Kapitujt

Psalmet: 2. LIBRI II / Psalmet 42 72/

2

¹ Mjeshtrit të korit. Poemë. E bijve të Koreut.

² Sikurse dreri i dëshiron

burimet e ujërave të gjalla,

po ashtu shpirti im

të dëshiron ty, o Hyj!

³ Shpirti im ka etje për Hyjin,

për Hyjin e gjallë:

oh, e kur do të shkoj

e do të dal para fytyrës së Hyjit?!

⁴ Lotët e mi janë buka ime ditë e natë,

ndërsa më thonë për çdo ditë:

“Ku është Hyji yt?”

⁵ Mallëngjehet shpirti im

kur më bie ndërmend

si shtegtoja në krye të turmës,

‑ si prijës ‑ drejt banesës së Hyjit

me brohori e këngë lavdi

në procesion kremtues!

⁶ Përse, o shpirti im, lëngon në trishtim?

Përse gjëmon në mua?

Shpreso në Hyjin, prapë do ta lëvdoj,

Shëlbuesin tim, Hyjin tim.

⁷ Shpirti im është në pikëllim,

prandaj ty të kujtoj

nga dheu i Jordanit, i Hermonit,

nga mali Misar.

⁸ Humnera thërret humnerën

me ushtimën e ujërave të tua,

të gjitha vorbullat e valët e tua

kaluan përmbi mua.

⁹ Ditën Zoti ma dërgon hirin e vet,

natën kënga e tij me mua:

lutje Hyjit të jetës sime.

¹⁰ Do t’i them Hyjit:

“Mbrojtja ime, pse më harron?

Përse endem i trishtuar,

prej armiqsh i rrethuar”?

¹¹ Edhe eshtrat më thërmohen prej trishtimit

për shkak të armiqve të mi

që më thonë përditë:

“Ku është Hyji yt”?

¹² Përse, o shpirti im, lëngon në trishtim?

Përse gjëmon në mua?

Shpreso në Hyjin, prapë do ta lëvdoj,

Shëlbuesin tim, Hyjin tim.

PSALMI 43 /42/

¹ Ma jep të drejtën, o Hyj,

mbroje çështjen time prej njerëzve të pafe,

më shpëto prej njeriut të keq e dinak.

² Sepse ti je Hyji i strehimit tim,

përse më dëbon,

përse të endem i trishtuar,

i shkelur prej armiqve?

³ Dërgoje dritën tënde dhe të vërtetën tënde:

ato le të më prijnë, le të më përcjellin

në malin tënd të shenjtë, në Tendën tënde.

⁴ Atëherë do të hyj te lteri i Hyjit,

tek Hyji i gëzimit të galdimit tim.

Do të galdoj, do të të këndoj me harpë,

ty, o Hyj, Hyji im!

⁵ Përse, o shpirti im, lëngon në trishtim?

Përse gjëmon në mua?

Shpreso në Hyjin, prapë do ta lëvdoj,

Shëlbuesin tim, Hyjin tim.

PSALMI 44 /43/

Vajtim kombëtar

¹ Mjeshtrit të korit. I bijve të Koreut. Poemë.

² O Hyj, e dëgjuam me veshët tanë,

etërit tanë na e treguan,

veprën e madhe që ke bërë në ditët e tyre,

në ditë të kahershme.

³ Me dorën tënde i çrrënjose paganët

e i vendose stërgjyshërit tanë në vend të tyre,

i shfarose popujt e stërgjyshërit i zgjerove.

⁴ Nuk e fituan tokën me shpatën e vet,

as krahu i tyre nuk ua solli fitoren,

por e djathta jote dhe krahu yt

e drita e fytyrës sate,

sepse i kishe për zemër.

⁵ Ti je mbreti im dhe Hyji im

që ia dhurove fitoren Jakobit!

⁶ Me fuqinë tënde i dëbuam armiqtë,

me fuqinë e Emrit tënd i shkelëm

ata që u çuan kundër nesh.

⁷ Shpresa ime nuk është në harkun tim,

as shpata ime nuk do të më sjellë fitoren,

⁸ por ti na shpëton nga armiqtë,

ti i turpëron ata që na urrejnë.

⁹ Në Hyjin do të galdojmë gjithmonë,

Emrin tënd do ta lavdërojmë përherë.

¹⁰ Por tani na lëshove dore dhe na le të turpërohemi,

Ti më s’del, o Hyj, me ushtritë tona.

¹¹ Na bëre të ikim para armiqve tanë,

ata që na urrejnë, na e rrëmbyen pasurinë.

¹² Na dhe mish për kërraba si të ishim dele

dhe na trete ndër paganë.

¹³ E shite popullin tënd me çmim fare të lirë,

as s’u bëre më i pasur me këtë tregti.

¹⁴ Na bëre përrallë ndër sytë e fqinjve tanë,

përqeshje e lojë para atyre që na rrethojnë.

¹⁵ Na bëre përrallë për popuj:

përmbi ne paganët e tundin kokën!

¹⁶ Përditë turpin tim e kam para sysh,

turpi ma mbulon fytyrën

¹⁷ prej fjalëve të atij që më qorton e më shan,

prej pranisë së armikut e të hakmarrësit.

¹⁸ Të gjitha këto na gjetën edhe pse s’të kemi harruar

as s’e kemi prishur Besëlidhjen tënde,

¹⁹ as zemra jonë nuk u largua prej Teje,

as këmba jonë nuk iu shmang udhës sate,

²⁰ e ti na ndrydhe në banesa të dhelprave,

na mbulove me hije të vdekjes.

²¹ Po ta kishim harruar Emrin e Hyjit tonë,

t’i kishim lartësuar duart tona drejt ndonjë hyji të huaj,

²² pse Hyji, që i njeh fshehtësitë e zemrës,

nuk do ta kishte hetuar këtë?

²³ E pra, për shkak tënd na vrasin çdo ditë,

të çmuar porsi delet për therore.

²⁴ Zgjohu, përse po fle, o Zot?

Zgjohu, mos hiq dorë prej nesh për amshim!

²⁵ Përse e fsheh fytyrën tënde prej nesh,

përse e harron mjerimin e vuajtjen tonë?

²⁶ Se u poshtëruam e ramë përdhe,

zvarrë hiqet trupi ynë për tokë.

²⁷ Çohu, na eja në ndihmë!

Na shpëto pashë dashurinë tënde!

PSALMI 45 /44/

Këngë dasme mbretërore

¹ Mjeshtrit të korit. Me melodi “Lili...” E bijve të Koreut.

Poemë. Këngë dashurie.

² Nga zemra më burojnë fjalët e këndshme,

këngën time ia kushtoj mbretit:

gjuha ime si lapsi i shkruesit të shpejtë!

³ Ti je i bukur, më i pashmi ndër bijtë e njerëzve,

u zbraz hiri në buzët e tua,

prandaj Hyji të bekoi për amshim.

⁴ Ngjeshe shpatën në ije, o trimi i trimave,

vishu me shkëlqim e me madhëri!

⁵ Nisu, t’u priftë e mbara, hip në karrocë

për të mbrojtur të vërtetën, butësinë e të drejtën

e të të mësojë të bësh emnesë e djathta jote!

⁶ Të mprehta janë shigjetat e tua

‑ popujt do të bien nën sundimin tënd ‑

në zemra të armiqve të mbretit!

⁷ Froni yt, o Hyj, në shekuj të shekujve,

skeptër drejtësie skeptri i mbretërisë sate!

⁸ Ti e do drejtësinë, ti e urren padrejtësinë,

prandaj të shuguroi Hyji, Hyji yt,

me vaj gëzimi gjithkëndin ndër shokët e tu.

⁹ U vjen era mirë, aloejë e kasje petkave të tua,

në pallate ‑ asht elefanti, harpat të argëtojnë.

¹⁰ Bija mbretërish janë në përcjelljen tënde,

në të djathtë të qëndron mbretëresha,

në ar Ofiri e ngrirë.

¹¹ Më vështro, o bijë, shih e dëgjo:

harroje popullin tënd dhe shtëpinë e babait tënd,

¹² atëherë mbretit do t’i pëlqejë bukuria jote.

Ai është zotëria yt, nderoje atë!

¹³ Populli i Tirit vjen me dhurata,

përkrahjen tënde e dëshirojnë princat e popullit.

¹⁴ E lavdishme është bija e mbretit përbrenda,

e mbështjellë me petk të qëndisur me ar.

