuk i rreh frushkulli i vështirësive të njerëzve.

⁶ Prandaj edhe gjerdan për qafë e kanë madhështinë

e dhunën për petk që i mbulon.

⁷ Nga zemra e majme u kullon e keqja,

dhelpëritë u shpërthejnë nga zemra.

⁸ Përqeshin e dijekeqas flasin,

me dhunë kërcënohen krenarisht prej së larti.

⁹ Vënë gojë edhe kundër qiellit,

gjuha e tyre e përshkon dheun.

¹⁰ Prandaj lart e vendosin veten

dhe ujërat e shumta nuk arrijnë tek ata.

¹¹ Kështu edhe thonë: “Si mund ta dijë Hyji?

A mund të dijë gjë i Tejetlarti”?

¹² Ja, këta janë mëkatarët:

gjithmonë të qetë e grumbullojnë pasuri.

¹³ Atëherë thashë: “Vallë kot e paskësh ruajtur të pastër zemrën time

dhe në pafajësi i lava duart e mia,

¹⁴ kot e frushkullova veten përditë

duke bërë pendesë që heret në mëngjes”!

¹⁵ Të kisha thënë: “Do të flas porsi ata”,

unë do ta tradhtoja fisin e bijve të tu.

¹⁶ U mundova ta kuptoja këtë gjë:

porse disi mjerisht sytë m’u morën.

¹⁷ Derisa disi hyra në shënjtëroren e Hyjit:

atëherë pashë mbarimin e tyre.

¹⁸ Vërtet i vë në vend rrëshqitës,

i lejon të shkojnë në rrënim.

¹⁹ Oh, sa me vrap mbaruan,

u zhdukën, mjerimi i përpiu!

²⁰ Po, sikurse ëndrra e atij që zgjohet, o Zot,

kur të zgjohesh e bën asgjë fytyrën e tyre.

²¹ Kur shpirtin e kisha të trazuar,

mundohesha në brendinë e zemrës sime,

²² isha i marrë e nuk kuptoja,

isha bërë si bagëti para teje.

²³ Por unë që tani gjithmonë do të jem me ty,

sepse më more për dorën time të djathtë.

²⁴ Ti do të më prish me këshillën tënde

për të më marrë pastaj me lumturi.

²⁵ Kë tjetër veç teje kam unë në qiell?

Edhe në tokë s’dua tjetërkënd veç teje!

²⁶ Ligështuar më janë trupi dhe zemra:

ti je Hyji i zemrës sime, pjesa ime, Hyji i amshueshëm.

²⁷ Po se do të sharrojnë të gjithë ata që largohen prej teje,

ti zhduk të gjithë ata që të tradhtojnë.

²⁸ Kënaqësia ime është të qëndroj në praninë e Hyjit,

ta vë shpresën në Zotin, Hyjin tim,

që t’i shpall të gjitha veprat e tua

në dyert e Qytetit Sion.

PSALMI 74 /73/

Vajtim pas plaçkitjes së Tempullit

¹ Poemë. E Asafit.

Përse, o Hyj, të na përbuzësh deri në mbarim,

të ndizet flakë zemërimi yt kundër deleve të kullotës satë?

² Të të bjerë në mend bashkësia jote që e fitove që në fillim,

fisi që e bëre pronë për vete

dhe mali Sion ku e vendose banesën tënde.

³ Drejtoji hapat e tu nga rrënoja e përhershme,

‑ gjë s’la pa shkretuar armiku në Shenjtërore!

⁴ Armiqtë e tu ulërijnë mes kuvendit tënd,

i vunë shenjat e veta për shenja!

⁵ Na u dukën si ata që në pyll të dendur sjellin sakicë,

⁶ me sakica e sëpata i dërmuan dyert e tija.

⁷ Me zjarr e dogjën Shenjtëroren tënde,

të rrafshuar përdhe e dhunuan banesën e Emrit tënd.

⁸ Thanë në zemrën e vet: “T’i shfarosim të gjithë së bashku”!

I dogjën të gjitha vendet e shenjta në vend!

⁹ Nuk i shohim me shenjat tona,

profet më nuk ka,

dhe askush ndër ne s’di se deri kur kështu...

¹⁰ Deri kur, o Hyj, do të të poshtërojë armiku,

përgjithmonë do ta përbuzë armiku Emrin tënd?

¹¹ Përse e rrudh ti dorën tënde,

të djathtën tënde pse po e mban në ije?

¹² E pra Hyji është mbreti ynë që nga fillimi,

ai që çliron mbi tokë:

¹³ Ti me fuqinë tënde detin e ndave,

u copëtove kokën përbindëshave të ujit.

¹⁴ Ia shtype kokën Leviatanit,

ua dhe për ushqim përbindëshave të detit!

¹⁵ Ti bëre të rrjedhë burim e përrua,

ti thave lumenjtë e pashtershëm.

¹⁶ Jotja është dita, jotja është nata,

ti i krijove yjet edhe Diellin.

¹⁷ Ti i caktove kufijtë e Tokës,

ti i përftove verën edhe dimrin.

¹⁸ Mos e harro këtë:

armiku e vuri në lojë Zotin,

një popull i marrë përbuzi Emrin tënd.

¹⁹ Mos ua jep bishave jetën e atyre që të lavdërojnë,

mos e harro kurrë jetën e skamnorëve të tu!

²⁰ Shiko me mirësi mbi Besëlidhjen tënde,

sepse shpellat e vendit u bënë banesa dhune.

²¹ Mos lejo që i mjeri të kthehet i turpëruar:

i vobekti dhe skamnori le ta lëvdojë Emrin tënd!

²² Çohu, o Hyj, mbroje çështjen tënde,

mos i harro poshtërimet

që i marri t’i bën gjithë ditën.

