Kapitujt

Titit: 3. Detyrat e përgjithshme të besimtarit

¹ Përkujtoju se u duhet t’i nënshtrohen pushtetit dhe autoritetit: t’i dëgjojnë, të jenë të gatshëm për të kryer çdo vepër të mirë.

² Të mos fyejnë askënd, t’u shmangen grinjdeve, të lëshojnë pe, të tregojnë butësi të vazhdueshme kundrejt të gjithë njerëzve.

³ Sepse edhe ne dikur ishim të pamendë, të padëgjueshëm; endeshim larg së vërtetës, robër të dëshirave dhe të prirjeve të ndryshme; kemi jetuar, në të këqija dhe në smirë, të denjë për të qenë të përbuzur; kemi urryer njëri-tjetrin.

⁴ Por, kur, u dëftua mirësia e Hyjit, Shëlbuesit tonë, dhe dashuria e tij ndaj njerëzve ⁵ Ai na shëlboi, jo në saje të veprave tona që ne i bëmë në drjetësi, por në saje të mëshirës së vet: me anë të larjes së rilindjes dhe të ripërtëritjes që jep Shpirti Shenjt, ⁶ të cilin me begati e ndikoi në ne nëpër Jezu Krishtin, Shëlbuesin tonë, ⁷ që, të shfajësuar me anë të hirit të tij të jemi, në saje të shpresës, trashëgimtarë të jetës së pasosur. ⁸ Kjo fjalë është e denjë për t’u besuar dhe dua që të përsëritësh pa pushim që ata, që besuan në Hyjin, të mundohen të jenë të parët në vepra të mira. Kjo gjë është e bukur dhe e dobishme për njerëzit.

⁹ Kurse diskutimeve të marra, gjenealogjive, grindjeve dhe përleshjeve lidhur me Ligjin, ikju! Ato janë të padobishme dhe të kota. ¹⁰ Me feshtrembërin, pasi ta kesh qortuar një ose dy herë, mos ki punë më me të, ¹¹ pasi e di mirë se është njeri jashtë rruge dhe vazhdon në mëkate: ai vetë e dënon vetveten.

Porosi personale dhe përshëndetje

¹² Kur ta dërgoj te ti Artemin ose Tihikun, nisu e eja te unë në Nikopol, sepse atje vendosa të kaloj dimrin.

¹³ Jepu çka u nevojitet për udhëtim Zenës, juristit, dhe Apolonit që të mos u mongojë gjë. ¹⁴ Kështu edhe tanët le të mësojnë të jenë të parët për vepra të mira lidhur me nevojat jetësore që të mos jenë të pafrytshëm.

¹⁵ Të përshëndesin të gjithë ata që janë me mua.

Përshëndeti ata që na duan në fe. Hiri qoftë me ju të gjithë!

Kapitujt