¹⁵ Në petka lara‑lara ia sjellin mbretit,

përcjellja e saj, shoqet e saja, vajza.

¹⁶ Me hare u prijnë e me brohori,

ja, po hyjnë në pallatet e mbretit!

¹⁷ Në vend të etërve të tu do t’i kesh fëmijët,

do t’i vësh princa mbi mbarë dheun.

¹⁸ Do të bëj të përmendet emri yt

prej breznie në brezni;

prandaj edhe popujt do të të lavdërojnë

në amshim e në shekuj të shekujve.

PSALMI 46 /45/

Zoti është me ne

¹ Mjeshtrit të korit. I bijve të Koreut. Me melodi: “Virgjërat...” Këngë.

² Hyji është për ne strehim dhe fuqi,

ndihmë gjithherë e gatshme në çdo vështirësi.

³ Prandaj as s’do të trembemi edhe nëse lëkundet toka

dhe nëse malet do të kapërdihen nga deti!

⁴ Le të gjëmojnë e le të përzihen ujërat e tija,

le të dridhen malet në furinë e tij!

⁵ Rrëketë e lumit do ta gëzojnë qytetin e Hyjit,

tendat e shenjta të të Lartit Zot.

⁶ Hyji është brenda nuk do të tronditet askurrë,

Hyji i ndihmon heret në agim.

⁷ Ulëritën popujt, ranë mbretëritë,

bubulloi Zoti, toka u shkri!

⁸ Zoti i Ushtrive është me ne,

strehimi ynë, Hyji i Jakobit!

⁹ Ejani e shikoni veprat e Zotit

‑ mrekullitë që i bëri ai përmbi dhe!

¹⁰ Ndalon luftërat deri në skajet e tokës,

do t’i thyejë harqet, do t’i copëtojë armët,

mburojat në zjarr do t’i djegë.

¹¹ Ndaluni e shihni se unë jam Hyji,

i madhërueshëm mbi popuj, i madhërueshëm mbi tokë!

¹² Me ne është Zoti, Hyji i Ushtrive,

strehimi ynë, Hyji i Jakobit.

PSALMI 47 /46/

Hyji mbreti i Izraelit e i mbarë botës

¹ Mjeshtrit të korit. I bijve të Koreut. Psalm.

² Duartrokitni, o popuj të gjithë,

brohoritni Hyjit me zë gëzimi!

³ Sepse Hyji është i tejetlartë, i tmerrshëm,

Mbreti i madh mbi tokën mbarë.

⁴ Popujt i vuri nën sundimin tonë,

paganët nën këmbët tona.

⁵ Ai e rizgjodhi trashëgimin tonë për ne,

nderin e Jakobit, të dashurit të vet.

⁶ Ngjitet Hyji me brohori,

Zoti me zë trumbete.

⁷ Këndoni Hyjit, këndoni,

këndoni mbretit tonë, këndoni!

⁸ Sepse Hyji është mbreti i mbarë tokës:

këndoni këngë me mjeshtëri!

⁹ Hyji mbretëron mbi mbarë popujt,

Hyji rri mbi fronin e vet të shenjtë.

¹⁰ Princat e popujve paganë bashkohen

me popullin e Hyjit të Abrahamit,

sepse Hyjit i përkasin mburojat e botës,

Ai është i lartësuar mbi të gjithë.

PSALMI 48 /47/

Sioni, mali i shenjtë i Hyjit

¹ Këngë. Psalm. I bijve të Koreut.

² I madhërishëm është Zoti e tejet i lavdishëm,

në qytetin e Hyjit tonë!

³ Mali i tij i shenjtë, kodrinë e bukur,

gëzimi i mbarë botës:

Mali Sion, në veriun e skajshëm,

Qyteti i Mbretit të madh,

⁴ Hyji në pirgjet e tija

u tregua kështjellë e pathyeshme.

⁵ Dhe ja, u bashkuan mbretërit,

sulmuan së bashku,

⁶ posa panë, u rrudhën,

e, të hutuar, ikën praptazi.

⁷ Aty i kapën të dridhurat

si dhimbjet e lindëses,

⁸ ishin si stuhia e lindjes

që i thyen anijet e Tarsisit.

⁹ Siç kemi pasë dëgjuar, tani po shohim,

në qytetin e Zotit të Ushtrive,

në qytetin e Hyjit tonë

‑ Hyji e themeloi për amshim.

¹⁰ Po e kujtojmë, o Hyj, mëshirën tënde

në mesin e Tempullit tënd.

¹¹ Sikurse Emri yt, o Hyj, ashtu edhe lavdia jote

arrin deri në skajin e botës,

e djathta jote është plot drejtësi.

¹² Le të galdojë mali i Sionit,

le të brohorisin qytetet e Judës

për shkak të gjyqeve të tua!

¹³ Silluni rreth e rreth Sionit,

përshkojeni kryq e tërthor,

numërojani kullat e tija,

¹⁴ vëreni mirë muret e tija,

vëzhgoni hollë pallatet e tija

që të mund t’i tregoni breznisë së ardhshme:

¹⁵ Ky është Hyji, Hyji ynë

për amshim e në shekuj të shekujve;

Ai na prin në amshim.

PSALMI 49 /48/

Pasuria s’është asgjë

¹ Mjeshtrit të korit. I bijve të Koreut. Psalm.

² Dëgjoni këto, o popuj të gjithë,

degjoni të gjithë banorët e tokës:

³ vegjëli e bujarë,

të pasur e të vobektë së bashku:

⁴ goja ime do t’ju shpallë dijen,

zemra ime mendime urtësie.

⁵ Fjalëve të urta do t’u vë veshin,

me këngë do të zbuloj gjëra të fshehta.

⁶ Përse të trembem në ditë të këqija,

kur të më rrethojë paudhësia që më vë pritë?

⁷ Ata shpresojnë në pasuritë e veta

mburren me kamjen e madhe të veten.

⁸ E pra, njeriu s’është i zoti ta shpërblejë vetveten,

askush s’mund t’ia paguajë Hyjit shpërblimin:

⁹ çmimi i jetës është tepër i shtrenjtë

dhe askurrë nuk mund të paguhet,

¹⁰ që njeriu të jetojë gjithmonë

e të mos e shohë gropën e varrit.

¹¹ Por do t’i shohë duke vdekur të dijshmit:

vdes i marri, vdes i patenzoni:

të tjerëve ua lënë pasuritë e veta!

¹² Varret e tyre ‑ shtëpia e tyre e përhershme:

banesë e tyre brezni pas breznie,

megjithëse tokat e veta i quajtën me emër të vet.

¹³ Edhe njeriu në mirëqenie erret e nuk ndjeh,

krahasohet me kafshët që ngordhin

dhe është i ngjashëm me to.

¹⁴ I tillë është fati i atyre që shpresojnë në vetvete,

mbarimi i atyre që me gojë ia bëjnë qejfin vetes.

¹⁵ Porsi delet rresht zbresin në Nëntokë,

Vdekjen do ta kenë bari.

Do të zbresin me rrëmbim në varr,

dukja e tyre me shpejt do të mbarojë:

Nëntoka do të jetë vendbanimi i tyre.

¹⁶ Ndërsa Hyji do ta shpëtojë shpirtin tim,

nga kthetrat e Nëntokës vërtet do të më marrë te vetja.

¹⁷ Mos u tremb kur ndokush pasurohet,

kur i rritet gjëja e shtëpisë së tij:

¹⁸ kur të vdesë asgjë s’do të marrë me vete,

me të s’do të zbresë pasuria e tij.

¹⁹ Sa qe gjallë njëmend thuhej se qe i lum:

“Do të të lavdërojnë se ia bëre qejfin vetes”,

²⁰ por edhe ai do të shkojë të bashkohet me etër,

të cilët kurrë më s’do ta shohin dritën e diellit.

²¹ Njeriu që jeton marrëzisht ndër kënaqje, nuk kupton;

krahasohet me kafshët që theren,

dhe është i ngjashëm me to.

PSALMI 50 /49/

Për kultin “në shpirt e në të vërtetë”

¹ Psalm. I Asafit.

Flet Zoti, Hyji i hyjnive

dhe e thërret tokën

që ku lind dielli e deri ku perëndon.

² Nga Sioni, shkëlqim bukurie,

Hyji ndriçon!

³ Hyji ynë do të vijë e nuk do të heshtë:

para i shkon zjarri që përpin,

përreth tmerrshëm tërbohet stuhia.

