Kapitujt

Luka: 1. Kushtimi Teofilit

1

¹ Pasi shumë vetë ndërmorën të rendisin tregimin mbi ngjarjet që ndodhën në mesin tonë ‑ ² ashtu siç na i lanë ata që i panë me sytë e vet që në fillim dhe u bënë mbarështues të Fjalës ‑ ³ e, pasi i shqyrtova hollësisht të gjitha që prej fillimit, vendosa t’i shkruaj për ty, i përndritshmi Teofil, të gjitha me radhë, ⁴ që të jesh i sigurt për palëkundshmërinë e mësimeve që more.

Paralajmërimi i lindjes së Gjon Pagëzuesit

⁵ Në kohën e Herodit, mbretit të Judesë, ishte një prift me emrin Zakari, i rendit të Abisë. Gruaja e tij ishte prej bijave të Aronit dhe emrin e kishte Elizabetë. ⁶ Të dy ishin të drejtë para Hyjit, sepse u përmbaheshin pikë për pikë të gjitha urdhërimeve e porosive të Zotit. ⁷ Por nuk kishin fëmijë, sepse Elizabeta ishte beronjë e të dy ishin të shtyrë në moshë.

⁸ Dhe një herë, kur Zakaria, sipas rendit të klasës së vet, po kryente shërbesën priftërore para Hyjit ⁹ sipas rregullores së priftërisë, i ra shorti të hyjë në Shenjtërore të Zotit për të kushtuar kemin. ¹⁰ Në kohën e flisë së kemimit, mbarë populli rrinte përjashta e lutej. ¹¹ Atëherë iu duk engjëlli i Zotit: qëndronte në të djathtën e lterit të kemimit. ¹² Zakaria, kur e pa, u tremb dhe e kapi frika. ¹³ Por engjëlli i tha:

“Mos u tremb, Zakari! Lutja jote u pranua dhe Elizabeta, gruaja jote, do të lindë një djalë. Ti ngjitja emrin Gjon. ¹⁴ Do të gëzohesh e do të galdosh, po edhe shumë të tjerë do t’i gëzohen lindjes së tij. ¹⁵ Sepse do të jetë i madh para Zotit. Nuk do të pijë verë as pije dehëse dhe do të jetë plot me Shpirtin Shenjt që në kraharorin e s’ëmës. ¹⁶ Shumë bij të Izraelit do t’i kthejë kah Zoti, Hyji i tyre. ¹⁷ Do të shkojë para tij me frymë e me fuqi të Elisë, ‘për të kthyer zemrat e etërve kah fëmijët’, e të padëgjueshmit në urtinë e të drejtëve që t’i bëjë gati Zotit një popull të gatshëm.”

¹⁸ Atëherë Zakaria i tha engjëllit:

“Si mund të jem i sigurt për këtë gjë? Unë jam i vjetër e gruan e kam në moshë të shkuar.”

¹⁹ Engjëlli iu përgjigj:

“Unë jam Gabrieli që rri para Hyjit. Ai më dërgoi të flas me ty e ta sjell këtë lajm të gëzueshëm. ²⁰ Dhe, ja, ti do të mbetësh i pagojë dhe nuk do të mund të flasësh deri atë ditë kur këto të plotësohen, sepse nuk u besove fjalëve të mia, të cilat patjetër do të plotësohen kur të vijë koha.”

²¹ Ndërkaq populli e priste Zakarinë dhe habitej pse vonoi aq shumë në Shenjtërore. ²² Kur doli, nuk mundi të flasë. Njerëzit e morën me mend se do të ketë pasur në Shenjtërore ndonjë vegim. Ai mundohej t’u tregojë me shenja, e mbeti i pagojë.

²³ Kur u kryen ditët e shërbesës së tij, u kthye në shtëpinë e vet. ²⁴ Pas kësaj kohe Elizabeta, gruaja e tij, mbeti shtatzënë. Pesë muaj u fsheh e thoshte:

²⁵ “Ja, çka bëri Zoti për mua: në këto ditë u denjua të ma heqë turpin që kisha para njerëzve!”

