Kapitujt

Galatasve: 3. Ligji dhe feja

¹ Po kush, o galatas të pamendë, jua mori

mendtë, kurse para syve tuaj Jezu Krishti u përshkrua i kryqëzuar? ² Vetëm kaq dua të di prej jush: a e morët Shpirtin Shenjt në saje të veprave të Ligjit, apo pse e pranuat fenë? ³ Po a kaq të marrë jeni?! Filluat me Shpirtin Shenjt e të mbaroni me trup?! ⁴ Po a thua kot i përjetuat të gjitha këto gjëra? Oh të kishin qenë kot! ⁵ Po a thua Ai që ju jep Shpirtin Shenjt dhe bën ndër ju vepra të mrekullueshme, i bën këto pse ju i kryeni veprat e Ligjit e jo pse e keni dëgjuar Mësimin e fesë?

⁶ Kështu, pse Abrahami “i besoi Hyjit, kjo gjë iu numërua për drejtësi.” ⁷ Dijeni, pra, mirë: ata që besojnë janë bijtë e vërtetë të Abrahamit. ⁸ E Shkrimi i shenjtë, duke paraparë se Hyji do t’i shfajësojë paganët me anë të fesë, që më parë ia dha Abrahamit këtë lajm të gëzueshëm: ‘Në ty do të jenë të bekuar të gjithë popujt!’ ⁹ Kështu, pra, ata që besojnë janë të bekuar bashkë me Abrahamin besimtar.

¹⁰ E njëmend, ata që mbështeten në veprat e Ligjit, janë nën mallkim, sepse Shkrimi i shenjtë thotë: “Qoftë mallkuar secili që nuk mban e nuk zbaton gjithçka është shkruar në Librin e Ligjit!” ¹¹ E se askush s’mund të shfajësohet para Hyjit me anë të Ligjit është e qartë, sepse: “I drejti do të jetojë me anë të fesë.” ¹² Tashti Ligji nuk është prej fesë, por: “Kush e mban në të do të gjejë jetën.”

¹³ Krishti na shpërbleu prej mallkimit të Ligjit duke u bërë Ai vetë Mallkim ‑ sepse është shkruar: “I mallkuar është gjithkush varet në kryq, ” ‑ ¹⁴ që përmbi paganë të arrijë bekimi i Abrahamit në Krishtin Jezus: që Premtimin ‑ Shpirtin Shenjt ‑ ta marrim me anë të fesë.

Ligji dhe premtimet

₁₅ Vëllezër, po marr shembull nga jeta njerëzore: një testament të thjeshtë njerëzor, të bërë në rregull, askush nuk e zhbën as nuk i shton gjë. ¹⁶ Tashti këto premtime i janë bërë Abrahamit e “Pasardhësit të tij.” Nuk thuhet: “Pasardhësve të tij” si për shumë pasardhës, por për një të vetëm: “Dhe pasardhësit tënd”. Ky është Krishti. ¹⁷ Ja, çka dua të them: Besëlidhjen që Hyji e ka bërë në mënyrë të rregullt, nuk e zhbën Ligji që erdhi katërqind e tridhjetë vjet më vonë dhe nuk i hedh poshtë premtimet. ¹⁸ E njëmend, nëse trashëgimi fitohet me anë të Ligjit, nuk mund të fitohet me anë të premtimit. Tashti, Abrahamit Hyji ia dha dhuratën e vet me anë të premtimit.

¹⁹ Po atëherë ç’u lyp Ligji;

Qe vënë shtuar për arsye të kundërvajtjeve derisa të vinte Trashëgimtari, të cilit iu bë premtimi; Ligji u shpall prej engjëjve me anë të një ndërmjetësi. ²⁰ Tashti, ndërmjetës nuk ka ku është vetëm një. E Hyji është një i vetëm!

Skllevërit dhe bijtë

²¹ A thua atëherë Ligji është kundër premti‑ meve [të Hyjit]?

Prite Zot! Por, po të ishte dhënë një ligj, i cili do të mund të jepte jetë, atëherë me siguri drejtësia do të vinte nga Ligji. ²² Por Shkrimi i shenjtë gjithçka ndryn nën mëkat që, me anë të fesë në Jezu Krishtin, t’u jepej premtimi atyre që besojnë.

²³ Para se të vinte feja, ruheshin të ndryrë nën Ligj, për fenë që do të zbulohej. ²⁴ Kështu, pra, Ligji ishte mbikëqyrësi ynë derisa të vinte Krishti që ne të shfajësoheshim me anë të fesë. ²⁵ Por, që kur erdhi feja, nuk jemi më nën mbikëqyrës.

²⁶ Prandaj, të gjithë jeni bijtë e Hyjit në fuqi të fesë në Jezu Krishtin, ²⁷ sepse, gjithsa jeni pagëzuar në Krishtin ‑ me Krishtin jeni veshur.

²⁸ Nuk ka më: hebre ‑ grek!

Nuk ka më: skllav ‑ i lirë!

Nuk ka më: mashkull ‑ femër!

Të gjithë ju jeni NJË në Krishtin Jezus!

²⁹ Nëse jeni të Krishtit, jeni pasardhësit e Abrahamit, trashëgimtarë në fuqi të premtimit.

Kapitujt