⁴ E thërret qiellin prej së larti

edhe tokën për të gjykuar popullin e vet:

⁵ “Bashkoni para meje besimtarët e mi,

që me fli lidhën Besëlidhjen me mua”!

⁶ Qiejt shpallin drejtësinë e tij

sepse Hyji është gjykatës!

⁷ “Dëgjo, populli im, dua të flas,

o Izrael, dëshmoj kundër teje:

unë Hyji jam Hyji yt!

⁸ Nuk të qortoj për flitë e tua,

flitë e shkrumbimit të tuat i kam gjithherë para sysh!

⁹ S’do të pranoj prej shtëpisë satë mëzat,

as cjap prej tufave të tua.

¹⁰ Sepse të gjitha egërsirat e pyjeve janë të miat,

me mijëra kafshë në malet e mia.

¹¹ I njoh të gjithë shpendët e ajrit

dhe imja është gjithçka lëviz mbi tokë!

¹² Po të kisha uri, ty nuk do të të thoja:

imi është rruzulli e gjithçka ai përmban.

¹³ Pse, a thua unë ha mish mëzetërish

e pi gjak cjepsh?

¹⁴ Kushtoji Hyjit fli falenderimi

dhe zbatoja Hyjit kushtet e tua,

¹⁵ e më thirr në ditën e travajit:

unë do të të shpëtoj e ti më jep lavdinë”!

¹⁶ Kurse mëkatarit Hyji i thotë:

“Si guxon ti t’i shtjellosh urdhërimet e mia?

Si e merr nëpër gojë Besëlidhjen time,

¹⁷ kur ti e urren disiplinën,

pas shpine i hedh urdhrat e mi?

¹⁸ Kur e sheh vjedhësin, shok bëhesh me të,

e me lavire vazhdimisht merr pjesë.

¹⁹ Gojën tënde e përdor për fitime,

gjuha jote thur dredhi.

²⁰ Me paramendim flet kundër vëllait tënd,

çnderon djalin e nënës sate.

²¹ Kështu veprove e unë heshta.

A mendon ti se unë jam si ti?

Po të qortoj e po t’i përplas në fytyrë”.

²² Merrni vesh mirë ju të gjithë që e harroni Hyjin:

mos më bëni t’ju fus në thonj

se s’gjendet ai që mund t’ju shpëtojë.

²³ Më nderon ai që më kushton flinë e lavdit,

do t’ia tregoj shpëtimin e Hyjit

atij që ecën udhës së drejtë.

PSALMI 51 /50/

Rrëfimi i mëkatarit të penduar

¹ Mjeshtrit të korit. Psalm. I Davidit.

² Kur erdhi tek ai profeti Natan

pasi kishte mëkatuar me Betsabenë.

³ Ki mëshirë për mua, o Hyj, sipas mëshirës sate,

pashë mirësinë tënde shlyeje mëkatin tim!

⁴ Më laj krejtësisht prej mëkatit tim

e më pastro prej fajit tim!

⁵ Sepse e pranoj paudhësinë time:

mëkatin tim përherë e kam para sysh.

⁶ Ty, vetëm ty të kam rënë në faj

dhe kam bërë ç’është keq para teje,

prandaj je i drejtë sado të më ndëshkosh,

dhe i paanshëm në dënimin tënd.

⁷ Ja, mëkatar unë linda,

madje në mëkate nëna ime më ngjizi,

⁸ por ti që e do çiltërsinë e zemrës,

m’i mëso thellësitë e dijes së shpirtit.

⁹ Më stërpik me hisop e do të bëhem i pastër,

më laj e do të bëhem më i bardhë se bora.

¹⁰ Bëj ta ndiej zërin e haresë e të gëzimit

dhe do të gëzohen eshtrat e thërmuara.

¹¹ Largoje shikimin tënd prej mëkateve të mia,

e resiti të gjitha fajet e mia.

¹² Krijoje në mua, o Hyj, zemrën e pastër,

përtërij në mua një shpirt të qëndrueshëm!

¹³ Mos më flak larg fytyrës sate,

mos e hiq prej meje shpirtin tënd të shenjtë.

¹⁴ Ma kthe gëzimin e shpëtimit tënd,

dhe më forco me shpirt të gatshëm.

¹⁵ E unë do t’ua mësoj mëkatarëve udhën e shëlbimit

e fajtorët do të kthehen tek ti.

¹⁶ Ma fal gjakun e derdhur, o Hyj, Hyji i shëlbimit tim,

dhe gjuha ime do ta shpallë shenjtërinë tënde.

¹⁷ Zhdërvilloj, o Zot, buzët e mia,

dhe goja ime do ta shpallë lavdinë tënde.

¹⁸ Sepse ti nuk kënaqesh në fli,

e, nëse të kushtoj fli shkrumbimi, s’të pëlqejnë.

¹⁹ Flia e vërtetë për Hyjin: shpirti i penduar;

ti, o Hyj, nuk e përbuz zemrën e penduar, të thërmuar!

²⁰ Pashë mirësinë tënde, o Zot, bëji mirë Sionit,

ndreqi përsëri muret e Jerusalemit.

²¹ Atëherë do t’i pranosh flitë e drejtësisë,

flitë e shkrumbimit e të gjitha kushtet,

atëherë do të mund të kushtohen mëzetër mbi lterin tënd.

PSALMI 52 /51/

Ndëshkimi i keqbërësve

¹ Mjeshtrit të korit. Poemë. E Davidit.

² Pasi Doeg Edomiti shkoi te Sauli e i tha:

“Davidi hyri në shtëpinë e Abimelekut.”

³ Pse krenohesh me vepra të këqija

ti që je i madh për nga paudhësia?

⁴ Gjithë ditën trillon tradhti!

Gjuha jote brisk i mprehtë,

o mjeshtër fitimesh!

⁵ Ti e do të keqen më tepër se të mirën,

gënjeshtrën se të flasësh të vërtetën,

⁶ të pëlqejnë fjalët ngatërrestare,

o gjuhë fitimesh!

⁷ Prandaj Hyji krejtësisht do të të zhdukë,

do të të zhdukë për përgjithmonë,

do të të çrrënjosë prej tendës,

do të të çrrënjosë nga toka e të gjallëve.

⁸ Të tmerruar do të shohin të drejtët

e do të qeshin mbi të:

⁹ “Ja, njeriu që nuk e mori Hyjin për mbrojtës,

por shpresoi në kamjen e vet të madhe

dhe krenohej me tradhtitë e veta.”

¹⁰ E unë porsi ulliri i gjelbër në Shtëpinë e Hyjit,

shpresoj në mirësinë e Hyjit

për amshim e në shekuj të shekujve.

¹¹ Do të të lavdëroj përherë që veprove ashtu,

shpresën do ta vë në Emrin tënd sepse është i mirë

në sy të besimtarëve të tu.

PSALMI 53 /52/

Njeriu i patenzonë

¹ Mjeshtrit të korit. Sipas melodisë: “Sëmundja...” Poemë. E Davidit.

Tha i marri në zemrën e vet: “S’ka Hyj!”

² Njerëzit u prishën, bëjnë vepra të urryeshme:

s’ka më njeri që bën mirë!

³ Prej qiellit Hyji vështron mbi bijtë e Adamit,

për të parë a ka ndonjë të ndershëm,

ndonjë që kërkon Hyjin.

⁴ Të gjithë e lanë rrugën,

të gjithë së bashku u prishën,

s’është asnjë që të bëjë mirë,

‑ s’mbeti as edhe një!

⁵ Po a s’e kuptojnë keqbërësit

që e gëlltisin popullin tim si kafshatë buke

e Hyjin nuk e thërrasin në ndihmë?

⁶ U dridhën nga frika ku frikë nuk kishte.

Hyji i shpërndau eshtrat e sulmuesve të tu,

të turpëruar do të mbesin, sepse Hyji i përbuzi.

⁷ Kush do t’ia japë prej Sionit shpëtimin Izraelit?

Kur Hyji ta riatdhesojë popullin e vet nga robëria,

do të gëzojë Jakobi, do të galdojë Izraeli.

PSALMI 54 /53/

Lutje Hyjit që jep drejtësi

¹ Mjeshtrit të korit. Me vegla muzikore me korda. Poemë. E Davidit,

² pasi Zifenjtë shkuan te Sauli e i thanë: “Ja, Davidi fshihet ndër ne.”

³ Më shpëto, o Hyj, pashë Emrin tënd,

me fuqinë tënde mbroje të drejtën time.

