Kapitujt

Efesianëve: 4. Një trup i vetëm

¹ Ju përbej, prandaj, unë i burgosuri në Zotin: jetoni denjësisht si i ka hije thirrjes që keni marrë: ² me plot përvujtëri, butësi e duresë; durojeni njëri‑tjetrin me dashuri! ³ Bëni çmosin ta ruani njësinë e Shpirtit me anë të paqes që ju bashkon. ⁴ S’ka veçse një Trup të vetëm dhe një Shpirt të vetëm ‑ sikurse edhe jeni të grishur në një shpresë të vetme të thirrjes suaj. ⁵ Nuk ka veçse një Zot, një fe, një pagëzim; ⁶ një Hyj të vetëm, Atin e të gjithëve, i cili sundon mbi të gjithë, vepron nëpër të gjithë e banon në të gjithë.

⁷ Edhe secilit prej nesh i qe dhënë hiri me atë masë me të cilën Krishti deshi të na e dhurojë. ⁸ Këndej edhe thuhet:

‘Kur u ngrit në lartësi i mori me vete robërit dhe u dha dhurata njerëzve.’

⁹ E ajo fjalë: ‘U ngrit’, çfarë do të thotë tjetër, përveçse më parë “zbriti” këtu poshtë, përmbi tokë? ¹⁰ Ai që “zbriti, është po Ai që “u ngrit” mbi të gjithë qiejt për ta mbushur gjithësinë. ¹¹ E Ai i ‘dha’ disa apostuj, disa të tjerë profetë, disa prapë ungjilltarë, disa të tjerë barinj dhe mësues, ¹² që shenjtërit t’i bëjë të aftë për veprën e shërbesës, për ndërtimin e trupit të Krishtit, ¹³ derisa të gjithë ta arrijmë njësinë e fesë dhe njohjen e Birit të Hyjit deri në gjendjen e njeriut të përsosur, deri në masën që i përket pjekurisë së plotë të Krishtit: ¹⁴ që të mos jemi më foshnja me të cilët luajnë tallazet dhe i çon e i rrëzon çdo erë mësimesh në këtë lojë letrash të njerëzve që me dredhi i hapin udhën gabimit. ¹⁵ Por, duke e dëshmuar me dashuri të vërtetën, të rritemi në çdo pikëpamje drejt Atij që është Kryet ‑ Krishtit. ¹⁶ Prej tij, Trupi i tërë, si një cope, mirë i lidhur në një, në atë mënyrë që çdo gjymtyrë ndihmon sipas funksionit që iu dha veçanërisht secilës pjesë dhe e mundëson rritjen e Trupit në ndërtimin e vetvetes në dashuri.

Jeta e vjetër e jeta e re

¹⁷ Pra them këtë dhe përbej në Zotin: mos jetoni siç jetojnë paganët ‑ në kotësinë e mendjes së tyre: ¹⁸ me mendje të errësuar, larg nga jeta e Hyjit, për shkak të paditurisë që është ndër ta për arsye të trashamanisë së zemrës së tyre. ¹⁹ Vetveten e kanë bërë të pandjeshëm, u dhanë pas shfrenisë, në mënyrë që, të shtyrë prej lakmimit, të bëjnë çdo poshtërsi.

²⁰ Ju veç nuk keni qenë mësuar kështu mbi Krishtin, ²¹ në qoftë se keni dëgjuar për të dhe në qoftë se keni qenë mësuar sipas së vërtetës që është në Jezusin: ²² në fuqi të së cilës ju duhet ta flakni tej mënyrën e mëparshme të jetesës ‑ njeriun e vjetër, të cilin prirjet e ulëta e çojnë në bjerrje, ²³ dhe duhet të përtëriheni me shpirtin e mendjes tuaj ²⁴ dhe të visheni me njeriun e ri, të krijuar sipas Hyjit në drejtësi e shenjtëri që vjen prej së vërtetës.

Rregulla e jetës së re

²⁵ Prandaj flakeni gënjeshtrën dhe secili le t’i thotë të vërtetën të afërmit të vet, sepse jemi gjymtyrët e njëri‑tjetrit. ²⁶ Po u zemruat? Mos mëkatoni! Dielli të mos perëndojë mbi hidhërimin tuaj! ²⁷ Mos i lini asnjë anë kah t’ju kapë djalli!

²⁸ Kush vidhte, më të mos vjedhë, por më fort le të punojë me duar të veta drejtësisht që të ketë çka t’i japë atij që është në nevojë. ²⁹ Asnjë llafe e ndytë të mos dalë prej gojës tuaj, por, nëse është nevoja, thuajeni fjalën e mirë që t’i ndërtojë e t’u sjellë hir atyre që dëgjojnë.

³⁰ Mos e trishtoni Shpirtin Shenjt të Hyjit, me të cilin Hyji ju vulosi për ditën e shpërblimit.

³¹ Le të flaket larg jush çdo pikëllim, zemërim, hidhërim, britmë, sharje me çdo lloj ligësie. ³² Përkundrazi, jini njëri për tjetrin të mirë, zemërdhimbshëm; faleni njëri‑tjetrin sikurse edhe Hyji ju fali ju në Krishtin.

Kapitujt