Kapitujt

2 e Korintasve: 7. Gëzimi i Palit për arsye të pendimit të korintianëve

¹ Pasi ne i kemi këto premtime të pastrohemi, o të dashurit e mi, nga çdo ndyrësi e trupit dhe e shpirtit e ta përfundojmë shenjtërimin tonë në frikën e Hyjit.

Gëzimi i Palit për arsye të pendimit të korintianëve

² Na bëni vend në zemrat tuaja! Askujt nuk i bëmë padrejtësi, askënd nuk dëmtuam, askënd nuk shfrytëzuam! ³ S’po jua them këtë për t’ju dënuar, sepse ju thashë se jeni në zemrën tonë dhe se vdesim e jetojmë së bashku. ⁴ E madhe është shpresa ime në ju, e madhe është mburrja ime në ju, jam plot ngushëllim; sepse, edhe me ngushticën tonë, prapë gëzimi ynë nuk ka masë.

⁵ Dhe njëmend, edhe kur erdhëm në Maqedoni, ne të shkretët nuk patëm aspak kohë paqeje; gjithkah na kishin rrethuar vështirësitë ‑ jashtë luftimet e brenda frika.

⁶ Por Hyji, ngushëlluesi i të përvuajturve, na ngushëlloi me ardhjen e Titit. ⁷ Por jo vetëm me ardhjen e tij, por edhe me ngushëllimin që pati prej jush: na njoftoi për dëshirën tuaj të gjallë, për lotët, për dashurinë e flaktë tuajën ndaj meje, gjë që më dha një gëzim edhe më të madh.

⁸ Dhe njëmend, edhe nëse ju kam trishtuar me anë të asaj letre, tani nuk më vjen keq... edhe pse më ka ardhur keq [po shoh se ajo letër ju ka trishtuar së paku edhe për një moment] ‑ ⁹ tani gëzohem, jo pse u trishtuat, por për kthimin që trishtimi ju prodhoi. E njëmend, trishtimi juaj qe sipas Hyjit, kështu që prej anës sonë nuk pësuat farë dëmi. ¹⁰ Sepse trishtimi sipas Hyjit prodhon kthimin që sjell shëlbimin e nuk tërhiqet më prapa; kurse trishtimi sipas shekullit, sjell vdekjen. ¹¹ Shikoni, pra, çka prodhoi trishtimi sipas udhës së Hyjit:

ç’kujdes,

ç’shfajësim,

ç’zemërim,

ç’frikë,

ç’dëshirë,

ç’zell,

ç’ndëshkim!

Në çdo pikëpamje e dëshmuat se jeni të pastër në këtë punë. ¹² Nëse, pra, ju kam shkruar, nuk e bëra këtë gjë për arsye të fyesit e as të të fyerit, por që ju të bëheni të vetëdijshëm para vetvetes se sa kujdes keni për ne para Hyjit. ¹³ Ja, pra, pse u ngushëlluam!

E përveç këtij ngushëllimi, u gëzuam pa masë edhe për ngushëllimin e Titit, pasi ju të gjithë e përtëritët shpirtin e tij. ¹⁴ E vërtet, nëse u mburra ndopak për ju në sy të Titit, nuk u turpërova, porse, sikurse juve ju kemi folur të vërtetën, kështu u vërtetua edhe mburrja jonë para Titit. ¹⁵ Zemra e tij gjithnjë e më tepër ndizet në dashuri kundrejt jush, kur i kujtohet dëgjesa e të gjithë juve, se me ç’kujdes e nderim të bindshëm e pritët. ¹⁶ Jam shumë i kënaqur që për gjithçka mund të llogaris në ju!

Kapitujt