Kapitujt

1 e Selanikasve: 2. Veprimtaria e Palit në Selanik

¹ Nga ana tjetër edhe ju vetë e dini mirë, o vëllezër, se ardhja jonë ndër ju nuk qe e kotë, ² por, përkundrazi edhe pse, siç e dini, qemë të salvuar e të poshtëruar në Filipe, prapë morëm guxim, me ndihmën e Hyjit tonë, ta predikojmë Ungjillin e Hyjit ndër ju sadoqë me luftë të madhe. ³ Vërtet, predikimi ynë nuk vjen nga gabimi, as nuk ka qëllime të papastra, as nuk mbështetet në dinakëri, ⁴ por, sikurse Hyji vendosi të na e besojë Ungjillin, ashtu ne edhe e predikojmë; jo, sikurse të donim t’u pëlqejmë njerëzve, por Hyjit që i shqyrton zemrat tona. ⁵ Sepse, siç e dini mirë, askurrë nuk përdorëm fjalë përkëdhelëse dhe ‑ Hyjin e kemi dëshmitar ‑ as dëshirë të fshehtë të lakmimit të pasurisë. ⁶ Nuk kërkuam as lavdi prej njerëzve ‑ as prej jush as prej tjetërkujt ‑ edhe pse mundëm ta vëmë në pah autoritetin tonë si apostuj të Krishtit. ⁷ Përkundrazi qemë ndër ju të butë, porsi nëna që ushqen e kujdeset për fëmijët e vet. ⁸ Këndej, prej dashurisë që kemi për ju, ishim të gatshëm t’ju shpallim jo vetëm Ungjillin e Hyjit, por t’ju jepnim edhe jetën tonë, kaq ju kemi pasur për zemër. ⁹ Dhe vërtet, vëllezër, patjetër do t’ju bien ndër mend mundimi dhe vuajtjet tona: kemi punuar natë e ditë që të mos i bëheshim ndokujt barrë dhe ju predikuam Ungjillin e Hyjit. ¹⁰ Dëshmitarë ju kemi ju dhe Hyjin se me ç’mënyrë të shenjtë, të drejtë dhe të patëmetë jemi sjellë kundrejt jush, besimtarëve. ¹¹ Dhe, siç e dini, secilin prej jush ‑ si babai fëmijët, ¹² e kemi nxitur, i kemi dhënë zemër dhe e kemi përbetuar të jetojë në mënyrë të denjë për Hyjin që ju thërret në Mbretërinë e vet dhe në lumturi.

¹³ Prandaj edhe ne, prej anës sonë, pa pushim i falemi nderit Hyjit për ju që, kur e morët fjalën e Hyjit, të dëgjuar prej nesh e morët, jo porsi fjalë njerëzish, por pikërisht ashtu si në të vërtetë është ‑ porsi fjalën e Hyjit ‑ që vazhdimisht vepron në ju që besoni.

¹⁴ Në të vërtetë, o vëllezër, ju u përngjatë Kishave të Hyjit që janë në Jude në Krishtin Jezus, sepse edhe ju keni vuajtur prej bashkëvendasve tuaj atë që edhe ata e pësuan prej çifutëve. ¹⁵ Këta e vranë edhe Zotin Jezus dhe profetët. Na salvuan edhe ne. Ata nuk i pëlqejnë Hyjit. Janë armiq me të gjithë njerëzit ^l6 duke u munduar të na e ndalojnë ë predikojmë paganëve që ta fitojnë shëlbimin. Kështu çifutët në çdo kohë e mbushin masën e mëkateve të veta. Por tekembramja, ra mbi ta hidhërimi i Hyjit.

Dëshira e Palit të vizitojë përsëri Kishën

¹⁷ E ne, vëllezër, pasi u ndamë prej jush për pak kohë ‑ larg me sy e jo me zemër ‑ gjithnjë e më fort, prej dëshirës së madhe na mori malli të vijmë t’ju shohim. ¹⁸ Prandaj edhe deshëm të vijmë te ju ‑vetë, unë Pali, disa herë, por na pengoi satani. ¹⁹ Sepse, kush tjetër do të jetë shpresa jonë, gëzimi ynë, mburrja për kurorën tonë para Zotit tonë Jezus në Ditën e Ardhjes së tij ‑ po qe se nuk do të jeni edhe ju? ²⁰ Jo, po, ju jeni nderi dhe gëzimi ynë!

Kapitujt