²³ Mos e harro britmën e armiqve të tu:

rropama e kundërshtarëve gjithnjë ngrihet tek ti.

PSALMI 75 /74/

Gjyqi i plotë dhe i gjithmbarshëm

¹ Mjeshtrit të korit. Sipas melodisë: “Mos shkatërro...” Psalm.

I Asafit. Këngë.

² Do të të këndojmë lavde, o Hyj,

do të lavdërojmë e do ta thërrasim Emrin tënd,

do t’i shpallim mrekullitë e tua.

³ “Kur unë të caktoj kohën

do të gjykoj me drejtësi.

⁴ Në dashtë, le të lëkundet toka

me të gjithë banorët e vet,

unë jam ai që ia kam forcuar shtyllat.

⁵ U thashë krenarëve: “Mos u krenoni!”

edhe të paudhëve: “Mos çoni krye!

⁶ Mos e lartësoni ashtu kokën tuaj,

mos folni kundër Hyjit poshtërsi!”

⁷ As prej lindjes, as prej perëndimit,

as prej shkretëtirës nuk vjen lartësimi,

⁸ sepse gjykatës është Hyji:

këtë e përul e lartëson atë.

⁹ Sepse në dorë të Zotit është gota

plot verë shkumuese me dra përzier.

Prej saj ai jep të pihet:

do ta pinë veç deri në fundërri mëkatarët,

krejtësisht do ta pinë deri edhe llumin”.

¹⁰ E unë do ta shpall përgjithmonë,

do t’i këndoj Hyjit të Jakobit.

¹¹ “Kokën do t’ua thyej të gjithë keqbërësve,

kurse kokën e të drejtit do të lartësohet”;

PSALMI 76 /75/

Odë për nder të Hyjit të tmerrshëm

¹ Mjeshtrit të korit. Me vegla muzikore me korda. Psalm. I Asafit. Këngë.

² I njohur është Hyji në Jude,

i madh është Emri i tij në Izrael.

³ Në Salem është tenda e tij,

vendbanimi i tij në Sion.

⁴ Atje ai i theu shigjetat e harkut,

shqytin, shpatën e luftën.

⁵ Shkëlqen, o i Madhërishëm,

mbi malet e presë!

⁶ Qenë rrëmbyer të fortët,

gjumi i kapi,

asnjë trim s’diti t’i përdorë duart e veta

⁷ nga kërcënimi yt, Hyji i Jakobit,

shtang mbetën qerre e kalë!

⁸ Ti je i tmerrshëm e kush mund të të bëjë ballë?

Atëherë kur shfrenohet zemërimi yt!

⁹ Nga qielli e jep vendimin gjykues;

Toka u trondit dhe heshti,

¹⁰ kur të ngrihet Hyji në gjyq

për t’i shpëtuar të përvuajturit e dheut.

¹¹ Të goditurit nga zemërimi yt të lavdërojnë,

të shpëtuarit nga zemërimi do të të bëjnë festë.

¹² Bëni kushte dhe plotësojani Zotit, Hyjit tuaj,

të gjithë ju përreth tij jepni dhurata të Tmerrshmit,

¹³ Atij që ua merr frymën princave,

që është tmerr për mbretërit e tokës.

PSALMI 77 /76/

Përsiatje mbi të kaluarën e Izraelit

¹ Mjeshtrit të korit. Sipas Iditunit. I Asafit. Psalm.

² Drejt Zotit e ngrita zërin tim,

drejt Hyjit e çova zërin: Ai më dëgjon.

³ Në ditët e vështira unë e kërkoja Hyjin,

natën drejt tij i lartësoj duart e mia e nuk lodhem,

por shpirti im nuk gjen ngushëllim,

⁴ më bie në mend Hyji dhe ofshaj,

e kujtoj e më pakësohet fryma.

⁵ Hapur m’i mban qepallat e syve të mi,

i tronditur jam e nuk mund të flas.

⁶ Mendoj ditët e kaluara,

më bien në mend vitet e lashta.

⁷ Mendoj natën në zemrën time,

përsiat dhe shpirti im shqyrton:

⁸ Vallë, për amshim Hyji ka hequr dorë,

dhe kurrë, thua, më s’do të ketë mëshirë?

⁹ A thua përgjithmonë u zhduk mëshira e tij,

premtimi i tij mbaroi, vallë, përgjithmonë?

¹⁰ Ndoshta harroi Hyji të ketë dhembje,

i zemëruar thua kufi i vuri mëshirës së vet?

¹¹ Dhe thashë: “Ja, plaga ime:

është shndërruar e djathta e Tejetlartit”.

¹² Në mend me bien veprat e Zotit,

i kujtoj mrekullitë e tua që prej fillimit.

¹³ Me mend i përbluaj të gjitha veprat e tua,

meditoj mbi veprat e tua të larta.

¹⁴ O Hyj, të shenjta janë udhët e tua,

cili hyj është i madh si Hyji ynë?

¹⁵ Vetëm ti je Hyji që bën mrekulli,

mbi popujt ti e tregove fuqinë tënde.

¹⁶ Me të dhjathtën tënde ti e shpërbleve popullin tënd,

bijtë e Jakobit e të Jozefit.

¹⁷ Të panë ujërat, o Hyj,

të panë ujërat e u zmbrapsën,

u trazuan deri edhe humnerat!

¹⁸ Riguan retë ujëra,

dhanë retë gjëmët e veta

shigjetat e tua fluturuan!

¹⁹ Bubullima jote jehoi në stuhi,

vetëtimat shndritën rruzullin e tokës,

u tund toka dhe u trondit!

²⁰ Nëpër det udha jote, shtigjet e tua nëpër ujëra të mëdha,

gjurmët e tua askush nuk i njeh.

²¹ Porsi grigjës i prive popullit tënd,

me dorë të Moisiut e të Aronit.

