Kapitujt

Romakëve: 2. Gjyqi i drejtë i Hyjit

¹ Prandaj, nuk do të kesh si të arsyetohesh, o njeri ‑ kushdo të jesh ‑ që gjykon tjetrin! Sepse duke gjykuar tjetrin, dënon vetveten, pasi ti që gjykon i bën të njëjtat gjëra.

² Dhe ne mirë e dimë: gjykimi i Hyjit zbatohet sipas të vërtetës kundër atyre që bëjnë vepra të tilla.

³ A të thotë mendja, o njeri, ti që gjykon ata që bëjnë vepra të tilla, se do t’i shpëtosh gjyqit të Hyjit, ndërsa edhe ti bën të njëjtat veprime? ⁴ Apo ndoshta e bën në asgjë begatinë e mirësisë, të durimit e të bujarisë së Hyjit, duke mos u kujtuar se mirësia e tij të thërret e të nxit për kthim? ⁵ Me kryeneçësinë tënde dhe me zemër që nuk mendon të kthehet, ti grumbullon kundër vetes hidhërim për Ditën e zemërimit dhe për Ditën e dëftimit të Gjyqit të drejtë të Hyjit, ⁶ i cili do ta shpaguajë secilin sipas veprave të tij: ⁷ me jetën e pasosur ata që, me qëndresë në vepra të mira, kërkojnë lumturinë, nderin dhe pashkatërrueshmërinë; ⁸ ndërsa do të ketë zemërim e përbuzje për ata që me kryeneçësi i kundërshtojnë të vërtetës e i binden paudhësisë. ⁹ Çdo njeri që vepron të keqen do ta mbulojnë vuajtje e vështirësi: më parë judeun e pastaj grekun; ¹⁰ ndërsa, secili që vepron të mirën: më parë judeu e pastaj greku, do të ketë lumturi, nder e paqe! ¹¹ Sepse Hyji nuk i mban kujt krah.

¹² E njëmend, ata që pa Ligj mëkatuan, pa Ligj edhe do të birren; e ata që mëkatuan nën Ligj, do të gjykohen sipas Ligjit, ¹³ sepse, para Ligjit nuk janë të drejtë ata që e dëgjojnë Ligjin, por ata që e mbajnë Ligjin do të jenë të shfajësuar... ¹⁴ Sepse, paganët që nuk e kanë Ligjin, nëse e mbajnë Ligjin, të drejtuar prej natyrës, ata, edhe duke mos pasur Ligj, janë vetë Ligj për vetvete: ¹⁵ tregojnë se çka urdhëron Ligji është e shkruar në zemrat e tyre. Për këtë dëshmon edhe ndërgjegjja e tyre, por edhe mendimet e brendshme, të cilat tani i padisin e tani i mbrojnë. ¹⁶ Kjo do të dalë në dritë atë Ditë, kur, sipas Ungjillit tim, Hyji do të gjykojë me anë të Jezu Krishtit gjithçka është e fshehtë në njerëz.

Hebrenjtë dhe Ligji

¹⁷ Nëse, pra, ti që quhesh jude, që pushon i qetë në Ligjin e që mburresh me Hyjin, ¹⁸ ti që ia njeh Vullnetin, ti që, i mësuar me anë të Ligjit, di të dallosh çka është më e mirë, ¹⁹ ti që ia ke mbushur mendjen vetes se je udhëheqës i të verbërve, dritë për ata që janë në errësirë, ²⁰ edukator i të padijshëmve, mësues i të vegjëlve, sepse në Ligj ke rregullën e dijes së vërtetë... ²¹ E mirë, ti që mëson tjetrin, veten pse nuk e mëson? Ti që predikon të mos vidhet, vetë pse vjedh? ²² Ti që ndalon kurorëthyerjen, vetë pse bën kurorëthyerje? Ti që urren idhujt, pse plaçkit tempujt? ²³ Ti që mburresh me Ligjin, pse, duke shkelur Ligjin, fyen Hyjin? ²⁴ Për të vërtetë: ‘Ju jeni ‑ siç është në Shkrimin e shenjtë ‑ shkaku që Emri im të shahet ndër paganë.’

²⁵ Rrethprerja, s’po them se s’është e dobishme në qoftë se e mban Ligjin, por, në qoftë se e shkel Ligjin, rrethprerja jote bëhet parrethprerje. ²⁶ Këndej, në qoftë se i parrethpreri e mban Ligjin, a thua parrethprerja e tij nuk vlerësohet rrethprerje? ²⁷ Kështu, pra, ai që fizikisht është i parrethprerë, por që e zbaton Ligjin, do të të gjykojë ty, që, edhe pse e ke germën e Ligjit dhe je i rrethprerë, u bëre shkelës i Ligjit. ²⁸ Sepse judeu i vërtetë nuk është ai që shitet përjashta si i tillë, si edhe rrethprerja e vërtetë nuk është ajo, shenja e pashme në mish, ²⁹ por judeu i vërtetë është në brendinë, edhe rrethprerja e vërtetë është në zemër, sipas shpirtit e jo sipas germës së Ligjit.

Lavdia e hebreut të vërtetë nuk vjen nga njerëzit, por prej Hyjit.

Kapitujt