Kapitujt

Luka: 24. Udhëtimi për Emaus

¹ Të parën ditë të javës, fort heret, shkuan te varri me erërat e mira që i përgatitën. ² Gjetën gurin e rrokullisur prej varrit. ³ Hynë, por nuk e gjetën trupin e Jezusit [Zot]. ⁴ E, ndërsa po rrinin ashtu, marrë mendsh nga kjo punë, dhe ja, afër tyre, u paraqitën dy burra të veshur me petka të ndritshme. ⁵ E kur ato, të tmerruara, i ulën sytë për dhe, këta u thanë:

“Pse e kërkoni të Gjallin ndër të vdekur? ⁶ Ai s’është këtu! U ngjall! Le t’ju bjerë në mend çka ju pati thënë kur ishte në Galile: ⁷ ‘Duhet ‑ thoshte ai ‑ që Biri i njeriut t’u dorëzohet njerëzve mëkatarë; ta kryqëzojnë dhe të tretën ditë të ngjallet!’“

⁸ Atëherë u ranë në mend fjalët e tij. ⁹ U kthyen nga varri dhe i njoftuan mbi të gjitha këto të Njëmbëdhjetët e të gjithë të tjerët. ¹⁰ Ishin: Maria Magdalenë, Gjonia e Maria e Jakobit. Po edhe gratë e tjera që ishin me to, u treguan apostujve të njëjtën gjë. ¹¹ Por apostujt këto fjalë i morën për trillime e nuk u besuan.

¹² Megjithatë Pjetri u çua, shkoi me vrap te varri, u përkul dhe pa vetëm pëlhurat. U kthye në shtëpi i çuditur për krejt çka kishte ndodhur.

Udhëtimi për Emaus

(Mk 16, 12‑13)

¹³ Po atë ditë, dy prej tyre, po shkonin në një fshat që quhet Emaus e është larg Jerusalemit gjashtëdhjetë stadje. ¹⁴ Ata bisedonin me njëri-tjetrin për të gjitha këto ngjarje. ¹⁵ Dhe ndodhi që, ndërsa ata po flisnin e po bisedonin kështu, vetë Jezusi u afrua dhe po ecte me ta. ¹⁶ Por sytë e tyre ishin të penguar ta njihnin. ¹⁷ Ai i pyeti:

“Ç’janë këto fjalë që ju po i flisni mes jush udhës?”

Ata u ndalën të trishtuar ¹⁸ e njëri prej tyre, ai që quhet Kleofë, iu përgjigj:

“A thua je ti i vetmi nga të huajt në Jerusalem që nuk di çka ndodhi në të po në këto ditë?”

¹⁹ Ai i pyeti:

“Po çka?”

Ata iu përgjigjën:

“Çka i ndodhi Jezusit prej Nazaretit, që ishte profet i madh me vepra e me fjalë në sy të Hyjit e të mbarë popullit; ²⁰ si krerët e priftërinjve dhe këshilltarët tanë e dorëzuan të dënohet me vdekje dhe e kryqëzuan. ²¹ Ne shpresonim se ai do ta çlironte Izraelin. E, përmbi të gjitha këto ‑ sot është e treta ditë që ndodhën këto ngjarje. ²² Madje edhe disa gra prej tanëve na habitën: ato qenë në agim te varri ²³ e, pasi nuk e gjetën trupin e tij, erdhën e na thanë se iu dukën engjëjt e u thanë se ai është gjallë. ²⁴ Po edhe disa prej tanëve shkuan te varri dhe gjetën pikërisht ashtu si thanë gratë, por atë nuk e panë.”

²⁵ Ai u tha:

“O të pamend e të ngadalshëm që të besoni gjithçka paralajmëruan profetët! ²⁶ Po a nuk u desh që Mesia t’i pësojë të gjitha e kështu të hyjë në lavdinë e vet?”