PSALMI 78 /77/

Mësimi që jep historia e Izraelit

¹ Poemë. E Asafit.

Dëgjoje me kujdes, populli im, mësimin tim,

vëru vesh fjalëve të gojës sime.

² Po e hap gojën time për të mësuar me shëmbëlltyra,

do t’ju tregoj fshehtësi të kohëve të shkuara.

³ Ato që dëgjuam e mësuam,

çka na treguan etërit tanë,

⁴ nuk do t’i fshehim para fëmijëve të tyre,

do t’i kalojmë gojë më gojë në breznitë e ardhshme

lavditë e Zotit e mrekullitë e tija,

veprat e bindshme që ai bëri.

⁵ Ai e ngriti Dëshminë në Jakobin,

dhe e vuri Ligjin në Izrael,

që çfarë u urdhëroi etërve tanë

ato t’ua shpallin fëmijëve të vet,

⁶ që breznia e ardhshme t’i ketë të njohura,

që fëmijët që të lindin

t’ua tregojnë fëmijëve të vet:

⁷ që ta mbështetin shpresën e vet në Hyjin,

të mos i harrojnë veprat e Hyjit

e t’i mbajnë urdhërimet e tija.

⁸ E të mos bëhen si etërit e tyre

‑ brezni kryengritëse dhe e padëgjueshme,

brezni e paqëndrueshme në zemër

e me shpirt të pabesë ndaj Hyjit.

⁹ Bijtë e Efraimit, luftëtarë me hark,

ditën e përleshjes kthyen shpinën e ikën.

¹⁰ Nuk e mbrojtën Besëlidhjen e Hyjit,

e nuk deshën të ecin udhëve të tija.

¹¹ I harruan veprat e tija,

mrekullitë e tija që ua dëftoi.

¹² Në sy të etërve të tyre bëri mrekulli,

në tokën e Egjiptit, në fushën Taneos.

¹³ E ndau detin dhe ata i kaloi,

i ndali ujërat si të ishin në rrëshiq.

¹⁴ Ditën u printe me re,

e gjithë natën me zjarr ndriçues.

¹⁵ Në shkretëtirë qetën e plasi

dhe u dha të pinë si nga humnera e pafund:

¹⁶ nga shkëmbi nxori përrenj,

bëri të rrjedhë uji si lumë.

¹⁷ Por ata gjithnjë vazhduan të mëkatojnë kundër tij,

i kundërshtuan të Tejetlartit në shkretëtirë,

¹⁸ Hyjin e tunduan në zemrat e veta

duke kërkuar ushqim për grykësinë e vet.

¹⁹ Nynykatën kundër Hyjit e thanë:

“A është i zoti Hyji të shtrojë tryezë në shkretëtirë?”

²⁰ “Ja, shkëmbit i ra e rrodhi ujë,

gurgulluan përrenjtë!

A mund të japë edhe bukë e mish

për popullin e vet?”

²¹ Dëgjoi Zoti dhe u zemërua,

zjarr u ndez kundër Jakobit,

flakë u ndez hidhërimi kundër Izraelit,

²² sepse nuk besonin në Hyjin,

nuk shpresonin në shpëtimin e tij.

²³ Kështu u urdhëroi reve prej së larti,

i hapi pendët e qiellit,

²⁴ porsi shi e lëshoi manën për ushqim,

u dha bukë nga qielli:

²⁵ njeriu hëngri bukë engjëjsh,

u dha ushqim me mbushulli.

²⁶ Pastaj në qiell e zgjoi erën e lindjes,

me pushtet të vet bëri të fryjë shiroku,

²⁷ bëri të bjerë mbi ta mish thuajse pluhur,

shpend me pupla porsi rëra e detit:

²⁸ ranë mes zemërimiës së tyre,

përreth çadrave të tyre.

²⁹ Hëngrën dhe u ngopën,

ua plotësoi dëshirën.

³⁰ Ende plotësisht nuk ishin ngirë,

ende ushqimin e kishin në gojë,

³¹ kur ja, zemërimi i Hyjit u ndez kundër tyre,

i kositi me vdekje më të fortët e tyre,

i vrau të zgjedhurit e Izraelit.

³² Megjithatë ‑ vazhduan të mëkatojnë

dhe nuk besuan në veprat e mrekullueshme të tijat.

³³ Ditët e tyre i zhduku si avullin,

vitet e tyre kaluan me ngutësi.

³⁴ Kur i vriste, atëherë e kërkonin

e përsëri ktheheshin tek Hyji;

³⁵ u binte në mend se Hyji është strehimi i tyre,

Hyji i tejetlartë Shëlbuesi i tyre.

³⁶ Porse prapë e gënjenin me gojën e tyre,

e rrenin me gjuhën e vet:

³⁷ zemra e tyre nuk ishte me të,

besë nuk kishin në Besëlidhjen e tij.

³⁸ E Ai, i mëshirshëm, e falte fajin,

në vend që të shkatërronte,

shpeshherë e ndalte zemërimin e vet

e nuk ndizej në furinë e vet.

³⁹ I binte në mend se janë njerëz të ligshtë

‑ avull që shkon e nuk kthehet.

⁴⁰ Sa herë e hidhëruan në shkretëtirë,

sa herë e zemëruan në vise të pabanuara!

⁴¹ Prapë e prapë e ngacmonin Hyjin,

e trishtonin Shenjtin e Izraelit

⁴² duke mos e kujtuar dorën e tij të pushtetshme,

ditën kur i shpëtoi nga armiku,

⁴³ as mrekullitë që i bëri në Egjipt,

as veprat e mrekullueshme që i bëri në fushën Taneos.

⁴⁴ Kur lumenjtë i shndërroi në gjak

dhe përrenjtë e tyre që të mos mund të piheshin.

⁴⁵ Dërgoi mbi ta gretha që t’i thernin

dhe bretkosa që t’i sosnin.

