Kapitujt

Galatasve: 2. Apostujt e pranojnë Palin

¹ Pastaj, pas katërmbëdhjetë vjetësh, përsëri u ngjita në Jerusalem bashkë me Barnabën. Mora me vete edhe Titin. ² Dhe u ngjita pse i nxitur nga një zbulesë. Ua parashtrova në këshillim ‑ posaçërisht më të rëndësishëmve ‑ Ungjillin që predikoj ndër paganë, që ndoshta të mos veproja ose të mos kisha vepruar kot.

³ Tashti, as Titi që ishte me mua, edhe pse grek, nuk qe shtrënguar të rrethpritej, ⁴ e kjo për shkak të vëllezërve të rrejshëm që e fusin hundën kudo, të cilët u futën padrejtësisht për të na e cenuar lirinë që na e jep Jezu Krishti ‑ për të na bërë skllevër. ⁵ Këtyre as për një çast të vetëm nuk u lëshuam pe as nuk u nënshtruam që të ruhej e pacenuar e vërteta e Ungjillit ndër ju.

⁶ E ata që janë diçka ‑ çka ata ishin dikur, unë s’i jap kësaj rëndësi ‑: Hyji nuk sheh kush është kush, këta njerëz me rëndësi në Kishë, kurrgjë nuk kërkuan të shtohet. ⁷ Por përkundrazi, ata panë se më qe besuar predikimi i Ungjillit ndër paganë, pikërisht sikurse edhe Pjetrit ndër të rrethprerë ‑ ⁸ pasi Ai që kishte vepruar në Pjetrin për apostullim ndër të rrethprerë, po ashtu kishte vepruar edhe në mua për të mirën e paganëve ⁹ dhe, duke njohur hirin që më qe dhënë, Jakobi, Kefa e Gjoni ‑ që çmohen shtyllat e fesë ‑ na i shtrinë të djathtat e veta, mua dhe Barnabës, në shenjë të bashkësisë, kështu që ne të shkonim ndër paganë e ata ndër të rrethprerë. ¹⁰ Vetëm na porositën t’i kujtojmë të vobektët ‑ gjë që jam kujdesuar ta bëj në mënyrë të veçantë.

Pali i kundërshton Pjetrit

¹¹ Kur Kefa erdhi në Antioki i kundërshtova ndër sy haptas, sepse e meritoi dënimin. ¹² E njëmend, para se të arrinin disa njerëz prej rrethit të Jakobit, hante bashkë me paganë, por, kur erdhën ata, nisi të tërhiqej e të ndahej, pse i druante të rrethprerët. ¹³ Pas shembullit të tij shkuan edhe judenjtë e tjerë, kështu që edhe Barnaba u gënjye prej shtirësisë së tyre.

¹⁴ Pra, kur pashë se nuk po ecnin drejtë sipas së vërtetës së Ungjilit, i thashë Kefës para të gjithëve: “Nëse ti, që je hebre, jeton si paganët e jo si hebre, përse paganët i detyron të jetojnë si hebrenj?”

Hebrenjtë e paganët shëlbohen me anë të fesë

¹⁵ Ne jemi prej natyre hebrenj, e jo “mëkatarë nga paganizmi.” ¹⁶ Dhe e dimë [tashti] se njeriu nuk shfajësohet në saje të veprave të Ligjit, por vetëm në saje të fesë në Jezu Krishtin. Prandaj ne besuam në Jezu Krishtin, që ta fitojmë drejtësinë nga feja e Krishtit e jo nga veprat e Ligjit, sepse ‘askush nuk do të mund ta fitojë drejtësinë’ me anë të veprave të Ligjit.

¹⁷ Por, nëse, duke kërkuar të fitojmë drejtësinë në Krishtin ‑ doli në shesh se edhe ne jemi mëkatarë, a mos është atëherë edhe Krishti në shërbim të mëkatit?

Prite Zot! ¹⁸ Porse, vërtet, në qoftë se përsëri ndërtoj, çka më parë rrënova, dëshmoj për vetvete se jam kundërvajtës. ¹⁹ Sepse, me anë të Ligjit, vdiqa për Ligjin që të jetoj për Hyjin; u kryqëzova bashkë me Krishtin; ²⁰ jetoj, por jo më unë, në mua jeton Krishti. E këtë jetë që tani e jetoj në trup, e jetoj në fenë e Birit të Hyjit, i cili më deshi dhe e flijoi vetveten për mua. ²¹ Jo, unë nuk e hedh poshtë hirin e Hyjit, sepse, në qoftë se shfajësimi fitohet me anë të Ligjit, atëherë Krishti ka vdekur kot.

Kapitujt