Kapitujt

Isaia: 52. Populli në robëri

52

¹ Zgjohu, zgjohu,

ngjeshu me fuqinë tënde, Sion,

veshi petkat ku i ke më të bukurat,

Jerusalem, qyteti i shenjtë,

sepse nëpër ty kurrë më nuk do të kalojë

i parrethprerë e i papastër!

² Shkunde pluhurin, ngrihu,

o Jerusalem i skllavëruar;

flaki vargonjtë e qafës sate,

e skllavëruara bijë e Sionit!

Populli në robëri

³ Po, kështu thotë Zotynë:

“Për asgjë ju qetë shitur,

pa parà edhe do të shpërbleheni!”

⁴ Sepse Zoti Hyj kështu thotë:

Populli im dikur pat zbritur

në Egjipt

për të banuar atje si i huaj;

pastaj asirianët pa arsye e ndrydhën rëndë.

⁵ E tashti ç’kërkoj unë këtu

‑ thotë Zoti ‑

kur mua populli më qe marrë kot?

Ulërijnë pushtuesit e tij

‑ përsërit Zoti ‑

e emri im gjithnjë vazhdon të blasfemohet.

⁶ Këndej atë ditë populli im

do ta njohë emrin tim

se jam unë ai që thotë:

“Këtu jam unë!”

Zgjimi i Zotit dhe i Jerusalemit

⁷ Sa të bukura janë mbi male

këmbët e kasnecit

që sjell sihariqin e paqes,

që sjell lajm të mirë,

që shpall shëlbimin,

që i thotë Sionit:

‘Perëndia jote mbretëron!’

⁸ Dëgjo! Rojet e tua me të madhe gërthasin,

të gjithë së bashku lëshojnë zë hareje

se me sytë e vet po shohin

se po kthehet Zoti në Sion!

⁹ Gëzohuni e galdoni së bashku,

rrënjat e Jerusalemit,

sepse Zoti po e ngushëllon

popullin e vet,

po e shpërblen Jerusalemin!

¹⁰ Sepse Zoti e shpërvoli krahun e vet të shenjtë

para syve të mbarë popujve,

të gjitha viset e tokës

do ta shohin shpëtimin e Hyjit tonë.

¹¹ Dilni, dilni prej andej,

mos prekni gjë të papastër!

Dilni, dilni prej mesit të saj

e pastrohuni ju që mbartni enët e Zotit!

¹² Sepse s’do të dilni duke shpejtuar

dhe s’do të nguteni si ata që ikin,

sepse Zoti do t’ju prijë

Hyji i Izraelit do t’ju mbajë të bashkuar.

Kënga e katërt për Shërbëtorin e Zotit

¹³ Ja, Shërbëtorit tim për së mbari do t’i shkojnë punët,

do të nderohet, do të lartësohet, do të jetë tejet i madhërishëm!

¹⁴ Sikurse shumë vetë që mbetën shtang kur e panë

‑ kaq e shëmtuar ishte pamja e tij,

‑ fytyra e tij s’ishte më si e njeriut,

aq sa pamja e tij s’ishte më si e bijve të Adamit ‑

¹⁵ po ashtu mbi Të do të mbesin të habitura

turmat e popujve,

edhe mbretërit do të mbesin gojëhapur,

sepse do të shohin atë për çka s’ka qenë treguar

e do të kuptojnë atë për çka s’kishin dëgjuar.

Kapitujt