⁴⁶ Të korrat e tyre ua dha karkalecave,

vemjeve mundin e tyre.

⁴⁷ Me breshër ua rrënoi vreshtat,

e me brymë manat e tyre.

⁴⁸ Me breshër ua shfarosi bagëtinë,

me rrufe ua vrau grigjat.

⁴⁹ Lëshoi mbi ta zjarrin e zemërimit të vet,

hidhërimin, urrejtjen dhe vuajtjet,

dërgesë engjëjsh që u sollën të keqen.

⁵⁰ I rrafshoi udhën zemërimit të vet,

nuk ua kurseu jetën prej vdekjes,

jetën e tyre në dorë ia lëshoi kolerës.

⁵¹ I vrau të gjithë të parëlindurit e Egjiptit,

frytin e parë të fuqisë së tyre në çadrat e Kamit.

⁵² Porsi dele prej andej e nxori popullin e vet,

i priu porsi grigjës nëpër shkretëtirë.

⁵³ U printe me kujdes pa farë frike,

kurse armiqtë e tyre deti i kapërdiu.

⁵⁴ I çoi në Tokën e vet të shenjtë,

në bjeshkën që pushtoi e djathta e tij.

⁵⁵ Para tyre i dëboi paganët,

tokën e tyre me litar ua ndau për pronë,

në çadrat e tyre i vendosi fiset e Izraelit.

⁵⁶ E ata prapë e ngacmuan dhe e hidhëruan Hyjin e tejetlartë,

nuk ia mbajtën urdhërimet e tija.

⁵⁷ u shmangën, nuk i mbajtën besën si etërit e tyre,

u kthyen mbrapsht porsi harku i prishur.

⁵⁸ E hidhëruan me lartësirat e tyre,

dhe e ngacmuan me gdhendjen e idhujve.

⁵⁹ Dëgjoi Hyji dhe u ndez në hidhërim,

për së tepërmi iu ndy Izraeli.

⁶⁰ E lëshoi banesën Silo,

tendën ku banonte në mes të njerëzve.

⁶¹ Fuqinë e vet e la të bjerë në robëri,

nderin e vet në duar të armiqve.

⁶² Popullin e vet ia dorëzoi shpatës,

kundër pronës së vet u ndez tërë hidhërim.

⁶³ Djelmoshat e tyre i përpiu zjarri,

vajzat e tyre s’patën me kë të martoheshin.

⁶⁴ Ranë prej shpatës priftërinjtë e tyre,

e vejushat e tyre nuk i vajtuan!

⁶⁵ E u ngrit, si kush zgjohet nga gjumi, Zoti,

si luftëtari kur kllapia e verës e lëshon,

⁶⁶ e t’u ra pas shpine armiqve,

i mposhti një herë e përgjithmonë.

⁶⁷ E përjashtoi tendën e Jozefit,

nuk e zgjodhi fisin e Efraimit.

⁶⁸ por zgjodhi fisin e Judës,

malin e Sionit që e ka për zemër.

⁶⁹ Të lartë si qiellin e ndërtoi Shënjtëroren,

porsi tokën e themeloi për amshim.

⁷⁰ Zgjodhi Davidin, shërbëtorin e vet,

e hoqi nga grigjat e deleve,

⁷¹ prej pas delesh nëna atë e mori

të kullotë Jakobin, popullin e vet,

Izraelin, trashëgimin e vet!

⁷² Ky i udhëhoqi me zemër të përsosur

dhe u priu me dorën e vet të vyer.

PSALMI 79 /78/

Vajtim kombëtar

¹ Psalm. I Asafit.

O Hyj, e pushtuan paganët pronën tënde,

e dhunuan Tempullin tënd të shenjtë,

Jerusalemin e bënë një grumbull rrënojash!

² Ua dhanë kufomat e shërbëtorëve të tu

për ushqim shpendëve të qiellit,

mishin e shenjtërve të tu bishave të malit.

³ Gjakun e tyre e derdhën si ujë

përreth Jerusalemit e s’kishte kush t’i varroste!

⁴ U bëmë çnderim ndër sy të fqinjëve tanë,

përqeshje e lojë për ata që i kemi përreth.

⁵ Po deri kur, o Zot? A do të rrish përgjithmonë i hidhëruar?

Do të digjet si zjarri zemërimi yt?

⁶ Shfreje hidhërimin tënd mbi paganët që nuk të njohin,

mbi mbretëri, që nuk të thërrasin në ndihmë

⁷ se e përlanë Jakobin

dhe e shkatërruan selinë e tij!

⁸ Mos i kujto fajet e etërve tanë,

le të na vijë në ndihmë sa më parë mëshira jote,

sepse jemi bërë tepër të mjerë.

⁹ Na ndihmo, o Hyj, Shëlbuesi ynë,

për nder të Emrit tënd e na çliro:

pashë nderin e Emrit tënd na i fal fajet!

¹⁰ Pse të thonë paganët: “Ku është Hyji i tyre”?

Le ta pranojnë ndër sy tanë paganët

hakmarrjen e gjakut të derdhur të shërbëtorëve të t’u.

¹¹ Le të arrijë tek ti gjëma e të robëruarve,

me fuqinë e krahut tënd

shpëtoji të dënuarit me vdekje.

¹² Mbi zemrën e fqinjëve tanë ktheje shtatëfish

dhunën që ta bënë ty, o Zot.

¹³ E ne, populli yt ‑ delet e kullotës sate,

do të të lavdërojmë për amshim,

do ta shpallim nga brezi në brez

lavdinë tënde.

PSALMI 80 /79/

Lutje për ripërtëritje të Izraelit

¹ Mjeshtrit të korit. Sipas melodisë: “Lili i urdhrit”.

I Asafit. Psalm.

