Kapitujt

2 i Kronikave: 32. Pushtimi i Senakeribit

¹ Pas këtyre ngjarjeve dhe pas dëshmisë së një besnikërie të tillë, erdhi Senakeribi, mbreti i asirëve, hyri në Judë dhe i rrethoi qytetet e fortifikuara për t’i pushtuar.

² Kur Ezekia e pa se Senakeribi kishte ardhur dhe se gjithë fuqinë e rrëmbyeshme të luftës e kishte drejtuar kundër Jerusalemit, ³ u këshillua me parinë dhe me trimat e zgjedhur për t’i mbyllur grykat e burimeve që ishin jashtë qytetit. Pasi e pa mendimin e të gjithëve, ⁴ u bashkua një shumicë e madhe njerëzish dhe i mbyllën të gjitha burimet edhe përroin që rrjedh përmes vendit. Thonin: “Pse mbretërit e Asirisë ta gjejnë gjithë këtë ujë kur të vijnë”?! ⁵ Ndreqi gjithashtu, duke punuar me kujdes, çdo mur ku kishte qenë rrënuar, përmbi të punoi pirgje dhe përjashta ndërtoi edhe një mur. E rindërtoi Melon në Qytetin e Davidit dhe punoi shumë shigjeta e shqyte. ⁶ Emëroi prijës lufte përmbi popull, i thirri në sheshin e derës së qytetit dhe u mbajti një fjalim për t’u dhënë zemër. U tha: ⁷ “Jini trima e kini guxim! Mos u trembni as mos e druani mbretin e Asirisë as të tërë atë mori që është me të! Me ne janë shumë më tepër se me të: ⁸ me të është krahu i mishtë, kurse me ne është Zoti, Hyji ynë, i cili është ndihmësi ynë dhe ai lufton në vendin tonë”! Këto fjalë të Ezekisë, mbretit të Judë, i dhanë zemër e guxim popullit.

Fjalët e patenëzona të Senakeribit

⁹ Pas të gjitha këtyre, Senakeribi, mbreti i Asirisë, që e mbante të rrethuar Lakisin me të gjitha forcat e ushtrisë, dërgoi lajmëtarët e vet tek Ezekia, mbreti i Judës, dhe te mbarë populli që ishte në qytet, me këto fjalë: ¹⁰ “Kështu thotë Senakeribi, mbreti i asirëve: Në çka e keni mbështetur shpresën që po rrini të rrethuar në Jerusalem? ¹¹ Vallë a nuk ju gënjen Ezekia për t’ju bërë të vdisni nga uria dhe etja, i cili ju siguron se Zoti, Hyji juaj, do t’ju shpëtojë nga dora e mbretit të Asirisë? ¹² Pse a nuk është Ezekia ai që i mënjanoi lartësirat e tija dhe lterët dhe u urdhëroi judenjve e jerusalemasve: ‘Adhuroni para një lteri të vetëm dhe vetëm në të digjni flitë’. ¹³ Pse a nuk e dini se çfarë u kam bërë unë dhe etërit e mi të gjithë popujve të tokës? Vallë a qenë të zotët zotat e popujve të dheut ta shpëtojnë vendin e tyre nga dora ime? ¹⁴ Cili zot i këtyre popujve të dheut, të zhdukur nga dora e të parëve të mi, do të mund ta shpëtonte popullin e vet prej dorës sime, që të mundet edhe Hyji juaj t’ju nxjerrë ju nga thonjtë e mi? ¹⁵ Prandaj, mos t’ju gënjejë Ezekia, dhe të mos ju mashtrojë me shpresë të kotë, dhe mos i besoni! Sepse, në qoftë se asnjë zot i të gjithë popujve dhe i të gjitha mbretërive nuk mundi ta shpëtojë popullin e vet prej duarve të mia e të etërve të mi, aq më pak Hyji juaj do të mund t’ju shpëtojë nga dora ime”!

¹⁶ Folën shërbëtorët e tij edhe shumë fjalë të tjera kundër Zotit Hyj e kundër Ezekisë, shërbëtorit të tij. ¹⁷ Shkroi gjithashtu edhe letra plot hyjshmi kundër Zotit, Hyjit të Izraelit, dhe thoshte kundër tij: “Sikurse as hyjnitë e popujve të dheut nuk mundën t’i shpëtojnë popujt e vet prej dorës sime, kështu as Hyji i Ezekisë nuk do të mundet ta shpëtojë popullin e vet nga kjo dorë”.

