Kapitujt

2 e Pjetrit: 2. Profetët dhe mësuesit e rrejshëm

¹ Ka pasur profetë të rrejshëm edhe në e Izraelit, sikurse edhe ndër ju do të ketë mësues të rrejshëm, që fshehurazi do të shtien herezi të dëmshme, do ta mohojnë edhe Zotëruesin që i shpërbleu dhe mbi vete do të sjellin dënimin që nuk do të vonojë. ² Shumë do t’i ndjekin epshet e ulëta të tyre dhe për shkak të tyre do të shahet udha e së vërtetës. ³ Ata në lakmimin e vet do t’iu shfrytëzojnë ju me fjalë gënjyese, porse dënimi i tyre është tanimë në veprim dhe shkatërrimi i tyre nuk vonon.

⁴ Dhe vërtet, nëse Hyji nuk i kurseu engjëjt që mëkatuan, por i plandosi në Tartar dhe i dorëzoi në humnerat e errëta të ruhen për Gjyq; ⁵ nëse nuk e kurseu as botën e vjetër - shpëtoi vetëm Noehin vetë të tetin, lajmëtarin e drejtësisë - por lëshoi përmbytjen mbi botën e të patenzonëve; ⁶ nëse qytetet: Sodomën e Gomorrën i bëri hi: i dënoi dhe i la shembull për të patenzonë të ardhshëm; ⁷ nëse e liroi Lotin e drejtë që s’mund ta duronte më sjelljen e poshtër të të këqijve ⁸ - e njëmend, këtij të drejti që jetonte në mesin e tyre i helmohej shpirti dita-ditës duke shikuar dhe dëgjuar veprat e poshtra të tyre - ⁹ domethënë se Zoti di t’i lirojë besimtarët nga prova, por edhe të mbrapshtët do t’i ruajë për t’i ndëshkuar Ditën e Gjyqit, ¹⁰ sidomos ata që në veset e veta shkojnë pas prirjeve të ndyta të mishit dhe të gjakut dhe përbuzin Madhërinë hyjnore.

Krenarë, arrogantë, që nuk tremben të vënë gojë mbi qenie të lavdishmie, ¹¹ ndërsa engjëjt, më të mëdhenj se ata për kah forca e për kah pushteti, nuk sjellin para Zotit kundër tyre gjyq poshtërues. ¹² Kurse këta, shtazë të paarsyeshme të lindura prej natyrës për gjah e për shfarosje, shajnë çka nuk njohin. Do të mbarojnë siç mbarojnë shtazët: ¹³ do të marrin shpërblimin e padrejtësisë. Çmojnë kënaqësi të bëjnë shfreni në pikë e ditës! Ndyrësi dhe turpësi! Kënaqen me gënjeshtrat e veta ndërsa gostiten bashkë me ju! ¹⁴ Sytë e tyre gjithmonë të ngulur në ndonjë lavire, kurrë nuk ngihen me mëkat; ngashënjejnë shpirtra të lëkundshëm, zemrat i kanë të stërvitura në lakmime, bij mallkimi! ¹⁵ E lanë udhën e vërtetë, shkuan pas Balaamit, birit të Bosorit, i cili e mori pagën e padrejtësisë, ¹⁶ por mori edhe qortimin për veprën e vet të keqe: si njeri foli shtaza e pagojë dhe e pengoi marrëzinë e profetit.

¹⁷ Këta njerëz janë gurra pa ujë, re që i mbart era. Për ta ruhet terri i zi. ¹⁸ Me fjalë të mëdha e të kota i ngashënjejnë me ëndjet e ulëta të mishit e të gjakut ata që posa u larguan nga ata që jetojnë në gabim. ¹⁹ U premtojnë lirinë e vetë janë skllevër të paudhësisë. E njëmend, gjithkush është skllavi i atij që e mundi. ²⁰ Vërtet, nëse ia dolën njëherë të ikin nga ndyrësitë e botës me anën e njohjes së Zotit dhe Shëlbuesit tonë Jezu Krishtit, por prapë rishtas ngatërrohen në to dhe munden nga ato, gjendja e tyre e fundit bëhet më e keqe se e para. ²¹ Këndej, më mirë do të kishte qenë për ta të mos e kishin njohur kurrë udhën e drjetësisë se sa, pasi e njohën një herë, t’ia sjellin shpinën urdhrit të shenjtë që u qe dhënë. ²² U ndodhi çka thotë fjala e urtë:

»Qeni u kthye në të vjellat e veta«. dhe: »Derri i larë u kthye të zhgërryhet në llom«.

Kapitujt