² Dëgjo ti, o Bariu i Izraelit,

ti që i prin Jozefit si grigjës,

ti, që rri në fron mbi kerubinë, shkëlqe

³ para Efraimit, Beniaminit e Manseut:

zgjoje pushtetin tënd dhe eja në ndihmë

për të na shpëtuar!

⁴ O Hyj, deh, na përtërij,

kthjelle fytyrën tënde e na shëlbo!

⁵ O Zot, Hyji i ushtrive, deri kur do të hidhërohesh

në lutjen e popullit tënd?

⁶ Deri kur do të na ushqesh me bukë lotësh,

e do të na japësh të pimë ujë lotësh me shumicë?

⁷ Na bëre shkak grindjeje për fqinjët tanë

e armiqtë tanë po qeshen me ne.

⁸ O Hyj i ushtrive, deh, na përtërij,

kthjelle fytyrën tënde e na shëlbo!

⁹ Vreshtin nga Egjipti e nxore

e, për ta mbjellë atë, paganët i dëbove.

¹⁰ Tokën ia përgatite,

lëshoi rrënjë dhe e mbushi tokën.

¹¹ U mbuluan malet me hijen e tij,

me gema të hardhisë u mbushën cedrat e Hyjit,

¹² pinjollët e tij arritën deri në det,

shermendet i hodhi deri në Lumë.

¹³ Gardhin pse ia theve

që ta vjelë çdo kalimtar?

¹⁴ E dëmtoi derri i egër,

e kulloti çdo egërsirë.

¹⁵ Kthehu, Hyji i ushtrive,

shikoje nga qielli e shihe,

eja, shihe këtë vreshtë

¹⁶ dili zot se ti vetë e mbolle:

djalit që për vete e rrite.

¹⁷ Ata që e dogjën dhe e prenë

le të sharrojnë prej kërcënimit të fytyrës sate.

¹⁸ Dora jote qoftë mbi njeriun e të djathtës sate,

mbi birin e njeriut që për vete e rrite.

¹⁹ Kurrë më nuk do të largohemi prej teje:

na përtërij e do ta thërrasim Emrin tënd.

²⁰ O Zot, Hyji i ushtrive, deh ti, na përtërij,

kthjelle fytyrën tënde e na shpëto!

PSALMI 81 /80/

Për të kremten e Tendave

¹ Mjeshtrit të korit. Sipas melodisë: “Shtrydhësit...” I Asafit.

² Duartrokitni Hyjit, ndihmëtarit tonë,

brohoritni Hyjit të Jakobit!

³ Le të tingëllojë cetra, të ushtojë tupani,

harpa e këndshme e cetra të jehojnë!

⁴ Le të ushtojë boria e hënës së re,

në hënën e plotë, ditën e të kremtës sonë!

⁵ Sepse kjo është ligj për Izraelin,

urdhëresë e dhënë prej Hyjit të Jakobit,

⁶ urdhër që iu dha Jozefit,

kur doli prej tokës së Egjiptit.

Dëgjova një zë që s’e njihja:

⁷ “Nga barra krahët ia çlirova,

nga duart ia hoqa shportën.

⁸ Në ditë të vështirë më thirre e unë të shpëtova,

të jam përgjigjur i fshehur në stuhi,

të vura në provë tek uji i Meribës.

⁹ Dëgjo, populli im, dua të të qortoj:

oh sikur të më dëgjoje, ti, o Izrael!

¹⁰ Pranë teje tjetër zot të mos kesh,

zot të huaj mos adhuro!

¹¹ Sepse unë Zoti jam Hyji yt,

unë që të nxora nga dheu i Egjiptit,

hape gojën tënde se dua ta mbush!

¹² Por populli im s’e dëgjoi zërin tim,

Izraeli nuk qe në kujdes për mua.

¹³ Prandaj i lashë në ngurtësinë e zemrës së tyre,

le të jetojnë si u pëlqen atyre.

¹⁴ Po, sikur të më dëgjonte mua populli im,

sikur të ecte Izraeli udhëve të mia,

¹⁵ po, atëherë shpejt do t’i përulja armiqtë e tij,

do ta rëndoja dorën mbi kundërshtarët e tij.

¹⁶ Armiqtë e Zotit do ta përkëdhelnin atë,

fati i tyre do të ishte i vulosur për amshim.

¹⁷ Unë do t’i ushqeja me më të mirin grurë,

do t’i ngija me mjaltë të nxjerrë nga shkëmbi”.

PSALMI 82 /81/

Kundër princave paganë

¹ Psalm. I Asafit.

Hyji u ngrit në kuvendin hyjnor,

po gjykon mes hyjnorëve.

² “Deri kur do të gjykoni padrejtësisht

e krah do t’u mbani të paudhëve?

³ Dilni zot të dobtit e të mjerit,

jepjani të drejtën të përvuajturit e skamnorit!

⁴ Lironi të ndrydhurin e të vobektin,

shpëtojeni prej thonjve të të paudhit”!

⁵ Por ata s’kuptojnë, vesh nuk marrin,

ecin nëpër errësirë;

po lëkunden të gjitha themelet e tokës!

⁶ E pra, unë thashë: “Ju jeni zota,

bij të Tejetlartit të gjithë”!

⁷ Por të gjithë do të vdisni si njerëzit,

poshtë do të bini si një, ju, o princa!

⁸ Ngrihu, o Hyj, gjykoje tokën,

sepse me të drejtë je Pronari i të gjitha kombeve!

PSALMI 83 /82/

Kundër armiqve të Izraelit

¹ Këngë. Psalm. I Asafit.

² O Hyj, mos rri në qetësi, mos hesht,

as mos u përmbaj, o Perëndi!

³ Sepse, ja, armiqtë e tu po zhurmiten,

dhe ata që të urrejnë, po çojnë kokë!

