Kapitujt

Marku: 7. Traditat e të parëve

¹ Rreth Jezusit u bashkuan farisenjtë dhe disa skribë që kishin ardhur nga Jerusalemi. ² Ata vunë re se disa prej nxënësve të tij po hanin bukë me duar “të papastra” – d.m.th. të palara.

³ Tashti farisenjtë dhe mbarë hebrenjtë nuk hanë bukë pa i larë duart deri në bërryl për arsye të zakoneve të të parëve. ⁴ As kur kthehen nga tregu nuk hanë gjë pa u larë më parë. Janë edhe shumë gjëra të tjera që i mbajnë për shkak të traditës: larje gotash, katrovash e enësh remi (tryezash).

⁵ Prandaj farisenjtë dhe skribët e pyetën Jezusin:

“Pse nxënësit e tu nuk i mbajnë traditat e të parëve, por hanë bukë me duar “të papastra”?”

⁶ Ai u përgjigj:

“Mirë parafoli për ju, o shtiracakë, Isaia, kur shkroi:

‘Ky popull më nderon me buzë,

kurse zemra e tyre është larg meje.

⁷ I kotë është kulti që më bëjnë,

kur mësojnë gjasme mësimin e Hyjit

‑ rregulloret që i qitën njerëzit.’

⁸ Ju lini pas dore urdhërimin e Hyjit e mbani traditat e njerëzve.”

⁹ Dhe u tha:

“Bukur se! Zhbëni urdhërimin e Hyjit, për të ruajtur traditën tuaj! ¹⁰ E pra, Moisiu tha:

‘Ndero babain tënd dhe nënën tënde!’

dhe:

‘Kush ta nëmë babain dhe nënën, le të ndëshkohet me vdekje!’

¹¹ E ju përkundrazi thoni:

‘Nëse ndokush i thotë babait ose nënës: po e shpall kurban ‑ d.m.th. ‑ dhuratë të shenjtë ‑ ndihmën që ju takon prej meje’, ¹² atë nuk e lejoni t’i ndihmojë më babait dhe nënës. ¹³ Kështu zhbëni Fjalën e Hyjit për hir të traditës suaj, që ju vetë e bëtë traditë për vete. E bëni edhe shumë punë të tilla të ngjashme me këto.”

¹⁴ Atëherë e thirri përsëri popullin rreth vetes dhe i tha:

“Më dëgjoni të gjithë dhe mbani mend! ¹⁵ S’ka asgjë përjashta njeriut që mund ta bëjë atë të papastër duke hyrë në të, por çka del prej njeriut ‑ ajo e bën të papastër. ¹⁶ Kush ka veshë për të dëgjuar, le të dëgjojë!”

¹⁷ Kur u nda prej turmës e hyri në shtëpi, nxënësit e pyetën për vështrimin e shëmbëlltyrës. ¹⁸ Ai u tha:

“Si? Po as ju nuk qenkeni në gjendje ta kuptoni? Po a nuk e kuptoni se asgjë që hyn nga jashtë në njeriun, nuk mund ta bëjë të papastër njeriun, ¹⁹ sepse nuk i hyn në zemër, por në bark e del në nevojtore?”

Kështu Jezusi i shpalli të pastra të gjitha ushqimet.

²⁰ Dhe vazhdoi:

“Çka del prej njeriut ajo e bën të papastër, ²¹ sepse prej brendisë ‑ prej zemrës së njeriut rrjedhin: mendimet e këqija, llojet e ndryshme të fëlligështisë, vjedhjet, vrasjet, ²² kurorë‑ thyerjet, dëshira e tepruar e pasurisë, mashtrimet, shfrenia, smira, blasfemitë, krenaria, marrëzia. ²³ Të gjitha këto të këqija dalin nga brenda dhe e bëjnë njeriun të papastër.”

Feja e gruas sirofenikase

(Mt, 15, 21‑28)

²⁴ Jezusi u çua prej andej e shkoi në krahinën e Tirit. Hyri në një shtëpi e dëshironte të mos e dijë kush, por nuk mundi të mbetej i fshehur. ²⁵ Sepse menjëherë e mori vesh një grua, vajza e së cilës kishte në trup shpirtin e ndytë. Ajo erdhi dhe u hodh para këmbëve të tij. ²⁶ Gruaja ishte pagane me prejardhje sirofenikase. I lutej ta dëbonte djallin prej vajzës së saj. ²⁷ Ai i tha:

“Prit njëherë të ngihen fëmijët, sepse nuk është mirë të merret buka e fëmijëve e t’u hidhet këlyshëve.”

²⁸ Ajo u përgjigj:

“Po, Zotëri! Por, edhe këlyshët hanë nën tryezë dromcat e fëmijëve!”

²⁹ Ai iu përgjigj:

“Shko lirisht në shtëpi se, në saje të kësaj fjale, djalli doli prej vajzës sate!”

³⁰ Ajo shkoi në shtëpi dhe e gjeti fëmijën në shtrojë. Djalli kishte dalë.

Shërimi i një shurdhamani belbacuk

³¹ Pastaj doli prapë nga krahina e Tirit, e nëpër Sidon, erdhi drejt detit të Galilesë në krahinat e Dekapolit.

³² I sollën një shurdhaman që mezi fliste dhe iu lutën ta vërë dorën mbi të. ³³ Ai e ndau prej popullit veçmas, ia futi gishtërinjtë e vet në veshë, me pështymë të vet ia preku gjuhën, ³⁴ i drejtoi sytë kah qielli, psherëtiu dhe i tha: “Effatha ‑ që do të thotë: “Çelu!” ³⁵ E menjëherë iu çelën veshët e iu zgjidh pengesa e gjuhës dhe foli rrjedhshëm.

³⁶ Jezusi u urdhëroi të mos i tregojnë askujt. Por, sa më tepër që ai ua ndalonte, ata aq më tepër e shpallnin. ³⁷ Të mrekulluar mbi çdo masë thoshin:

“Gjithçka bëri mirë!”

“Ky po bën të dëgjojnë të shurdhërit e të flasin memecët!”

Kapitujt