¹⁸ Të dërguarit bërtitën me zë të lartë hebraisht dhe iu drejtuan popullit të Jerusalemit që po rrinte në mur, me qëllim që t’i trembnin e t’i mbrapshtonin për ta pushtuar qytetin. ¹⁹ Senakeribi foli kundër Hyjit të Jerusalemit si për hyjnitë e popujve paganë që s’janë tjetër përveçse vepër e dorës së njeriut.

Suksesi i lutjes së Ezekisë

²⁰ Në këtë gjendje mbreti Ezekia dhe profeti Isaia, biri i Amosit, u lutën kundër kësaj blasfemie dhe e thirrën në ndihmë Qiellin. ²¹ Atëherë Zoti dërgoi një engjëll i cili e vrau çdo trim të fortë luftëtar dhe secilin prijës në fushimin e mbretit të asirëve. Senakeribi u kthye i turpëruar në vendin e vet. Kur hyri në shtëpinë e zotit të vet, të bijtë, ata që kishin dalë prej ijës së tij, e vranë aty me shpatë. ²² Kështu Zoti e shpëtoi Ezekinë dhe banorët e Jerusalemit nga dora e Senakeribit, mbretit të asirëve dhe nga dora e të gjithë armiqve, dhe u dhuroi paqe gjithkund përreth. ²³ Atëherë shumë vetë sillnin dhurata në nder të Zotit në Jerusalem. I sillnin edhe Ezekisë, mbretit të Judës, gjëra të çmueshme, sepse pas këtyre ngjarjeve erdhi e u lartësua shumë në sy të të gjithë popujve.

²⁴ Po në këtë kohë Ezekia u sëmur për vdekje. Ai iu lut Zotit. Zoti e dëgjoi dhe bëri për të një mrekulli. ²⁵ Por Ezekia nuk i shpërbleu bamirësitë që mori, sepse erdhi e iu rrit mendja dhe zemërimi rëndoi mbi të, mbi Judën dhe mbi Jerusalemin. ²⁶ Ezekia më vonë u përvujtërua vërtet për shkak të mendjes së madhe, u pendua ai dhe banorët e Jerusalemit, dhe kjo qe arsyeja që, gjatë jetës së Ezekisë, nuk u zbraz hidhërimi i Zotit mbi ta.

²⁷ Ezekia qe shumë i pasur dhe i nderuar; ndërtoi thesarë për argjend e për ar, për gurë të çmueshëm, për erëra të mira, për shqyte dhe për lloj‑lloj gjërash të çmueshme. ²⁸ Punoi gjithashtu depo për drithëra, verë e vaj, stalla për çdo lloj bagëtie dhe vatha për grigjat. ²⁹ Ndërtoi edhe qytete për vete. Kishte tufa të panumërta bagëtish të imëta e të trasha, sepse Zoti i kishte dhuruar pasuri të madhe pa masë.

Fundi i mbretërimit dhe vdekja

³⁰ Ezekia e mbylli burimin e sipërm të ujërave të Gihonit dhe i kaloi ato teposhtes në anën e perëndimit të Qytetit të Davidit. Ezekisë të gjitha punët i shkonin mbarë. ³¹ Por kur erdhën të dërguarit e prijësve të Babilonit, tek ai për t’u njoftuar me mrekullinë që kishte ndodhur në vend, Hyji hoqi dorë prej tij, kështu që ra në tundim dhe i zbuloi të gjitha që ishin në zemrën e tij.

³² Pjesa tjetër e historisë së Ezekisë, dhe veprat e dashurisë së tij janë të shkruara në vegimet e profetit Isai, birit të Amosit dhe në Librin e Mbretërve të Judës e të Izraelit. ³³ Ezekia pushoi me etërit e vet dhe e varrosën në tatëpjetën kur shkohet në varrezat e bijve të Davidit. Mbarë Juda dhe Jerusalemi i kremtoi salikimet e tija. Në vend të tij u bë mbret i biri i tij Manaseu.

Kapitujt