⁴ Trillojnë plane të këqija kundër popullit tënd,

këshillohen kundër të mbrojturve prej teje.

⁵ Thonë: “Ejani t’ua tresim farën,

të mos jenë më popull,

të mos përmendet më emri i Izraelit”!

⁶ Vërtet janë bërë një mendje e vetme,

kundër teje kanë bërë besëlidhje:

⁷ tendat e idumeasve e ismaelitët,

moabitët e agarenët,

⁸ Gebali, Amoni e Amaleku,

Filisteja me banorët e Tirit,

⁹ Po ashtu edhe Asuri u bashkua me ta,

u bënë ndihmëtarë të bijve të Lotit.

¹⁰ Bëjua dhe atyre si Madianit e Sisarës,

porsi Jabinit në përroin e Cisonit,

¹¹ që u rrahuan vdekur në Endor,

me kufoma e plehëruan tokën.

¹² Bëjua princave të tyre si Orebit e Zebit,

si Zebeesë e Salmanasë, krerëve të tyre

¹³ që thanë:

“T’i pushtojmë kullotat e Hyjit”!

¹⁴ Hyji im, flaki ata në shakullinë,

porsi bykun kur fryn stuhia!

¹⁵ Porsi zjarri që e përpin pyllin,

porsi flaka që i djeg bjeshkët.

¹⁶ Po ashtu dëboji ata me furinë tënde,

tmerroji ti me thëllimin tënd!

¹⁷ Mbuloju fytyrën me turp

që ta kërkojnë Emrin tënd, o Zot.

¹⁸ Le të skuqen e le të turpërohen përgjithmonë,

le t’i mbulojë turpi e le të sharrojnë,

¹⁹ që ta dinë se emri yt është Zot:

se je i Larti Perëndi mbi botën mbarë.

PSALMI 84 /83/

Këngë shtegtimi

¹ Mjeshtrit të korit. Sipas melodisë: “Shrydhësit... ”. I bijve të Koreut. Psalm.

² Sa të dashura janë banesat e tua,

o Zoti i rruzullimit!

³ Shpirti im shkrihet e meket

për pallatet e Zotit.

Zemra ime e trupi im

i brohoritin Hyjit të gjallë.

⁴ Edhe trumcaku e gjen bunin e vet

edhe turtulli çerdhen e vet

ku i vë zogjtë e vet:

e unë lterët e tu, o Zoti i ushtrive,

Mbreti im e Hyji im!

⁵ Lum ata që banojnë në shtëpinë tënde:

do të të lavdërojnë për amshim.

⁶ Lum ai që në ty gjen forcën

dhe vendos për shtegtim të shenjtë.

⁷ Kur kalojnë nëpër luginën e thatë

e shndërrojnë në burim uji të gjallë,

sepse shiu i mëngjesit e vesh me bekime.

⁸ Shtegtojnë e shtegtojnë gjithnjë e më të kërthndeztë

derisa të shohin Hyjin e hyjnive në Sion.

⁹ O Zot, Hyji i ushtrive, dëgjo lutjen time,

më vështro, o Hyji i Jakobit.

¹⁰ Shiko, o Hyj, Mbrojtësi ynë,

shikoje fytyrën e të shuguruarit tënd!

¹¹ Vërtet, më e mirë është një ditë në Shtëpinë tënde

se të tjera me mijëra!

Parapëlqej të qëndroj te pragu i Shtëpisë së Hyjit tim,

më tepër se të banoj në tendat e mëkatarëve.

¹² Sepse diell e shqyt është Zoti Hyj,

ai dhuron hirin e nderin.

Zoti nuk ua mohon të mirat atyre

që jetojnë të pafajshëm.

¹³ O Zot Sabaot, lum njeriu që shpreson në ty!

PSALMI 85 /84/

Lutje për paqe

¹ Mjeshtrit të korit. I bijve të Koreut. Psalm.

² Përsëri e pëlqeve, o Zot, tokën tënde,

i riatdhesove të humburit e Jakobit.

³ Ia fale fajet popullit tënd,

i mbulove të gjitha mëkatet e tyre.

⁴ I vure cak zemërumit tënd të madh,

zure vend nga shfrimi i zemërimit tënd.

⁵ Na përtërij, o Hyj, Shëlbuesi ynë,

largoje zemërimin tënd prej nesh.

⁶ A thua gjithmonë do të jesh i hidhëruar me ne

e do ta shtrish hidhërimin tënd nga breznia në brezni?

⁷ Pse a s’do të kthehesh për të na përtërirë në jetë

që populli yt të gëzohet në ty?

⁸ Na e trego, o Zot, mëshirën tënde

e na jep shëlbimin tënd!

⁹ Do të dëgjoj çka thotë Zoti Hyj,

ai premton paqe për popullin e vet,

për të dashurit e vet e për ata që me gjithë zemër kthehen.

¹⁰ Shpëtimi i tij është afër atyre që e druajnë,

lavdia e tij do të banojë në vendin tonë.

¹¹ Mëshira dhe e vërteta do të përpiqen,

drejtësia e paqja do të merren ngrykë.

¹² E vërteta do të mbijë nga toka

e drejtësia do të shikojë prej qiellit.

¹³ Sepse Zoti ka për të dhënë çdo të mirë

edhe toka jonë do ta japë frytin e vet.

¹⁴ Drejtësia do t’i shkojë përpara

dhe do t’u tregojë udhën hapave të tij.

PSALMI 86 /85/

Lutja në vështirësi

¹ Lutje. E Davidit.

Ma vër veshin, o Zot, e më dëgjo,

sepse jam i mjerë e skamnor.

² Ma ruaj shpirtin se jam i devotshmi yt,

Hyji im, shpëtoje shërbëtorin tënd që shpreson në ty.

³ Ki mëshirë për mua, o Zot,

se gjithë ditën të thërras në ndihmë.

