Kapitujt

Hebrenjve: 6. Premtimi i sigurt i Hyjit

¹ Prandaj, po e lëmë njëherë mësimin fillestar mbi Krishtin dhe të kalojmë në atë që është për të rritur duke mos e vënë përsëri themelin: kthimin nga veprat e vdekura dhe besimin në Hyjin; ² mësimin mbi pagëzimet dhe mbi vënien e duarve, ngjalljen nga të vdekurit dhe gjyqin e amshuar. ³ Edhe këtë do ta bëjmë në dashtë Hyji.

⁴ Vërtet, është e pamundur që ata njerëz, të cilët qenë njëherë të shndritur, që e shijuan dhuratën qiellore, që u bënë pjesëtarë të Shpirtit Shenjt, ⁵ që e shijuan të bukurën Fjalë të Hyjit dhe fuqitë e jetës së ardhshme, ⁶ dhe megjithatë e borën fenë, të përtërihen rishtas me kthim, kur ata vetë përsëri e kryqëzojnë Birin e Hyjit dhe botërisht e poshtërojnë. ⁷ Dhe njëmend, një tokë e ngirë me shi që bie shpesh në të dhe prodhon bimë të dobishme për atë që e punon, merr bekimin prej Hyjit, ⁸ ndërsa ajo që qe murriza dhe ferra, është pa kurrfarë vlere dhe është afër mallkimit dhe fundi i saj është: »Në zjarr!«

⁹ Por, për sa ju përket juve, o të dashur, edhe pse flasim kështu, jemi plotësisht të bindur se ju jeni në gjendje të mirë dhe në rrugën e shëlbimit. ¹⁰ Sepse, Hyji nuk është i padrejtë që ta harrojë veprën tuaj dhe dashurinë që treguat ndaj Emrit të tij, duke u shërbyer dhe duke vazhduar t’u shërbeni shenjtërve. ¹¹ Dëshirojmë veç, që secili prej jush ta tregojë të njëjtin kujdes që shpresa të plotësohet deri në fund, ¹² që të mos ju pakësohet zelli, por t’u përngjani atyre që, në saje të fesë dhe të duresës, trashëgojnë të mirat e premtuara.

Premtimi i sigurt i Hyjit

¹³ Dhe njëmend, kur Hyji i jepte Abrahamit premtimin, pasi nuk kishte se me kë më të madh t’i përbetohej, iu përbetua me vetveten ¹⁴ duke thënë:

»Vërtet do të të mbuloj me bekime dhe do të të jap trashëgimtarë të panumërueshëm«.

¹⁵ Kështu Abrahami duke pritur me duresë i fitoi premtimet. ¹⁶ Njerëzit, veç, përbetohen me dikënd që është më i madh se ata dhe beja për ta është një garanci që i jep fund çdo mosmarrëveshjeje. ¹⁷ Kështu edhe Hyji: duke dashur t’ua vërtetojë në mënyrë më të plotë trashëgimtarëve të premtimeve palëkundshmërinë e vendimit të vullnetit të vet, u bë dorëzanë me përbetim. ¹⁸ Në këtë mënyë, në fuqi të dy veprimeve të pandërrueshme - në të cilat është e pamundur që Hyji të gënjejë - ne, që u strehuam në Hyjin, jemi shumë të nxitur të mbështetemi në shpresën që na u parashtrua. ¹⁹ Atë e kemi spirancë të sigurt dhe të fortë të shpirtit »që hyn në brendinë përmbas Tisit«, ²⁰ atje, ku për ne, si pararendës depërtoi Jezusi, pasi u bë Kryeprift i amshuar në mënyrën e Melkizedekut.

Kapitujt