⁴ O Hyj, vështroje lutjen time,

vështroji fjalët e gojës sime!

⁵ Sepse krenarët u çuan kundër meje,

mizorët kërkojnë të ma marrin shpirtin:

për Hyjin ata s’kanë kujdes.

⁶ Por, ja, Hyji po më vjen në ndihmë,

shpirtin tim ai po e merr ndore.

⁷ Rëntë e keqja mbi armiqtë e mi:

shfarosi, o Zot, pashë të vërtetën tënde.

⁸ E unë me ëndje do të të kushtoj fli,

do ta lavdëroj Emrin tënd, o Zot, sepse është i mirë,

⁹ sepse ti më shpëtove nga çdo vështirësi,

me përbuzje syri im i shikon armiqtë.

PSALMI 55 /54/

Lutja e njeriut të shpifur

¹ Mjeshtrit të korit. Me vegla muzikore me korda. Poemë. E Davidit.

² Vështroje, o Hyj, lutjen time,

mos u fsheh para lutjes sime,

³ më prano e më vështro,

se në mjerimin tim u shkriva në vaj,

⁴ prej britmës së armikut, prej ndrydhjes së mizorit.

Hedhin mbi mua paudhësi,

më sulmojnë me tërbim.

⁵ Dridhet zemra ime në mua,

më përshkoi tmerri i vdekjes.

⁶ Frikë e tmerr erdhën mbi mua,

më mbuloi një rrënqethje e rëndë.

⁷ Thashë: “Kush do të më japë krahë porsi pëllumbit

për të fluturuar e për të gjetur pushim?

⁸ Larg, larg do të fluturoja,

në shkretëtirë do të banoja.

⁹ Do ta prisja atë që më shpëton

nga furia e erës dhe e stuhisë”.

¹⁰ Shpërndaji, o Zot, pështjelloju gjuhët,

sepse shoh dhunë e grindje në qytet.

¹¹ Ditën, natën qarkullojnë mbi mure,

¹² në qytet paudhësi, vuajtje e prita,

nuk mungojnë në sheshe dhunë e tradhti.

¹³ Sepse po të më shante armiku,

disi do të duroja,

të ishte ngritur kundër meje ai që më urren,

disi do të fshihesha para tij,

¹⁴ por qe ti, o njeri, shoku im,

miku im, i njohuri im,

¹⁵ me të cilin bëra shoqëri të ngushtë:

bashkë me turma shkonim në Shtëpinë e Hyjit!

¹⁶ Vdekja i marrtë,

gjallë i shtifsha në dhe të zi,

sepse të keqen e kanë në shtëpi, në vete!

¹⁷ Por unë do ta thërras në ndihmë Hyjin,

Zoti do të më japë shpëtim.

¹⁸ Në mbrëmje, në mëngjes, në mesditë

do të dënes i trishtuar

e ai do të ma dëgjojë zërin.

¹⁹ Ai do të më shpëtojë, paqe do të më japë

prej atyre që më sulmojnë:

sepse të panumërt janë kundërshtarët e mi.

²⁰ Hyji do të dëgjojë, do t’i përvujtërojë ata

Ai që është para të gjitha jetëve.

Për ata kthim nuk ka

e Hyjin s’e druajnë!

²¹ Secili ngre dorën kundër miqve të vet,

shkel e thyen besën e dhënë.

²² Më të butë se gjalpi e kanë gojën,

zemrën e kanë të gatshme për luftim,

fjalët i kanë më të buta se vaji,

e ata ‑ shpatë të nxjerra nga milli!

²³ Lëshoja kujdesin tënd Zotit

e Ai do të të japë fuqi:

kurrë s’do të lejojë të bjerë poshtë i drejti.

²⁴ Ata, o Hyj, që janë gjakpirës e shpirtkëqinj

plandosi në gropën e varrit

që të mos jetojnë as gjysmën e ditëve të veta!

Por unë do të shpresoj në ty, o Zot!

PSALMI 56 /55/

Besimtari nuk do të bjerë poshtë

¹ Mjeshtrit të korit. Mbi: “Jonat elem rehokim”. I Davidit.

Poemë. Kur filistenjtë e zunë rob në Gat.

² Ki mëshirë për mua, o Hyj, se po më shkel armiku,

sulmuesi im po më ngushton gjithë ditën.

³ Armiqtë e mi po më shqelmojnë çdo ditë

e sulmuesit e mi janë tepër shumë, o i Tejetlartë!

⁴ Atë ditë që do të më kapë frika,

në Ty do ta vë shpresën!

⁵ Në Hyjin, të cilit ia lavdëroj fjalën,

në Hyjin e kam vënë shpresën, nuk trembem:

çka mund të më bëjë njeriu?

⁶ Çdo ditë m’i shpjegojnë mbrapsht fjalët,

s’mendojnë tjetër veçsepër të ma bërë shpellën:

⁷ ngjallin grindje, më vënë pusi, m’i ruajnë hapat,

mendojnë kokën të ma hanë!

⁸ Shpaguaj sipas fajeve të tyre,

në furinë tënde përplasi, o Hyj, përdhe paganët!

⁹ Ti i ke numëruar ditët e mërgimit tim,

lotët e mi mblidhi në rrëshiqin tënd!

A thua s’janë të shkruar në librin tënd?

¹⁰ Atëherë armiqtë e mi do të zmbrapsen

kur ta kërkoj ndihmën tënde,

sepse e di mirë se Hyji është me mua.

¹¹ I jap lavdi fjalës së Hyjit,

e madhëroj fjalën e Zotit.

¹² Në Hyjin kam vënë shpresën, nuk do të trembem:

çka mund të më bëjë njeriu?

¹³ Me ty, o Hyj, më lidhin kushtet e mia,

do të të kushtoj fli falenderimi,

¹⁴ sepse ma ke shpëtuar jetën prej vdekjes,

këmbët e mia prej rrëzimit

që të mund të eci në praninë e Hyjit,

në dritën e të gjallëve.

PSALMI 57 /56/

Në mes të luanëve

¹ Mjeshtrit të korit. Sipas melodisë: “Mos shkatërro...” E Davidit.

Poemë. Kur iku prej Saulit në shpellë.

² Ki mëshirë për mua, o Hyj, ki mëshirë për mua,

sepse shpirti im mbështetet në Ty,

po strehohem nën hijen e krahëve të tu

derisa të më kalojë rreziku i pritës.

³ Do ta thërras në ndihmë Hyjin e Tejetlartë,

Hyjin që më bën mirë.

⁴ Do të ma dërgojë ndihmën prej qiellit e do të më shpëtojë,

do t’i turpërojë ata që më shtypin,

Hyji do ta dërgojë mëshirën e të vërtetën e vet.

⁵ Shpirti im banon mes luanëve

që i përpijnë bijtë e njerëzve.

Dhëmbët e tyre heshta e shigjeta,

gjuha e tyre shpatë e mprehtë.

⁶ Lartësohu, o Hyj, përmbi qiell,

përmbi mbarë tokën lavdia jote!

⁷ Këmbëve të mia u vunë leqe,

e ngushtuan shpirtin tim,

para meje e hapën gropën:

ata vetë ranë brenda!

⁸ Zemra ime është gati, o Hyj,

gati është zemra ime:

⁹ do të këndoj, këngës do t’ia them!

Zgjohu, lavdia ime,

Zgjohu, o harpë e cetër,

dua ta zgjoj agimin!

¹⁰ Do të të lavdëroj ndër popuj, o Zot,

ty do të të këndoj ndër kombe.

¹¹ Sepse u madhërua deri në qiell dashuria jote,

e deri në re e vërteta jote!

¹² Lartësohu, o Hyj, përmbi qiell,

përmbi mbarë tokën lavdia jote!

PSALMI 58 /57/

Gjykatësi i gjykatësve tokësorë

¹ Mjeshtrit të korit. Sipas melodisë: “Mos shkatërro...” E Davidit. Poemë.

² Vallë njëmend flisni të drejtën, o pushtetmëdhenj,

me drejtësi i gjykoni bijtë e njerëzve?

³ Përkundrazi! Me mendje përbluani gënjeshtrën,

duart tuaja mbi tokë përgatisin dhunën!

⁴ E lanë rrugën që në ngjizje mëkatarët,

e gabuan rrugën që prej kraharorit të nënës rrenacakët.

⁵ Janë të helmuar porsi shlligëzat,

porsi kapastreci i shurdhët që i mbyll veshët

⁶ të mos e dëgjojë zërin e shortarit,

zërin e magjistarit që është mjeshtër të magjepsë.