⁴ Gëzoje shpirtin e shërbëtorit tënd,

sepse tek ti, o Zot, e lartësoj shpirtin tim.

⁵ Sepse ti, o Zot, je i ëmbël e i butë,

plot mëshirë për ata që të thërrasin në ndihmë.

⁶ Dëgjoje, o Zot, lutjen time,

vështroje zërin e lutjes sime.

⁷ Në ditë të vështirë klitha tek ti

pse e di se ti më dëgjon.

⁸ Nuk ka hyjni që të përngjan ty, o Zot,

asgjë s’mund të matet me veprat e tua.

⁹ Të gjithë paganët prej teje të krijuar,

do të vijnë e do të të adhurojnë, o Zot,

dhe do të madhërojnë Emrin tënd,

¹⁰ sepse ti je i madhërueshëm e bën mrekulli,

ti je i vetmi Hyj.

¹¹ Ma mëso, o Zot, udhën tënde,

që të eci sipas drejtësisë sate,

mësoje zemrën time ta nderojë Emrin tënd.

¹² Do të të falënderoj, o Zot, Hyji im,

me gjithë zemrën time,

për amshim do ta madhëroj Emrin tënd.

¹³ Sepse e madhe është mëshira jote mbi mua,

ti e nxore shpirtin tim nga thellësia e Nëntokës.

¹⁴ O Hyj, krenarët u çuan peshë kundër meje,

një grumbull të marrësh ma helmuan jetën

e për ty nuk janë kujdes.

¹⁵ Por ti, o Zot, Hyj i mëshirshëm e i dhimbshëm,

i ngadalshëm në zemërim, plot dashuri e durim,

¹⁶ shiko mbi mua e ki mëshirë për mua,

jepi fuqi shërbëtorit tënd

dhe shpëtoje birin e shërbëtores sate.

¹⁷ Bëj për mua një shenjë mirësie,

që të shohin urryesit e mi e të turpërohen

se ti, o Zot, më ndihmon e më ngushëllon.

PSALMI 87 /86/

Sioni, nëna e të gjithë popujve

¹ I bijve të Koreut. Psalm. Këngë.

Themelet e tija janë mbi malet e shenjta,

² Zoti i do më shumë dyert e Sionit

se të gjitha banesat e Jakobit.

³ Gjëra të mrekullueshme fliten për ty,

o Qyteti i Hyjit!

⁴ “Po përmend Rahabin e Babiloninë

ndër ato që më njohin;

ja, Filisteja, Tiri e Etiopia

‑ edhe ato lindën atje.”

⁵ Për Sionin do të thuhet: “Të gjithë në të lindën,

sepse e forcoi vetë i Tejetlarti!”

⁶ Zoti do të shkruajë në librin e popujve:

“Këta lindën atje!”

⁷ Dhe duke hequr valle do të këndojnë:

“Të gjitha burimet e mia janë në ty!”

PSALMI 88 /87/

Lutje në ditën e ngushticës së madhe

¹ Këngë. Psalm. I bijve të Koreut. Mjeshtrit të korit.

Me melodi: “Sëmundja”. Këngë mësimi. E Eman Ezrahitit.

² O Zot, Hyji i shpëtimit tim,

ditë e natë jap kushtrim para teje.

³ Le të mbërrijë te ti lutja ime,

vëru vesh dënesave të mia.

⁴ Sepse shpirti im është plot me vuajtje,

jeta ime është në grykën e varrit;

⁵ po më mbajnë me ata që zbresin në gropë,

jam porsi ai për të cilin s’ka më ndihmë:

⁶ i lirë si ata që vdiqën,

porsi të vrarët që pushojnë në varre,

të cilët ti më nuk i kujton,

që janë shkëputur nga dora jote.

⁷ Më plandose në shpellë pa fund,

në errësirë e në hijen e vdekjes.

⁸ Zemërimi yt rëndon mbi mua,

valët e tua i hodhe mbi mua.

⁹ Prej meje i largove të njohurit e mi,

për ta më bëre të jem i neveritshëm,

jam i mbyllur, jashtë s’mund të dal,

¹⁰ prej mjerimit sytë e mi po shteren.

Gjithë ditën në ndihmë të thërras, o Zot,

duart e mia drejt teje i shtrij.

¹¹ Vallë për të vdekur bën ti mrekulli?

A thua hijet ngrihen për të lëvduar?

¹² Flet ndokush për mirësinë tënde në varr,

për besën tënde në vendin e shkatërrimit?

¹³ Në errësirë njihen mrekullitë e tua,

në vend të harresës drejtësia jote?

¹⁴ E unë, o Zot, prej teje kërkoj ndihmë,

lutja ime në mëngjes mbërrin para teje.

¹⁵ Pse, o Zot, e përbuz shpirtin tim?

Përse fytyrën tënde e fsheh para meje?

¹⁶ I mjerë jam dhe vdes që prej fëmijërisë sime,

më këputi barra e tmerrimeve të tua.

¹⁷ Përmbi mua kaluan hidhërimet e tua,

përdhe më shtruan provat e tua!

¹⁸ Më kanë rrethuar pa pushim si uji,

grumbullohen mbi mua njëheresh.

¹⁹ M’i largove miq e të afërm,

bëj shoqëri veç me errësirën.

PSALMI 89 /88/

Himn e lutje Hyjit besnik

¹ Poemë. E Etan Ezrahitit.

² Dashurinë e Zotit gjithmonë do të këndoj,

brez pas brezi goja ime

do të shpallë besnikërinë tënde.

³ Sepse the: “Hiri im qëndron për amshim”,

në qiell është e themeluar besnikëria jote!

⁴ “Bëra besëlidhje me të zgjedhurin tim,

i jam betuar Davidit, shërbëtorit tim:

⁵ Farën tënde do ta ruaj për amshim,

froni yt do të qëndrojë brez pas brezi.”

