Kapitujt

Romakëve: 11. Teprica e Izraelit

¹ Pra, po pyes: A thua Hyji e përbuzi e vet?

Larg qoftë! Sepse edhe vetë jam izraelit, nga pasardhësit e Abrahamit, prej fisit të Beniaminit. ² Hyji nuk e ka refuzuar e vet të cilin e ka zgjedhur që më parë. Pse a nuk e dini ç’thotë Shkrimi i shenjtë në atë vend ku Elia i ankohet Hyjit kundër Izraelit? ³ “O Zot, i vranë profetët e tu, i rrënuan lterët e tu; unë mbeta vetëm, po edhe mua kërkojnë të më mbysin!” ⁴ E çka iu përgjigj Hyji? ‘I lashë për vete shtatë mijë burra, të cilët nuk u gjunjëzuan para Baalit.’

⁵ Kështu edhe në kohën e tanishme është Teprica, që Hyji e zgjodhi prej mirësisë së vet. ⁶ Nëse është në saje të hirit, nuk është sipas veprave, përndryshe hiri s’do të ishte më hir.

⁷ Ç’të themi atëherë?

Çka Izraeli kërkon, nuk e fitoi; e fituan vetëm ata që Hyji i zgjodhi. Të tjerët u verbuan, ⁸ siç është në Shkrimin e shenjtë:

‘Hyji u dha shpirtin e molisjes,

sytë që nuk shohin,

veshët që nuk dëgjojnë,

madje deri në ditën e sotme.’

⁹ Po edhe Davidi thotë.

‘Tryeza e tyre u bëftë për ta kurth e lak,

shkëmb rrëzimi e ndëshkim i drejtë!

¹⁰ U verbofshin sysh e mos pafshin;

kurrizin e tyre kërruse përgjithmonë!’

Shëlbimi i paganëve

¹¹ Pra, po pyes:

A thua u rrëzuan për t’u bjerrë për amshim?

Kurrsesi! Përkundrazi: me rënien e tyre u erdhi shëlbimi paganëve që hebrenjtë të nxiten në zili. ¹² Tani, në qoftë se rënia e tyre është fitim për botën e, në qoftë se numri i pakët i besimtarëve prej tyre, është fitim për paganët, aq më tepër do të jetë fitim kur të kthehen të gjithë!

¹³ E juve, o paganë, po ju them: unë si apostull i paganëve do të jem i lumtur në shërbesën time ¹⁴ nëse do t’i nxis në xhelozi ata të gjakut tim e nëse do të mund të shëlboj ndonjë prej tyre. ¹⁵ Sepse, në qoftë se refuzimi i tyre është pajtim për botën, çka thua do të jetë atëherë pranimi i tyre në fe, në qoftë se jo kalim prej vdekjes në jetë?

¹⁶ Në qoftë se mielli është i shenjtë, i shenjtë është edhe brumi; në qoftë se rrënja është e shenjtë, të shenjta janë edhe degët. ¹⁷ E në qoftë se disa degë u thyen e ti, ulli i egër, u shartove në vend të tyre e kështu u bëre pjesëtar i të mirave të rrënjës e të lëngut të ullirit, ¹⁸ mos u mburr kundrejt degëve: po nëse të shkon në mend të mburresh mos harro se nuk e mbart ti rrënjën, por rrënja ty!

¹⁹ Por, ti do të thuash patjetër:

Degët u thyen që unë të shartohem!

²⁰ Po, mirë e ke! Ata, pse nuk besuan, u thyen, ti qëndron në saje të fesë. Mos u kreno, por druaj! ²¹ Sepse, në qoftë se Hyji nuk i kurseu degët natyrore, nuk do të të kursejë as ty! ²² Vëreje, pra, mirësinë dhe ashpërsinë e Hyjit! Ashpërsinë kundrejt të parëve e mirësinë e Hyjit kundrejt teje, nëse madje do të qëndrosh në këtë mirësi, përndryshe edhe ti do të pritesh. ²³ Por edhe ata, nëse nuk do të qëndrojnë në mosbesim, do të shartohen; sepse Hyji ka mundësi t’i ngjesë përsëri. ²⁴ Dhe njëmend, nëse ti, sipas natyrës ulli i egër, i prerë dhe, jashtë natyrës, u shartove në ulli të butë, sa më lehtë ata që janë të kësaj natyre do të mund të shartohen në ullirin e vet.

Kthimi i popullit të Izarelit

²⁵ Vëllezër, ja një fshehtësi që dua t’jua njoftoj që të mos e mbani veten për të dijshëm: ngurrimi i një pjese të Izraelit zgjat derisa paganët në përgjithësi të kthehen. ²⁶ Atëherë mbarë Izraeli do të shëlbohet siç thotë Shkrimi i shenjtë:

‘Nga Sioni do të vijë Çliruesi,

ai do ta largojë mosbesimin prej Jakobit.

²⁷ Dhe kjo do të jetë Besëlidhja ime me ta

kur unë të zhduk fajet e tyre.’

²⁸ Në lidhje me Ungjillin, ata janë armiq, por për të mirën tuaj; por, si popull i zgjedhur, janë të dashur prej Hyjit për arsye të etërve, ²⁹ sepse dhuratat dhe grishja e Hyjit nuk tërhiqen.

³⁰ Dhe njëmend, sikurse ju dikur nuk iu bindët Hyjit, e tani, për shkak të padëgjesës së tyre, fituat mëshirën, ³¹ ashtu edhe ata tani, për shkak të mëshirës suaj, u bënë të padëgjueshëm, në mënyrë që edhe ata ta fitojnë mëshirën. ³² Pra, Hyji i ka ndryrë të gjithë njerëzit në padëgjesë, që të ketë mëshirë për të gjithë.

³³ O thellësi e pasurisë, e urtisë dhe e dijes së Hyjit! Sa të pavëzhgueshme janë gjyqet e tij, sa të pashqyrtueshme janë udhët e tij!

³⁴ E njëmend, ‘kush e njohu mendimin e Zotit?

Kush iu bë Atij këshilltar?

³⁵ Kush i dha Atij më parë

që të jetë detyrë t’i kthehet?’

³⁶ Sepse, gjithçka është, është prej Tij, nëpër Të dhe për Të. Qoftë lavdëruar përgjithmonë e jetës! Amen!

Kapitujt