⁷ Ti, o Hyj, thyeju dhëmbët në gojën e tyre,

copëtoju nofullat luanëve, o Zot!

⁸ Le të derdhen si uji që rrjedh,

le të thahen si bari që shkelet!

⁹ Si kërmill që shkrihet në jargë u bëfshin,

si dështaku i gruas që s’e sheh diellin!

¹⁰ Para se vegshat tuaj ta ndiejnë flakën e krandeve,

gjallë i përvëloftë flaka e hidhërimit!

¹¹ Do të kënaqet i drejti kur ta shohë hakmarrjen,

këmbët e veta do t’i lajë në gjakun e mëkatarit,

¹² Njerëzit do të thonë: “Ka shpërblim për të drejtin,

po, është Hyji që gjykon mbi dhe”!

PSALMI 59 /58/

Kundër të paudhëve

¹ Mjeshtrit të korit. Sipas melodisë: “Mos shkatërro...” E Davidit. Poemë. Kur Sauli dërgoi njerëzit t’ia rrethonin shtëpinë e ta vrisnin Davidin.

² Hyji im, më shpëto prej armiqve të mi,

më mbro prej sulmuesve të mi!

³ Më shpëto prej atyre që bëjnë të keqen,

më shpëto prej atyre që derdhin gjak!

⁴ Ja, ia vunë pritën jetës sime,

u sulën kundër meje të fortët!

⁵ E pra, unë s’kam faj as mëkat, o Zot,

pa pasur në mua paudhësi, bëhen gati të më sulmojnë!

Çohu, eja e shiko,

⁶ ti, o Zot, Hyji i ushtrive, Hyji i Izraelit,

zgjohu e ndëshkoji të gjithë paganët,

mos mëshiro asnjë që vepron pabesisht!

⁷ Kthehen në mbrëmje,

ulërijnë si qentë,

enden nëpër qytet.

⁸ Ja, vjellin nga goja padrejtësi,

shpatë i kanë buzët,

thonë: “Kush na ndien”?

⁹ E ti, o Zot, i përqesh ata,

në lojë i vë të gjitha kombet.

¹⁰ Fuqia ime, ty të pres,

sepse ti, o Hyj, je kështjella ime.

¹¹ Hyji im, mëshira jote do të më mbërrijë me kohë,

Hyji do të bëjë nga lart t’i shikoj armiqtë e mi.

¹² Mos i vra që populli im të mos harrojë,

por shpërndaji me fuqinë tënde,

shtroji përdhe, o Zot, Mbrojtësi im!

¹³ Mëkat është çdo fjalë që del nga goja e tyre:

le të sharrojnë në krenarinë e tyre!

Për shkak të shpifjeve e gënjeshtrave që flasin

¹⁴ shfarosi në hidhërimin tënd,

shfarosi e të mos jenë,

le ta dinë se Hyji është zotërues

në Jakobin e mbarë skajet e tokës!

¹⁵ Kthehen në mbrëmje,

lehin si qentë,

enden nëpër qytet.

¹⁶ Le të enden rrotull për të gjetur ushqim;

e, nëse nuk do të ngopen, le të ulërijnë!

¹⁷ Kurse unë do ta këndoj fuqinë tënde,

në mëngjes do ta lartësoj dashurinë tënde,

sepse ti qe kështjella ime,

strehimi im në ditën e rrezikut tim.

¹⁸ Fuqia ime, ty dëshiroj të të këndoj,

sepse, ti o Hyj, je kështjella ime:

Hyji im, mëshira ime!

PSALMI 60 /59/

Lutje kombëtare pas humbjes së luftës

¹ Mjeshtrit të korit. Sipas melodisë: “lili i urdhrit” Poemë e Davidit.

²Kur luftoi kundër Aram Naharaimit

e Aram Sobës e kur Joabi, në kthim, i mundi 12. 000 edomas

në Luginën e Kripës.

³ O Hyj, ti na flake tej, na theve:

ishe zemëruar! Kthehu prapë tek ne!

⁴ E tunde dheun, copë e ndave,

shëroja plasaritjet se po fundoset!

⁵ Bëre që populli yt të shohë të vështirësi të mëdha,

na dhe të pimë verë që të merr mendtë!

⁶ Por ti u dhe shenjë të dashurve të tu

të tërhiqen nga goditja e harkut,

⁷ por që të shpëtojnë të dashurit e tu

ndihmo me të djathtën tënde e na dëgjo!

⁸ Hyji foli në Shenjtëroren e vet:

“Do të gëzohem, do ta ndaj Sikemin,

do ta mas Luginën Sukot!

⁹ Imi është Galaadi, imi Manaseu,

Efraimi është përkrenarja ime,

Juda skeptri im,

¹⁰ Moabi legeni ku unë lahem,

në Edom do ta hedh këpucën time,

mbi filistenj do të brohoris fitoren”!

¹¹ Kush do të më çojë deri në fortesë!

Kush do të më prijë deri në Idume?

¹² Vallë, mos jo ti, o Hyj, që na flake tej,

vallë a s’do të dalësh, o Hyj, me forcat tona?

Deh, na ndihmo në ditë të ngushtimit,

sepse s’ka shpëtim prej ndihmës së njeriut!

¹³ Bashkë me Hyjin mrekulli do të bëjmë,

ai do t’i shqelmojë armiqtë tanë!

PSALMI 61 /60/

Lutja e një të humburi

¹ Mjeshtrit të korit. Me vegla muzikore me korda. I Davidit.

² Vështroje, o Hyj, përlutjen time,

dëgjoje lutjen time!

³ Nga skaji i dheut të thërras në ndihmë,

se më ka lëshuar zemra:

më nxirr në qetë që s’mund t’i afrohem.

⁴ Sepse ti je shpresa ime,

kala e fortë përballë armikut.

⁵ Përjetë do të banoj në tendën tënde,

do të gjej mbrojtje nën sqetullën tënde,

⁶ sepse ti, o Hyji im, i pranon kushtet e mia,

u jep trashëgim atyre që e druajnë emrin tënd.

⁷ Ditë mbi ditë shtoji jetës së mbretit,

vjetët e tij zgjati nga breznia në brezni!

⁸ Le të mbretërojë gjithmonë ndër sytë e Hyjit:

rojë iu bëfshin hiri dhe e vërteta!

⁹ Kështu do t’i këndoj këngë Emrit tënd pa pushim,

do t’i plotësoj kushtet e mia si një ditë për ditë!

SALMI 62 /6l/

Hyji e vetmja shpresë

¹ Mjeshtrit të korit. Mbi Idutun. Psalmi. I Davidit.

² Vetëm në Hyjin pusho, shpirti im,

sepse prej tij vjen shpëtimi im.

³ Vetëm ai është qeta ime e shpëtimi im,

kështjella ime: më kurrë nuk do të trandem!

⁴ Deri kur do të suleni kundër një njeriu,

do ta rrëzoni të gjithë së bashku

si murin e prishur, si gardhin e thyer?

⁵ Synojnë ta rrëzojnë prej së larti,

kënaqësinë e gjejnë në gënjeshtër.

Me gojë bekojnë e me zemër mallkojnë.

⁶ Vetëm në Hyjin pusho, o shpirti im,

vetëm në të qëndron shpresa ime!

⁷ Vërtet vetëm Ai është Hyji im e shpëtimi im,

kështjella ime: më kurrë nuk do të trandem!

⁸ Në Hyjin është shëlbimi im e nderi im,

në Hyjin shpresa e fuqisë sime, strehimi im në Hyjin.

⁹ Shpreso në të gjithmonë, o popull,

atij hapi zemrën,

sepse Hyji është strehimi ynë.

¹⁰ Vërtet si avull janë bijtë e Adamit,

gënjeshtër e thjeshtë bijtë e njeriut:

në qoftë se hipin në peshore,

të gjithë dalin më të lehtë se tymi!

¹¹ Ruaj se shpresoni në dhunë,

ruaj se ju gënjen preja;

në pasuri kur ato shtohen

mos e ngjitni zemrën për to!

¹² Perëndia një herë foli,

unë këto dy herë dëgjova:

“Pushteti i përket Hyjit,

jotja, o Zot, është mëshira!

¹³ Ti shpërblen gjithkënd

sipas veprave që të ketë bërë”!

PSALMI 63 /62/

Dëshira ndaj Hyjit

¹ Psalm. I Davidit, kur qëndronte në shkretëtirën e Judës.

