Kapitujt

Ruti: 2. Ruta në arat e Boozit

¹ Noemia kishte një kushëri nga ana e burrit. Ky ishte njeri i pasur dhe burrë i mirë. Quhej Booz. ² Atëherë Ruta moabite po i thotë vjehrrës së vet: “Nëse më lejon, po shkoj në ara për të mbledhur kallëza që u bien korrëtarëve, ku të më lejojë bujaria e të zotit të shtëpisë.” Ajo iu përgjigj: “Shko, bija ime”!

³ Shkoi, pra, e po mblidhte kallëza pas korrëtarëve. Fati e deshi që toka të ishte prona e njërit që quhej Booz e ishte kushëri i Elimelekut. ⁴ Dhe, ja, ai vetë erdhi prej Betlehemit e i përshëndeti korrëtarët: “Zoti me ju”. Ata iu përgjigjën: “Zoti të bekoftë”. ⁵ Atëherë Boozi i tha djaloshit që mbikëqyrte korrëtarët: “E kujt është kjo vajzë”? ⁶ Ai iu përgjigj: “Kjo është moabitja që erdhi me Noeminë prej dheut të Moabit. ⁷ Bëri lutje që të mblidhte kallëzat që mbeten pas korrëtarëve. Që nga mëngjesi e deri tani qëndron në këmbë në arë dhe vetëm tani po pushon një çast”.

⁸ Atëherë Boozi i tha Rutës: “Dëgjo, bijë! Mos shko të mbledhësh kallëza në ara të tjera dhe mos iu ndaj këtij vendi, por qëndro pas vajzave të mia. ⁹ Vër mendjen: ku të shkojnë ato që të korrin, shko edhe ti pas tyre. Unë u urdhërova djelmoshave të të mos trazojë kush. Kur të të marrë etja, shko e pi ujë prej rrëshiqave që t’i kenë mbushur djelmoshat”. ¹⁰ Ajo atëherë ra me fytyrë përdhe, u përkul me nderim e tha: “Nga e kam këtë nder që të gjej hir para syve të tu e të kujdesesh për mua që jam një grua prej një vendi të huaj”? ¹¹ Por ai iu përgjigj: “Më kanë treguar gjithçka ke bërë për vjehrrën tënde pas vdekjes së burrit tënd dhe si i ke lënë prindërit e tu e vendin ku ke lindur, dhe ke ardhur në një popull që nuk e ke njohur më parë. ¹² Të shpërbleftë Zoti për veprën që ke bërë e marrsh shpërblimin e plotë prej Zotit, Hyjit të Izraelit, tek i cili erdhe dhe nën krahë të të cilit u strehove”. ¹³ Ajo tha‑: “Oh, sikur t’u pëlqeja gjithmonë syve të tu, imzot! Ti më ngushëllove dhe i dhe guxim shërbëtores sate, megjithëse nuk jam as si cilado ndër shërbëtoret e tua”.

¹⁴ Kur u bë koha e drekës, Boozi i tha: “Eja këtu e ha bukë dhe ngjyje kafshatën tënde në uthull!” Ajo u ul përbri korrëtarëve, i dha kaçamak me miell elbi. Hëngri e u ngi dhe i mblodhi tepricat. ¹⁵ Atëherë u ngrit dhe mblodhi kallëza. Boozi u urdhëroi shërbëtorëve të vet: “Le të mbledhë edhe ndërmjet duajve e mos ia ndaloni. ¹⁶ Madje lërini edhe ju vetë t’ju bien kallinj edhe nga duajt që t’i mbledhë dhe mos ia ndaloni të mbledhë”.

¹⁷ Kështu mblodhi në arë deri në mbrëmje. Sa mblodhi, i shiu me thupër: i doli gati një masë efi elb /d. m. th. tri koshiqe/.

¹⁸ E ngarkoi dhe e çoi në qytet dhe ia tregoi vjehrrës sa kishte mbledhur. Pastaj nxori edhe sa i kishte tepruar prej ushqimit dhe ia dha.

¹⁹ Atëherë i tha e vjehrra: “Ku ke mbledhur sot? Ku ke punuar? Qoftë bekuar ai që pati dhëmbshuri për ty”! Ajo i tregoi te kush kishte punuar e tha: “Ai njeri quhet Booz”. ²⁰ Atëherë Noemia i tha: “Pastë bekim prej Zotit, sepse i paska nderuar të gjallët e të vdekurit.” Pastaj shtoi: “Ai njeri ka një lidhje gjaku me ne; një prej atyre që kanë të drejtën e trashëgimit”. ²¹ Ruta vazhdoi: “Ai edhe më urdhëroi që të shkoj gjithnjë me korrëtarët e tij derisa t’i mbledhin të gjitha të korrat”. ²² E vjehrra i tha: “Më mirë është, bija ime, që të shkosh me shërbëtoret e tija në të korra që të të mos ndodhë ndonjë ngatërresë në ndonjë arë të tjetërkujt”.

²³ Kështu, pra, u shkoi pas korrëtareve të Boozit derisa u krye korrja e elbit dhe e grurit. Dhe vazhdoi të banonte me vjehrrën e vet.

Kapitujt