Lajmërimi i lindjes së Jezusit

²⁶ Në të gjashtin muaj, Hyji e dërgoi engjëllin Gabriel në një qytet të Galilesë, që quhet Nazaret, ²⁷ te një virgjër, që ishte e fejuar me një njeri, që quhej Jozef, prej fisit të Davidit. Virgjëra quhej Mari.

²⁸ Engjëlli hyri tek ajo dhe i tha:

“Të falem, o Hirplote! Zoti me ty!”

²⁹ Kjo fjalë e shqetësoi Marinë dhe zuri të mendojë: ç’do të thotë kjo përshëndetje.

³⁰ Por engjëlli i tha:

“Mos ki frikë, o Mari, sepse ke gjetur hir para Hyjit!

³¹ Ja, do të mbetesh shtatzënë e do të nxjerrësh në dritë një djalë e ngjitja emrin Jezus. ³² Ky do të jetë i madh dhe do të quhet Biri i Hyjit tejet të lartë. Zoti Hyj do t’ia japë fronin e Davidit, atit të tij. ³³ Ai do të mbretërojë përgjithmonë mbi shtëpinë e Jakobit dhe mbretëria e tij s’do të ketë mbarim.”

³⁴ Atëherë Maria i tha engjëllit:

“Si do të mund të ndodhë kjo, ndërsa unë jam virgjër?”

³⁵ Engjëlli iu përgjigj:

“Shpirti Shenjt do të zbresë në ty e fuqia e Hyjit të tejetlartë do të të mbulojë me hijen e vet; prandaj ky Fëmijë do të jetë i shenjtë ‑ Biri i Hyjit. ³⁶ Dhe ja, Elizabeta, kushërira jote, edhe ajo, në pleqërinë e saj, pret t’i lindë djali. Ajo që mbahet beronjë, është në të gjashtin muaj. ³⁷ Vërtet, s’ka gjë të pamundshme për Hyjin!”

³⁸ Atëherë Maria tha:

“Unë jam shërbëtorja e Zotit: Më ndodhtë siç the ti!”

Atëherë engjëlli u largua prej pranisë së saj.

Maria i shkon në pasi Elizabetës

³⁹ Ndër ato ditë Maria u nis me nxitim për krahinën malore në një qytet të Judës. ⁴⁰ Ajo hyri në shtëpinë e Zakarisë dhe e përshëndeti Elizabetën.

⁴¹ Tashti, Elizabetës, posa e dëgjoi përshëndetjen e Marisë, i kërceu foshnja në kraharor. Elizabeta u mbush me Shpirtin Shenjt ⁴² dhe brohoriti me zë të lartë:

“Je më e bekuar se të gjitha gratë dhe i bekuar është fryti i kraharorit tënd! ⁴³ Dhe, nga e pata fatin të vijë tek unë Nëna e Zotit tim?! ⁴⁴ Ja, që, posa zëri i përshëndetjes sate arriti në veshët e mi, foshnja prej hareje kërceu në kraharorin tim. ⁴⁵ E lumja ti që besove se do të plotësohet çka të qe thënë prej Zotit!”

Himni i Marisë

⁴⁶ Atëherë Maria tha:

“Shpirti im e madhëron Zotin,

⁴⁷ shpirti im me hare i brohorit Hyjit, Shëlbuesit tim,

⁴⁸ sepse shikoi me pëlqim mbi shërbëtoren e vet të përvuajtur:

ja, që tani të gjitha breznitë do të më quajnë të lumtur,

⁴⁹ sepse punë të mëdha bëri për mua Hyji i gjithëpushtetshëm

‑ i shenjtë është Emri i tij!

⁵⁰ Mëshira e tij brezni më brezni

për ata që e druajnë.

⁵¹ E tregoi fuqinë e krahut të vet:

i hodhi poshtë qëllimet e krenarëve,

⁵² i rrëzoi princat prej froneve të tyre

e i lartësoi të përvuajturit.