²⁷ E, që nga Moisiu e të gjithë profetët, u shtjelloi krejt çka flitet në Shkrimin e shenjtë për të.

²⁸ Kur iu afruan fshatit, ku ishin nisur, ai bëri gjasme po vazhdonte udhën. ²⁹ Po ata iu vunë:

“Rri me ne se u bë natë e dita po shkon në të sosur!”

Dhe hyri që të rrijë me ta.

³⁰ Kur u ul me ta në tryezë, mori bukën, u falënderua, e theu dhe ua dha. ³¹ Atyre iu hapën sytë dhe e njohën... Por ai u zhduk para syve të tyre. ³² Atëherë i thanë njëri‑tjetrit:

“Po a nuk na ndizej zemra neve ndërsa po bisedonte udhës me ne dhe na shtjellonte Shkrimin e shenjtë?”

³³ U çuan menjëherë, u kthyen në Jerusalem, i gjetën të mbledhur të njëmbëdhjetët dhe ata që ishin me ta. ³⁴ Të njëmbëdhjetët u thanë:

“Me të vërtetë u ngjall Zotëria dhe iu dëftua Simonit!”

³⁵ Atëherë edhe këta u treguan çka u ngjau udhës dhe si e njohën kur ndau bukën.

Jezusi u dëftohet apostujve

(Mt 28, 16‑20; Mk 16, 14‑18; Gjn 20, 19‑23; Vap 1, 6‑8)

³⁶ Ndërsa këta ende po bisedonin për këto ngjarje, vetë Jezusi zuri vend në mes të tyre dhe tha:

“Paqja me ju!”

³⁷ Të tmerruar dhe të frikësuar, mendonin se po shihnin ndonjë shpirt. ³⁸ Jezusi u tha:

“Pse po trembeni? Pse po dyshoni në zemrat tuaja? ³⁹ Shikojini duart e mia e këmbët e mia: unë jam! Vetë! Më prekni e vërtetojeni! Shpirti s’ka mish e eshtra, si po shihni se unë kam!”

⁴⁰ Si u tha kështu, u dëftoi duart e këmbët. ⁴¹ Pasi ata, prej gëzimit nuk mundën të besojnë, por kishin mbetur të habitur, Jezusi u tha:

“A keni këtu ndonjë gjë për të ngrënë?”

⁴² Ata i sollën një kurm peshku të pjekur. ⁴³ Jezusi e mori dhe e hëngri para tyre.

⁴⁴ Atëherë u tha: “Këtë vështrim kishin fjalët që ju thosha kur ende isha me ju: ‘Duhet të shkojë në vend gjithçka u shkrua për mua në Ligjin e Moisiut, në Profetët e në Psalme. ’“

⁴⁵ Atëherë ua shndriti mendjen që t’i kuptonin Shkrimet ⁴⁶ dhe u tha:

“Kështu është në Shkrimin e shenjtë: ‘Mesisë i duhet të pësojë e të ngjallet së vdekuri të tretën ditë. ⁴⁷ Në Emër të tij do të predikohet ndër të gjithë popujt, duke filluar prej Jerusalemit, kthimi dhe falja e mëkateve. ⁴⁸ Ju jeni dëshmitarët e kësaj gjëje.

⁴⁹ Dhe, ja, unë do ta dërgoj mbi ju Premtimin e Atit tim. Qëndroni, prandaj, në qytet derisa të visheni me Fuqinë prej së Larti.”

Të ngriturit në qiell

(Mk 16, 19‑20; Vap 1, 9‑11)

⁵⁰ Atëherë i mori me vete deri në Betani, i çoi duart dhe i bekoi. ⁵¹ E, ndërsa po i bekonte, u nda prej tyre dhe u ngrit në qiell. ⁵² Ata ranë përmbys para tij dhe e adhuruan e me gëzim të madh u kthyen në Jerusalem ⁵³ dhe vazhdimisht ishin në Tempull duke i dhënë lavdi Hyjit.

Kapitujt