⁶ Qiejt i këndojnë veprat e tua, o Zot,

kuvendi i shenjtërve besnikërinë tënde!

⁷ E kush ndër re është i barabartë me Zotin?

Kush është i ngjashëm ndër zota me Zotin?

⁸ I tmerrshëm është Hyji në kuvendin e shenjtërve,

i madh e i përfrigueshëm mbi të gjithë

ata që i rrinë përreth.

⁹ O Zot, Hyji i ushtrive, kush është si ti?

I pushtetshëm je, o Zot, e besnikëria të rrethon!

¹⁰ Ti zotëron krenarinë e detit,

ua ul kokën valëve të tërbuara.

¹¹ Ti e copëtove Rahabin dhe e shqelmove,

me krah të fuqishëm armiqtë i shpërndave.

¹² Yti është qielli, jotja është toka,

ti e krijove tokën dhe gjithçka ajo përmban.

¹³ Veriun e jugun ti i krijove,

Tabori e Hermoni i brohoritin Emrit tënd.

¹⁴ Krahu yt është plot fuqi,

e fortë është dora jote, e lartësuar e djathta jote!

¹⁵ Drejtësia dhe e drejta janë themeli i fronit tënd,

dashuria dhe e vërteta gjithkund të shkojnë përpara.

¹⁶ Lum ai popull që di të brohoritë,

që ecën në dritën e fytyrës sate, o Zot!

¹⁷ Përherë do të gëzojë në Emërin tënd,

e do të mburret në drejtësinë tënde.

¹⁸ Sepse ti je stolia e fuqisë së tyre

e me hirin tënd rritet fuqia jonë.

¹⁹ Sepse i Zotit është shqyti ynë,

mbreti ynë i Shenjtit të Izraelit!

²⁰ Dikur, në një vëgim, fole me miqtë e tu

e u the:

“Trimit të trimit ia dhashë ndihmën time,

e lartësova një djalosh nga populli.

²¹ Gjeta Davidin, shërbëtorin tim,

e leva me vajin tim të shenjtë.

²² Dora ime gjithmonë do të jetë me të,

dhe krahu im përherë do ta kërthndezë.

²³ Armiku askurrë nuk do të ngadhënjejë mbi të,

i paudhi nuk do të mund ta ndrydhë.

²⁴ Unë do t’i thyej para tij armiqtë e tij,

do t’i shfarosë kundërshtarët e tij.

²⁵ Besa ime dhe mëshira ime do të jenë me të,

në saje të Emrit tim do t’i rritet pushteti.

²⁶ Dorën e tij do ta shtrij mbi det,

të djathtën e tij përmbi lumenj.

²⁷ Ai do të më thërrasë: ‘Ati im,

Hyji im, Qeta e shpëtimit tim!’,

²⁸ kurse unë do ta bëj të Parëlindurin tim,

më të madhin ndër mbretërit e tokës.

²⁹ Për të gjithmonë do ta ruaj mëshirën,

Besëlidhjen me të kurrë s’do ta thyej.

³⁰ Trashëgiminë e tij do ta bëj të amshueshme,

fronin e tij porsi ditët e qiellit.

³¹ Nëse bijtë e tij e lënë Ligjin tim,

e në mos ecshin ligjeve të mia,

³² po nuk zbatuan vendimet e mia,

po i shkelën urdhërimet e mia,

³³ me thupër do t’i ndëshkoj mëkatet e tyre,

me frushkull të rreptë paudhësitë e tyre.

³⁴ Por nuk do ta këpus dashurinë me të

as nuk do ta prish besnikërinë time.

³⁵ Nuk do ta thyej besëlidhjen time

as s’do t’i zhbëj premtimet e mia.

³⁶ Një herë u përbetova me shenjtërinë time:

‘Askurrë Davidin nuk do ta lë në gënjeshtër!’

³⁷ Fara e tij do të qëndrojë për amshim,

froni i tij para meje si dielli,

³⁸ do të qëndrojë për amshim si hëna,

dëshmitare besnike mbi re”.

³⁹ Por tani e flake dhe e përbuze,

u zemërove kundër të shuguruarit tënd.

⁴⁰ E prishe Besëlidhjen me shërbëtorin tënd,

në llum e hodhe kezën e tij.

⁴¹ I rrënove të gjitha muret e tija,

rrënoja të frikshme kështjellat e tija.

⁴² Pre po e bëjnë gjithsa udhës kalojnë,

për të gjithë fqinjët u bë i neveritshëm.

⁴³ E lartësove të djathtën e armiqve të tij,

i gëzove të gjithë armiqtë e tij.

⁴⁴ Tykë ia bëre tehun e shpatës së tij,

e nuk deshe në luftë t’i jepje ndihmë.

⁴⁵ I dhe fund shkëlqimit të tij,

e përdhe fronin ia rrëzove.

⁴⁶ Ia shkurtove ditët e rinisë,

e mbulove me poshtërim e turp.

⁴⁷ Po deri kur, o Zot, do të fshihesh kështu,

flakë do të ndizet hidhërimi yt?

⁴⁸ Të të bjerë në mend sa e shkurtër është jeta ime!

Vallë, thua kot i krijove njerëzit?

⁴⁹ Kush i gjallë vdekjen s’do ta shohë,

prej Nëntokës kush do ta shpëtojë jetën?

⁵⁰ Ku janë, Zot, mëshirat e dikurshme të tuat

që me be ia premtove Davidit?

⁵¹ Të shërbëtorëve të tu, Zot, kujto çnderimin;

në zemër e mbaj poshtërimin e paganëve,

⁵² që na bënë armiqtë e tu, o Zot,

çnderojnë gjurmët e të shuguruarit tënd.

⁵³ Qoftë bekuar Zoti për amshim. Amen! Amen!

Kapitujt