Kapitujt

Romakëve: 3. Askush nuk është i drejtë

¹ Cila është, pra, përparësia e judeut? Ose cila është vlera e rrethprerjes?

² E madhe në çdo pikëpamje! Më së pari: [sepse] atyre u qenë besuar premtimet e Hyjit.

³ Po çka të thuhet atëherë, në qoftë se disa prej tyre nuk ia mbajtën besën? A thua ndoshta pabesnikëria e tyre do ta hedhë poshtë besnikërinë e Hyjit? ⁴ Prite Zot! Por duhet të dëftohet se Hyji është besnik e çdo njeri gënjeshtar siç është në Shkrimin e shenjtë:

‘Që të jesh i njohur për besnik ndaj fjalës së dhënë,

e të dalësh fitues kur të jesh gjykuar.’

⁵ E çka të themi nëse pabesnikëria jonë vë në pah drejtësinë e Hyjit? A thua është i padrejtë Hyji kur shfren hidhërimin? Po flas sipas logjikës së njerëzve.

⁶ Prite Zot! Sepse, si atëherë Hyji do ta gjykojë botën?

⁷ E nëse me anë të gënjeshtrës sime del në pah e vërteta e Hyjit për lavdinë e tij, përse atëherë unë do të gjykohem si fajtor? ⁸ E atëherë përse: ‘të mos bëjmë të keqen që të vijë e mira’, si shpifin për ne disa gjasme ne mësojmë ashtu?

Dënimi i të tillëve është i drejtë!

Askush nuk është i drejtë

⁹ Çka atëherë? A kemi farë përparësie? Kurrfare! E vërtetuam më parë: të gjithë, hebrenj e grekë, janë nën pushtetin e mëkatit, ¹⁰ siç thotë Shkrimi i shenjtë:

‘Nuk ka njeri të drejtë, as vetëm një.

¹¹ Nuk ka njeri të urtë,

nuk gjendet asnjë që kërkon Hyjin.

¹²Të gjithë e lanë rrugën, së bashku u prishën,

askush nuk bën mirë ‑

asnjë nuk gjendet!

¹³ Fyti i tyre është varr i hapur,

me gjuhët e tyre mbjellin gënjeshtra,

nën buzë kanë vrer shlligash;

¹⁴ goja e tyre është plot mallkime e hidhërim,

¹⁵ këmbët u vrapojnë për të derdhur gjak,

¹⁶ rrënime e mjerime në udhën e tyre,

¹⁷ udhën e paqes ata nuk e njohin.

¹⁸ Frikën e Hyjit nuk e kanë parasysh.

¹⁹ E ne mirë e dimë se gjithçka thotë Ligji, e thotë për ata që janë nën Ligj, që të mbyllet çdo gojë dhe mbarë bota të jetë fajtore para Hyjit. ²⁰ Prandaj, me vepra të Ligjit askush s’do të mund të shfajësohet para tij, sepse me anë të Ligjit vetëm njihet mëkati.

Shfajësimi i plotë me anë të fesë

²¹ Tani veç, pavarësisht nga Ligji, u dëftua vepra shëlbimtare e Hyjit, e dëshmuar prej Ligjit e prej Profetëve, ²² vepra shëlbimtare e Hyjit me anë të fesë në Jezu Krishtin për të gjithë ata që besojnë ‑ pa farë dallimi, ²³ sepse të gjithë mëkatuan dhe u përjashtuan nga lumturia e Hyjit ‑ ²⁴ e me hirin e tij, të gjithë e fituan falas drejtësinë, në saje të shpërblimit që bëri Jezu Krishti. ²⁵ Atë Hyji e caktoi të jetë, në saje të fesë, fli pajtuese me anë të gjakut të vet. Deshi kështu të tregojë drejtësinë e vet, sepse i la pa ndëshkuar mëkatet e mëparshme në kohën e durimit të vet ‑ ²⁶ e në kohën e tashme e dëfton drejtësinë e vet për të qenë i drejtë e për të shfajësuar atë që është në fenë e Jezusit.

²⁷ A ka, pra, arsye për t’u krenuar?

‑ Kurrsesi!

‑ Në saje të cilit Ligj? Në saje të veprave?

‑ Jo, por vetëm në saje të fesë! ²⁸ Sepse ne mendojmë se njeriu shfajësohet me anë të fesë, pa veprat e Ligjit.

²⁹ A thua Hyji është vetëm i hebrenjve? A nuk është gjithashtu edhe i paganëve?

‑ Po, edhe i paganëve! ³⁰ Sepse është vetëm një Hyj: ai do të shfajësojë të rrethprerët për arsye të fesë e të parrethprerët me anë të fesë. ³¹ A e zhvleftësojmë me anë të fesë Ligjin? Prite Zot! Përkundrazi, e përforcojmë.

Kapitujt