² O Hyj, Hyji im je ti, që në agim të kërkoj.

Ka etje për ty shpirti im,

ty të dëshiron trupi im,

si toka e shkretë, e thatë, e paujë,

³ kështu erdha në Shenjtëroren tënde

për ta parë fuqinë tënde e lavdinë tënde.

⁴ Sepse më e mirë është dashuria jote se jeta:

buzët e mia do të të lavdërojnë.

⁵ Kështu do të të bekoj në jetën time

e në Emrin tënd do t’i lartësoj duart e mia,

⁶ do të ngihem si në gosti të shkëlqyeshme,

me buzë të hareshme do të të lavdërojë goja ime.

⁷ Ty do të të kujtoj edhe në shtratin tim,

në përgim natën do të mendoj për ty,

⁸ sepse ti je bërë ndihma ime,

prandaj do të brohoris nën hijen e krahëve të tu!

⁹ Shpirti im u mbështet në ty,

e djathta jote më merr për dore.

¹⁰ E ata që kërkojnë të ma marrin shpirtin,

do të zbresin në thellësitë e dheut,

¹¹ do të bien nën pushtetin e shpatës,

do të bëhen pre e çakejve.

¹² Mbreti do të gëzojë në Hyjin,

do të galdojnë të gjithë ata që përbehen në të,

kurse rrenacakëve do t’u mbyllet goja.

PSALMI 64 /63/

Ndëshkimi i shpifësve

¹ Mjeshtrit të korit. Psalm. I Davidit.

² Dëgjoje, o Hyj, zërin e vajtimit tim,

ma ruaj jetën prej tmerrit të armikut,

³ më mbro nga përbetimi i të mbrapshtëve,

prej grumbullit të atyre që veprojnë keq.

⁴ Prej atyre që e mprehën gjuhën e vet si shpatë,

që vjellin si shigjeta fjalë të helmuara,

⁵ për ta shigjetuar në fshehtësi të pafajshmin;

e shigjetojnë papritmas e frikë nuk kanë.

⁶ Ata marrin guxim në synimet e veta të këqija,

shestojnë si t’i vënë fshehtas leqet e veta

e thonë: “Kush mund t’i shohë”?

⁷ Synojnë paudhësi, i çojnë në vend synimet e parapara,

humnerë është njeriu, greminë zemra e tij!

⁸ Por Hyji i shigjetoi ata,

papritmas i mbuluan plagët.

⁹ Gjuha e vet ata i sharroi,

kush i sheh, i habitur, luan kokën.

¹⁰ Të gjithë njerëzit do t’i kapë frika,

do t’i kumtojnë veprat e Hyjit,

mirë do ta kuptojnë ç’bëri Ai.

¹¹ I drejti do të gëzohet në Zotin,

në Të do ta ketë shpresën,

me Të do të mburren të gjithë të ndershmit në zemër.

PSALMI 65 /64/

Himn falenderimi

¹ Mjeshtrit të korit. Psalm. I Davidit. Këngë.

² Ty, o Hyj, të përket himni në Sion,

për nderin tënd u plotësoftë kushti në Jerusalem!

³ Tek ti që i dëgjon lutjet

do të vijë çdo njeri i ngarkuar me mëkate.

⁴ Fajet tona janë më të forta se ne,

por ti i zhduk mëkatet tona.

⁵ Lum ai që ti zgjodhe dhe e more pranë vetes:

ai banon në Shtëpinë tënde.

Do të ngihemi me të mirat e Shtëpisë sate,

me shenjtërinë e Tempullit tënd.

⁶ Ti na ndihmon me mrekullitë e drejtësisë sate,

o Hyj i shpëtimit tonë,

shpresa e mbarë skajeve të tokës e të detit të largët.

⁷ Ti i forcon malet me fuqinë tënde,

i ngjeshur me pushtet,

⁸ ti qetëson tërbimin e deteve,

gjëmën e valëve të tija dhe rrëmujën e popujve.

⁹ Edhe ata që jetojnë në skajet e botës

mbesin të habitur nga mrekullitë e tua,

me gëzim i mbush dyert e mëngjesit e të mbrëmjes!

¹⁰ Ti kujdesesh për tokën dhe e ujit,

e ngarkon me prodhime të begatshme.

Lumi i Hyjit është plot me ujë:

ti bën të rriten drithëra për njerëz!

Tokën ti kështu e përgatit:

¹¹ hullitë ia lag, bucat ia imtëson,

me shi e zbrun, të mbjellat ia bekon.

¹² E kurorëzon vitin me mirësinë tënde,

gjurmëve të tua rrjedh begatia,

¹³ kullotat e shkretëtirës rijnë njomësi,

mballesat bregoreve ngjeshen me hare,

¹⁴ livadhet janë të veshura me dele,

luginat mbulohen me drithëra:

gjithkah këngë e brohoritje me hare!

PSALMI 66 /65/

Falenderim publik

¹ Mjeshtrit të korit. Këngë. Psalm.

Mbarë toka le t’i brohorasë Hyjit,

² këndoni lavdisë së Emrit të tij,

lartësojeni lavdinë e tij të pamasë!

³ Thuajini Hyjit: “Sa të mrekullueshme janë veprat e tua!

Pse je tejet i fuqishëm,

armiqtë e tu të përkëdhelin.

⁴ Le të të adhurojë mbarë toka e le të të këndojë,

le t’ia thotë këngës për nder të Emrit tënd”!

⁵ Ejani e shikoni veprat e Hyjit:

bëri mrekulli shtanguese mes bijve të njerëzve!

⁶ Ai e shndërroi detin në terik,

këmbë e kaluan lumin

për këtë galdojmë me gëzim.

⁷ Ai sundon për amshim me pushtetin e vet,

sytë e tij vërejnë përmbi popuj

që të mos çojnë kokë njërzit kryengritës.

⁸ Bekojeni, o popuj, Hyjin tonë

dhe shpalleni lavdinë e tij!

⁹ Ai i dha shpirtit tonë jetën,

këmbët na i ruan nga hapat e gabuar.

¹⁰ Ti vetë, o Hyj, na vure në provë,

porsi argjendin nëpër zjarr na kalove.

¹¹ Ti vetë na nxorre në leqe,

barrë të rëndë na ngarkove mbi shpinë.

¹² Ti lejove të na hipin në qafë njerëzit,

na përshkove nëpër zjarr e ujë,

por më vonë na dhe pushim.

¹³ Me fli shkrumbimi në Shtëpinë tënde do të hyj,

para teje do t’i çoj në vend kushtet,

¹⁴ që i premtova me buzët e mia,

që i thashë me gojë kur isha në rrezik.

¹⁵ Do të kushtoj fli shkrumbimi të majme,

bashkë me dhjamë të erëndshëm deshësh,

do të të kushtoj qe edhe cjep!

¹⁶ Ejani, dëgjoni, të gjithë ju që e druani Hyjin,

do t’ju tregoj çfarë i bëri shpirtit tim.

¹⁷ Me gojën time e thirra në ndihmë,

dhe me gjuhën time e madhërova.

¹⁸ Po të mendoja të keqen në zemrën time,

Zoti nuk do të ma dëgjonte lutjen.

¹⁹ Prandaj Hyji ma dëgjoi lutjen,

i vuri vesh zërit të lutjes sime.

²⁰ Qoftë bekuar Hyji

që s’ma hodhi poshtë lutjen time

e nuk ma mohoi mëshirën e vet!

PSALMI 67 /66/

Lutje e përbashkët pas korrjes vjetore

¹ Mjeshtrit të korit. Me vegla muzikore me korda. Psalm. Këngë.

² Hyji pastë mëshirë për ne e na bekoftë,

bëftë të ndriçojë fytyra e tij mbi ne,

³ që në tokë të njihet udha e tij,

në të gjitha kombet shpëtimi i tij.

⁴ Të dhënçin lavdi mbarë popujt, o Hyj,

mbarë popujt e botës ty të lavdërofshin!

⁵ Le të galdojnë e le brohorisin popujt,

sepse popujt i gjykon me drejtësi,

sepse kombet mbi tokë ti i sundon.

⁶ Të lavdërofshin mbarë popujt, o Hyj,

mbarë popujt e botës ty të lavdërofshin!

⁷ Toka e dha frytin e vet:

na bekoftë Hyji, Hyji ynë!

⁸ Na bekoftë Hyji!

Frikë e paçin mbarë skajet e botës!

