Kapitujt

Hebrenjve: 7. Kryeprifti në mënyrën e Melkizedekut

¹ Në të vërtetë, ky - Melkizedeku - Mbreti i Salemit, Prifti i Hyjit të Tejetlartë, i doli para në takim Abrahamit, që po kthehej nga luftimi pasi i shfarosi mbretërit, dhe e bekoi. ² Këtij Abrahami i dha të dhjetën e të gjithave. Emri i tij në përkthim do të thotë më së pari: »Mbreti i drejtësisë« dhe pastaj edhe: »Mbreti i Salemit« domethënë »Mbreti i paqes«. ³ Ky është pa babë, pa nënë, pa brezni; s’ka as fillim as mbarim të jetës - pra, i ngjashëm me Birin e Hyjit - mbetet prift për amshim.

⁴ Vëreni, pra, sa i madh duhet të jetë ai njeri, të cilit Abrahami si patriark i dha të dhjetën e më së mirës pjesë të presë!

⁵ Vërtet, edhe ata prej bijve të Levit që marrin priftërinë, kanë urdhër nga Ligji të marrin të dhjetat nga populli, d. m. th. nga vëllezërit e vet, edhe pse edhe ata janë pasardhës të Abrahamit. ⁶ Por ai që nuk është në brezninë e tyre, i mori të dhjetën Abrahamit dhe e bekoi atë që kishte premtimet. ⁷ Dhe është jashtë çdo diskutimi: ai që është më i madh e bekon atë që është më i vogël. ⁸ Këtu shto edhe se të dhjetën e mbledhin njerëzit e vdekshëm, ndërsa atje ai, për të cilin dëshmohet se jeton! ⁹ Madje, në personin e Abrahamit, pothuajse edhe vetë Levit që merr të dhjetat, i merret e dhjeta, ¹⁰ sepse ende ishte në ijën e t’et, kur Melkizedeku i doli para në takim Abrahamit.

¹¹ Tashti, po të ishte fituar përsosmëria me anë të priftërisë levitike - sepse në bazë të saj populli e fitoi Ligjin - ç’nevojë atëherë do të kishte pasur të ngritet një tjetër prift në mënyrën e Melkizedekut dhe të mos emërtohej sipas mënyrës së Aronit?

¹² Dhe s’ka dyshim, në qoftë se ndërrohet priftëria, domosdo ndërrohet edhe Ligji. ¹³ Sepse, ai, për të cilin është fjala, është nga një fis tjetër, prej të cilit askush nuk i qe kushtuar lterit. ¹⁴ Dhe dihet se Zotëria ynë vjen nga fisi i Judës, fis ky për të cilin Moisiu nuk tha asgjë lidhur me priftërinjtë. ¹⁵ Dhe kjo bëhet shumë më qartë, në qoftë se prifti tjetër vihet në mënyrën e Melkizedekut, ¹⁶ që nuk bëhet prift në fuqi të rregullores së Ligjit të trashëgimisë trupore, por në fuqi të jetës së pashkatërrueshme. ¹⁷ Sepse dëshmohet:

»Ti je prift për jetë të jetës

në mënyrën e Melkizedekut«.

¹⁸ Këndej zhbëhet rregullorja e mëparshme për shkak të paaftësisë së saj dhe të padobisë, ¹⁹ - sepse asgjë s’ka përsosur Ligji - dhe shtihet në fuqi shpresa më e mirë, me anë të së cilës i afrohemi Hyjit.

²⁰ Dhe kjo nuk ndodhi pa përbetim, kurse ata u bënë priftërinj pa përbetim, ²¹ ndërsa Ky në bazë të përbetimit të Atij që i tha:

»U përbetua Zoti dhe nuk do të pendohet:

ti je prift për jetë të jetës!«

²² Në këtë mënyrë Jezusi u bë dorëzani i Besëlidhjes më të mirë.

²³ Për më tepër asi priftërinjsh qenë shumë, sepse vdekja nuk i linte të qëndronin përgjithmonë. ²⁴ Kurse Ai, pasi mbetet përgjithmonë, ka priftërinë që nuk kalon kurrë. ²⁵ Këndej edhe mund t’i shëlbojë plotësisht ata që nëpër Të i afrohen Hyjit - sepse gjithmonë jeton për të ndërmjetësuar për ta.

²⁶ Vërtet, një Kryeprift i tillë edhe na lypej ta kishim: i shenjtë, i pafajshëm, i panjollë, i ndarë nga mëkatarët dhe më i madhërueshëm se qiejt ²⁷ - i cili s’ka nevojë, sikurse ata kryepriftërinjtë e tjerë, të kushtojë si një ditë për ditë fli më parë për faje të veta dhe pastaj për faje të popullit. Këtë Ai e bëri njëherë e përgjithmonë kur flijoi vetveten.

²⁸ Ligji në të vërtetë, vë për kryepriftërinj njerëz të nënshtruar dobësive, kurse fjala e betimit - që vjen pas Ligjit - vë Birin që u bë i përsosur për amshim.

Kapitujt