Kapitujt

Hebrenjve: 5. Qortim rreth apostazisë

¹ Sepse, çdo Kryeprift zgjidhet nga mesi i njerëzve dhe vihet kryeprift për të mirën e njerëzve në marrëdhëniet e tyre me Hyjin. Detyra e tij është të kushtojë dhurata e fli për shpërblim të mëkateve. ² Ai është në gjendje të ketë dhembshuri për ata që nuk dinë e gënjehen, sepse edhe ai vetë është i ngarkuar me ligështi. ³ Këndej i duhet të kushtojë fli për mëkatet si për popull ashtu edhe për vete. ⁴ Dhe askush nuk e merr për vetvete këtë nder, por vetëm ai që thirret prej Hyjit tamam si Aroni.

⁵ Kështu edhe Krishti nuk e përvetësoi ai vetë nderin të bëhet kryeprift, po ia dha Ai që i tha:

»Ti je im Bir,

unë sot të linda«;

⁶ sipas asaj fjale që e thotë diku gjetiu:

»Ti je prift për amshim

në mënyrën e Melkizedekut«.

⁷ Ai, në ditët e jetës së vet këtu mbi tokë, i kushtoi lutja dhe lutje me ofshama të mëdha dhe me lot Atij që mundte ta shpëtonte nga vdekja, dhe qe vështruar për shkak të nënshtrimit të vet. ⁸ Ai, megjithëse ishte Bir, mësoi nga ato që pësoi të jetë i dëgjueshëm ⁹ dhe, pasi e fitoi përsosmërinë, për të gjithë ata që e dëgjojnë, u bë shkaku i shëlbimit të amshuar, ¹⁰ i shpallur prej Hyjit Kryeprift »në mënyrën e Melkizedekut«.

Qortim rreth apostazisë

¹¹ Lidhur me këtë çështje kemi shumë për të thënë, të vështira për t’u shtjelluar me fjalë, sepse jeni bërë të ngadalshëm për të kuptuar. ¹² E pra, për kah koha, duhej që të ishit tashmë mësues, kurse kështu keni nevojë t’iu mësojë dikush elementet e para të fjalëve të Hyjit. Keni arritur deri në atë gjendje sa të keni nevojë për qumësht dhe jo për ushqime të forta. ¹³ Dhe njëmend, kush ende ushqehet vetëm me qumësht, nuk është i aftë të ndjekë një shtjellim mbi drejtësinë - sepse është ende foshnjë. ¹⁴ Përkundrazi, ushqimi i fortë është për të rritur, për ata që i kanë shqisat e stërvitura për të dalluar të mirën e të keqen.

Kapitujt