PSALMI 68 /67/

Epopeja e lavdishme e Izraelit

¹ Mjeshtrit të korit. I Davidit. Psalm. Këngë.

² U ngrittë Hyji dhe u shpërndafshin armiqtë e tij,

u zhdukshin prej syve të tij ata që e urrejnë!

³ Si zhduket tymi ashtu ti i shpërndan,

si shkrihet dylli përballë zjarrit,

ashtu të zhduken keqbërësit përpara Hyjit!

⁴ Kurse të drejtët le të gëzohen në praninë e Hyjit,

le të galdojnë e le të brohorisin me hare.

⁵ Këndoni Hyjit, madhërojeni Emrin e tij,

bëni udhë Atij që kalëron mbi re:

“Zot” është Emri i tij,

vallëzoni në praninë e tij!

⁶ Ati i bonjakëve, mbrojtësi i të vejave

është Hyji në banesën e vet të shenjtë.

⁷ Hyji u siguron banesën të pashtëpive,

u hap të burgosurve derën e lirisë,

kundërshtarët i flak në shkretëtirë të thatë.

⁸ O Hyj, kur dilje para popullit tënd,

kur ti kaloje nëpër shkretëtirë:

⁹ trandej toka, qielli rigonte

para Hyjit të Sinait, para Hyjit të Izraelit.

¹⁰ Shi të mbushullimtë lëshoje, o Hyj,

e ripërtërije trashëgimin tënd të lodhur.

¹¹ Gjëja e gjallë jotja banonte në atë vend

që në mirësinë tënde, o Hyj, e përgatite për të mjerin.

¹² Zoti shpall një lajm

e vajzat lajmëtare janë një ushtri e tërë:

¹³ “Mbretërit e ushtrive ikin e ikin

e bukuroshja e shtëpisë prenë e ndan!

¹⁴ Ndërsa ju pushoni në mesin e grigjave,

krahët e pëllumbeshës shkëlqejnë si argjendi,

e pendët e saja porsi ari i verdhë.

¹⁵ Ndërsa aty i Gjithëpushtetshmi mbretërit i thyente,

Selmoni zbardhonte me dëborë”!

¹⁶ Mali i Hyjit, mali Basan,

mal i thepisur mali Basan!

¹⁷ Përse ju, o male të thepisura, me smirë shikoni

malin ku Hyjit i pëlqeu të banojë?

Zoti në të do të banojë gjithherë!

¹⁸ Qerret e Hyjit dhjetëra mijëra mijërash:

Zoti vjen nga Sinai në Shenjtërore!

¹⁹ U ngjite lart, skllave skllavërinë e bëre,

dhuratë njerëzit i more,

që edhe kryengritësit të banojnë te Zoti Hyj.

²⁰ Qoftë bekuar Zoti si një ditë për ditë!

Për ne kujdeset Hyji i shëlbimit tonë.

²¹ Hyji ynë është Hyj që shëlbon,

e Zotit, e Zotit është dera e vdekjes!

²² Patjetër Hyji armiqve të vet kokën do t’ua thyejë,

butin flokëshumë të atyre që ecin në udhë të këqija.

²³ Tha Zoti: “Nga Basani do t’i kthej,

do t’i kthej nga thellësia e detit,

²⁴ që ta lash këmbën tënde në gjak,

që edhe gjuha e qenve të tu të ketë pjesë në armiq!

²⁵ U panë, o Hyj, procesionet e tua,

procesionet e Hyjit tim, mbretit tim në Shenjtërore:

²⁶ Përpara këngëtarët, muzikëtarët pas,

në mes vashat duke u rënë defave!

²⁷ “Të gjithë bekojeni Hyjin në bashkime,

bekojeni Zotin, o bijtë e Izraelit”!

²⁸ Aty djaloshi Beniamin u prin,

princat e Judës me togat e veta,

princat e Zabulonit, princat e Neftaliut!

²⁹ Tregoje, o Hyj, fuqinë tënde,

përforcoje, o Hyj, çfarë bëre për ne,

³⁰ prej Tempullit tënd në Jerusalem.

Mbretërit le të sjellin dhurata!

³¹ Kërcënoju egërsirës së kallamit,

lorisë së mëzetërve e viçave të popujve,

le të përulen e le të sjellin pllaka argjendi;

shpërndaji popujt që luftës i gëzohen!

³² Do të vijnë bujarët nga Egjipti,

Etiopia do t’i drejtojë duart drejt Hyjit!

³³ Mbretëri të tokës, këndoni Hyjit,

këndoni Zotit, këndoni Hyjit,

³⁴ që kalëron mbi qiellin e qiellit të amshueshëm.

Ja, ai e ngre zërin, zërin e fuqishëm:

³⁵ “Pranojeni gjithëpushtetësinë e Hyjit”!

Mbi Izraelin madhëria e tij,

përmbi re fuqia e tij!

³⁶ I mrekullueshëm je, o Hyj, nga Shenjtërorja jote!

Hyji i Izraelit i jep pushtet e fuqi popullit të vet.

Qoftë bekuar Hyji!

PSALMI 69 /68/

Vajtim

¹ Mjeshtrit të korit. Sipas melodisë: “Lilat.” I Davidit.

² Më shpëto, o Hyj,

sepse uji më arriti deri në fyt!

³ Jam ngulur thellë në baltë,

s’kam ku ta vë këmbën time në të fortë:

kam rënë në pellgun e ujërave

e valët po më mbulojnë.

⁴ U këputa duke lëshuar kushtrim,

m’u tha krejtësisht gurmazi,

m’u mor drita e syve duke pritur Hyjin tim.

⁵ Më shumë se flokët e kokës sime

janë ata që më urrejnë pa të drejtë.

U forcuan ata që më salvuan,

armiqtë e mi gënjeshtarë:

çka nuk vodha më duhej të ktheja?

⁶ O Hyj, ti e njeh marrëzinë time,

fajet e mia nuk janë të fshehura para teje.

⁷ Mos lejo të skuqen në mua

ata që shpresojnë në ty, o Zot,

Zoti i ushtrive,

mos lejo të turpërohen në mua

ata që të kërkojnë ty, Hyji i Izraelit!

⁸ Sepse për shkak tëndin e mbarta poshtërimin,

turpi ma mbuloi fytyrën,

⁹ u bëra i huaj për vëllezërit e mi,

i panjohur për bijtë e nënës sime.

¹⁰ Pse shkrihem në zell për Shtëpinë tënde,

përbuzjet e atyre që ty të përqeshin ranë mbi mua.

¹¹ E ndëshkova veten me agjërim,

por kjo m’u kthye në çnderim;

¹² për petk vesha grathoren,

përrallë e lodër u bëra për ta.

¹³ Kundër meje flasin ata që rrinë në derë,

pijanecët po më vënë në bisht të lahutës.

¹⁴ E pra, unë ty të lutem, o Zot,

në kohën e përshtatshme, o Hyj,

më vështro pashë dashurinë tënde,

pashë të vërtetën e shpëtimit tënd!

¹⁵ Më nxirr nga lymi të mos humbas,

më shpëto prej atyre që më urrejnë,

prej ujërave të thella!

¹⁶ Mos lejo të më mbulojnë valët e ujërave,

mos lejo të më përpijë thellësia,

të mos e mbyllë pusi gojën e vet mbi mua!

¹⁷ Më dëgjo, o Zot, se bamirës është përdëllimi yt,

shiko mbi mua sipas mëshirës sate të madhe,

¹⁸ mos e fsheh fytyrën tënde prej shërbëtorit tënd,

sepse jam tepër ngushtë, më shpëto pa vonesë!

¹⁹ Afroju shpirtit tim e shpaguaje atë

për shkak të armiqve të mi, më shpërble.

²⁰ Ti e sheh çnderimin tim,

turpin tim e “nderimin” tim:

para teje janë të gjithë ata që më salvojnë.

²¹ Poshtërimi ma këputi zemrën e më lëshuan fuqitë,

prita të gjendet dikush që të më ankojë, por s’qe,

ndokush që të më ngushëllojë, por s’e gjeta.

²² Në ushqim më hodhën vrer

e në etje më dhanë të pi uthull.

²³ Tryeza e tyre për ta lak u bëftë,

shpagim e kurth.

²⁴ U errësofshim sytë e tyre e mos pafshin,

bëj gjithmonë të jenë të këputur në kryq.

²⁵ Zbraze mbi ta hidhërimin tënd,

i djegtë flaka e zemërimit tënd!

