Kapitujt

1 e Timoteut: 2. Vërejtje rreth lutjes

¹ Po të porosis, pra, më së pari le të bëhen

kërkesa, lutje, lutja, falënderim për të gjithë njerëzit, ² për mbretër dhe për të gjithë ata që janë në pushtet, që ta kalojmë jetën të qetë e të kthjellët në përkushti të plotë dhe në mënyrë të denjë. ³ Kjo gjë është e mirë dhe e pëlqyeshme para Hyjit, Shëlbuesit tonë, ⁴ vullneti i të cilit është që të shëlbohen të gjithë njerëzit dhe ta arrijnë njohjen e së vërtetës. ⁵ Sepse,

Hyji është një i vetëm,

një i vetëm është edhe Ndërmjetësi mes Hyjit

e njerëzve:

Njeriu ‑ Jezu Krishti,

⁶ i cili e flijoi vetveten si shpërblim për të gjithë njerëzit.

Këtë dëshmi Ai e dha në kohën e caktuar. ⁷ Kësaj dëshmie unë iu bëra predikatar dhe apostull ‑ ju them të vërtetën, nuk gënjej ‑ mësues i fesë dhe i së vërtetës për paganët.

⁸ Dua, pra, që meshkujt në çdo vend të luten duke i lartësuar duart e pastra pa hidhërim dhe pa grindje.

⁹ Gjithashtu dua që (edhe) gratë, të veshura si ka hije, të stolisen me turpshmëri dhe me urti, jo me gërsheta, me ar, me perla dhe me petka luksi, ¹⁰ por, me vepra të mira, si u ka hije grave që i kushtohen përshpirtërisë.

¹¹ Në kohën e mësimit gruaja le të dëgjojë në heshtje dhe me nënshtrim të plotë. ¹² Nuk lejoj që gruaja të mësojë në Kishë, as të sundojë burrin, por ‑ të rrijë në qetësi. ¹³ Sepse i pari u krijua Adami, atëherë Eva. ¹⁴ Dhe nuk qe gënjyer Adami, por, gruaja e gënjyer, e theu urdhrin. ¹⁵ Dhe do të shëlbohet duke lindur fëmijë në qoftë se qëndron me urti në fe, në dashuri dhe në shenjtëri.

Kapitujt