⁵³ Me të mira i mbushi ata që s’kishin ç’të hanë

e të pasurit i nisi duarthatë.

⁵⁴ I ndihmoi Izraelit, shërbëtorit të vet,

duke e sjellë në mend mëshirën

⁵⁵ ‑ si ua pati premtuar etërve tanë ‑

në të mirën e Abrahamit e të pasardhësve

të tij në amshim.”

⁵⁶ Maria ndenji me Elizabetën rreth tre muaj e atëherë u kthye në shtëpinë e vet.

Lindja e Gjon Pagëzuesit

⁵⁷ Elizabetës i erdhi koha të lindë. Dhe ajo nxori në dritë një djalë. ⁵⁸ Kur fqinjët e farefisi i saj dëgjuan se Zoti e tregoi mirësinë e vet të madhe ndaj saj, u gëzuan me të.

⁵⁹ Të tetën ditë erdhën për të rrethprerë djalin. Donin ta quanin me emrin e të atit ‑ Zakari, ⁶⁰ por e ëma tha:

“Assesi, por le të quhet Gjon!”

⁶¹ Ata iu përgjigjën:

“Askush në fisin tënd nuk quhet me këtë emër.”

⁶² Atëherë me shenja e pyetën të atin ç’emër donte t’i vinte. ⁶³ Ai kërkoi rrasëzën e shkrimit dhe shkroi: “Gjon është emri i tij!” Të gjithë u çuditën. ⁶⁴ Po në atë moment i erdhi goja dhe iu zhdërvjellua gjuha: fliste dhe lëvdonte Hyjin.

⁶⁵ Të gjithë fqinjët e tyre i kapi frikë e madhe. Edhe në mbarë krahinën malore të Judesë flitej për këto ngjarje. ⁶⁶ Kushdo që dëgjonte, thoshte në zemrën e vet: “Çka thua do të bëhet kjo foshnje?” Vërtet, dora e Zotit ishte me të.

Himni i Zakarisë

⁶⁷ Atëherë Zakaria, i ati i tij, u mbush me Shpirtin Shenjt dhe profetizoi:

⁶⁸ “Qoftë bekuar Zoti, Hyji i Izraelit,

që e pa dhe e shpërbleu popullin e vet!

⁶⁹ Ai e ngriti Shpëtimtarin tonë

në shtëpinë e Davidit, shërbëtorit të vet,

⁷⁰ sikurse premtoi kaherë me gojë të profetëve të tij të shenjtë:

⁷¹ se do të na shpëtojë prej armiqve tanë dhe prej dorës së të gjithë atyre që na urrejnë;

⁷² se do të bëjë mirësinë që ua premtoi etërve tanë e do t’i bjerë në mend Besëlidhja e tij e shenjtë

⁷³ e betimi që bëri në të mirën e Abrahamit, atit tonë, se do të na e bëjë të mundshme ⁷⁴ t’i shërbejmë pa frikë,

të çliruar nga duart e armikut ⁷⁵ në shenjtëri e drejtësi para tij për çdo ditë të jetës sonë.

⁷⁶ E ti, o djalosh, do të quhesh profet i të Tejetlartit, sepse do të shkosh përpara Zotit për t’ia përgatitur udhët,

⁷⁷ për ta vënë në dijeni popullin e tij se Hyji do ta

shëlbojë duke ia falur mëkatet e tij,

⁷⁸ në saje të zemrës së dashur të Hyjit tonë

që do të na e dërgojë në pasi prej qiellit Diellin,

⁷⁹ për të shndëritur ata që gjenden në errësirë dhe në hijen e vdekjes,

për t’i drejtuar hapat tanë në udhën e paqes.”

⁸⁰ Ndërkaq foshnja rritej e zhvillohej shpirtërisht.

Jetoi në shkretëtirë deri atë ditë, kur iu dëftua ballafaqe Izraelit.

Kapitujt