²⁶ Banesa e tyre u ktheftë në shkretëtirë,

në çadër të tyre mos pastë kush të banojë!

²⁷ Pse salvuan atë që ti qortove,

pse i shtojnë dhembjen atij që plagose.

²⁸ Fajësisë së tyre u shto faje mbi faje,

që të mos mund të shfajësohen para teje,

²⁹ që të hiqen prej librit të të gjallëve,

të mos numërohen në radhët e të drejtëve!

³⁰ Mua të mjerin e të pikëlluarin:

më shpëtoftë, o Hyj, shëlbimi yt!

³¹ Do të lëvdoj Emrin e Hyjit me këngë,

do ta lartësoj me këngë falenderimi.

³² Kjo i pëlqen Zotit më tepër se mëzati,

më tepër se demi me brirë e me thundra!

³³ Le të shikojnë të përvuajturit e le të gëzohen;

kërkojeni Hyjin e zemra do t’ju kërthndezet.

³⁴ Sepse Zoti i dëgjon skamnorët,

s’i përbuz të vetët që janë të robëruar.

³⁵ Le ta lavdërojnë qielli e toka,

detet dhe gjithçka lëviz në to.

³⁶ Sepse Hyji do ta shpëtojë Sionin,

Ai do t’i rindërtojë qytetet e Judës,

aty do të banojnë e do ta trashëgojnë.

³⁷ Fara e shërbëtorëve të tij do ta trashëgojë,

në të do të ngulë kush e do Emrin e tij!

PSALMI 70 /69/

Kushtrim për ndihmë

¹ Mjeshtrit të korit. I Davidit. Për kujtim.

² O Hyj, deh, më eja në ndihmë,

o Zot, nxito të më ndihmosh!

³ U marrofshin dhe u turpërfoshin

të gjithë ata që kërkojnë të ma marrin jetën.

U zmbrapsshin dhe u turpërofshin ata

që ma dëshirojnë të keqen!

⁴ U zmbrapsshin të turpëruar

ata që më thonë: “Mirë, shumë mirë!”

⁵ Le të galdojnë e le të gëzojnë

të gjithë ata që të kërkojnë ty,

le të thonë përherë: “I madh është Hyji!”,

ata që e duan shëlbimin tënd.

⁶ E unë jam i vobektë e skamnor:

o Hyj, shpejto të më ndihmosh,

sepse ti je ndihmëtari e shpëtimtari im,

o Zot, deh, mos vono!

 

PSALMI 71 /70/

Lutja e një plaku

¹ Në ndore tënde, o Zot,

askurrë mos u turpërofsha.

² Më shpëto e më dil zot pashë drejtësinë tënde,

prire mbi mua veshin tënd e më shëlbo!

³ Ji për mua shkëmb mbrojtjeje,

kullë e pamposhtur për të më shpëtuar,

sepse ti je kështjella ime e strehimi im.

⁴ Hyji im, më shpëto prej dorës së mëkatarit,

prej dorës së derhuzdit e të dinakut.

⁵ Sepse ti, o Zot, je shpresa ime,

shpresa ime, o Zot, që prejrinisë sime.

⁶ Në ty jam mbështetur që prejkraharorit të nënës,

që prejprehrit të nënës ti je mbrojtësi im,

mburrja ime është gjithmonë në ty.

⁷ Për shumë njerëz u bëra çështje habie:

ti ishe mbrojtësi im i fuqishëm.

⁸ Goja ime të lavdëron pa pushim,

gjithë ditën të madhëron.

⁹ Mos më lësho dore në pleqëri,

kur të më lënë fuqitë, mos hiq dorë prej meje.

¹⁰ Sepse thonë armiqtë e mi për mua,

e ata që më vërejnë zunë njëzëri të këshillohen:

¹¹ “Hyji hoqi dorë prej tij, salvojeni,

bini në të se s’ka kush i del zot”.

¹² O Hyj, mos më rri larg,

Hyji im, shpejto të më ndihmosh.

¹³ Le të turpërohen e le të shuhen kundërshtarët e shpirtit tim,

le të mbulohen me marrëzi e me turp

ata që ma dëshirojnë të keqen.

¹⁴ E unë gjithmonë do të shpresoj në ty

e unë do t’i shumoj gjithnjë lavdet e tua.

¹⁵ Goja ime do ta shpallë drejtësinë tënde,

gjithë ditën shpëtimin tënd:

që s’di të ketë masë në madhëri.

¹⁶ Do ta shpall pushtetin e Zotit,

o Zot, do të kujtoj vetëm drejtësinë tënde.

¹⁷ Ti më ke mësuar, o Hyj, që prejrinisë sime

dhe ende sot i kumtoj mrekullitë e tua.

¹⁸ E tani në pleqëri ngarkuar me vjet,

o Hyj, mos hiq dorë prej meje,

derisa t’ia shpall pushtetin tënd

mbarë breznisë që do të vijë.

¹⁹ Pushteti yt e drejtësia jote, o Hyj,

arrijnë deri në qiell, sepse bëre punë të mrekullueshme!

O Hyj, e kush është i ngjashëm me ty?!

²⁰ Sepse ti më çove prova shumë të mëdha,

por përsëri më kërthndeze në jetë

e përsëri më ktheve nga thellësia e tokës.

²¹ Rrite madhërinë time,

sillu prej meje e më ngushëllo.

²² Kështu edhe vetë do të të lavdëroj,

me harpë do të këndoj, o Hyj, të vërtetën tënde,

me cetër do të të këndoj ty, o Shenjti i Izraelit!

²³ Do të galdojnë buzët e mia duke të kënduar ty,

edhe shpirti im që e ke shëlbuar.

²⁴ Gjuha ime gjithë ditën do të flasë për drejtësinë tënde,

le të turpërohen e të marrosen

ata që kërkojnë të keqen për mua.

PSALMI 72 /71/

Mbreti i premtuar

¹ I Salomonit.

O Hyj, jepja mbretit gjyqin tënd

dhe drejtësinë tënde birit të mbretit,

² që ta gjykojë popullin tënd me drejtësi

e skamnorëve të tu t’u japë të drejtën.

³ Malet le t’i sjellin paqen popullit

e kodrat drejtësinë.

⁴ Ai do t’i gjykojë të vobektët e popullit,

do t’i shpëtojë bijtë e skamnorit

do ta përulë shpifësin.

⁵ Ai do të jetojë sa dielli e hëna,

nga breznia në brezni.

⁶ Do të zbresë porsi vesa mbi bar,

porsi shiu që e lag tokën.

⁷ Në ditët e tija do të lulëzojë drejtësia

dhe paqe e madhe derisa të jetë hëna.

⁸ Do të sundojë prej detit në det,

prej Lumit e deri në skajin e botës.

⁹ Para tij do të bien përmbys banorët e shkretëtirës,

kundërshtarët e tij do të lëpijnë dheun.

¹⁰ Mbretërit e Tarsisit edhe të ishujve

dhurata do të sjellin,

mbretërit e arabëve e të Sabës do të lajnë të dhjetat,

¹¹ të gjithë mbretërit para tij përmbys do të bien

e popujt mbarë do t’i shërbejnë.

¹² Ai do ta shpëtojë skamnorin që fshan,

të varfërin që nuk ka ndihmëtar.

¹³ Mëshirë do të ketë për të mjerin e të vobektin,

dhe skamnorëve do t’ua shpëtojë jetën.

¹⁴ Do t’i shpëtojë prej padrejtësisë e dhunës,

gjaku i tyre do të jetë i çmueshëm përpara tij.

¹⁵ Do të jetojë e do t’i jepet prej arit të Arabisë,

gjithmonë do të luten për të,

gjithë ditën do ta bekojnë.

¹⁶ Toka do të japë drithëra me shumicë,

në maja të maleve do të valëviten kallëzat,

porsi Libani frytet e tokës,

do të lulëzojnë porsi bari i tokës

banorët e qytetit.

¹⁷ Qoftë bekuar emri i tij në shekuj,

sa të jetë dielli mos iu harroftë emri!

Nëpër të do të bekohen të gjitha fiset e dheut,

të gjithë paganët të lumtur do ta quajnë.

¹⁸ Qoftë bekuar Zoti Hyj, Hyji i Izraelit,

që i vetmi bën mrekulli!

¹⁹ Qoftë bekuar Emri i tij i madhërueshëm,

toka mbarë u mbushtë me lavdinë e tij.

Amen! Amen!

Kapitujt