Kapitujt

Marku: 2. Shërimi i të pikuarit

¹ Pas disa ditësh Jezusi u kthye përsëri në Kafarnaum. Kur u mor vesh se gjendej në shtëpi, ² u mblodhën aq shumë njerëz, sa që s’kishte më vend as para dere. Jezusi u predikonte Ungjillin. ³ Ndërkaq ia behën disa njerëz, të cilët po sillnin tek ai një të pikuar që po e mbartnin katër vetë. ⁴ E, pasi prej turmës së njerëzve nuk mund ta shtinin brenda tek ai, zbuluan pullazin në atë vend ku gjendej Jezusi dhe, nëpër vrimë, e lëshuan vigun në të cilin ishte i shtrirë i pikuari. ⁵ Jezusi, duke parë fenë e tyre, i thotë të paralizuarit:

“Biro, të janë falur mëkatet!”

⁶ Aty po rrinin disa skribë. Këta zunë të mendojnë në zemrat e veta. ⁷ “Ç’po flet ky kështu? Po blasfemon! Kush mund të falë mëkatet përveç një Hyji të vetëm?” ⁸ Jezusi në shpirtin e vet e hetoi menjëherë se ata po mendonin ashtu në vete, andaj u tha:

⁹ “Pse po mendoni ashtu në zemrat tuaja? Çka është më lehtë? T’i thuhet të paralizuarit: ‘Të janë falur mëkatet’, apo t’i thuhet: ‘Çohu, merre vigun tënd dhe ec!?’ ¹⁰ Por që ta dini se Biri i njeriut ka pushtet të falë mëkatet mbi tokë: ¹¹ Unë po të urdhëroj ‑ i tha të paralizuarit ‑ Çohu, merre shtrojën tënde dhe shko në shtëpinë tënde!”

¹² Aty për aty i paralizuari u çua në këmbë, mori shtrojën dhe, në praninë e të gjithëve, doli përjashta. Të gjithë mbetën shtang nga habia. I dhanë lavdi Hyjit e thoshin:

“Një gjë të tillë s’e pamë kurrë!”

Thirrja e Levit

(Mt 9, 9‑13; Lk 5, 27‑32)

¹³ Jezusi përsëri doli në breg të detit. Populli mbarë shkonte tek ai e Jezusi e mësonte. ¹⁴ Duke kaluar andej, pa Levin e Alfeut. Ishte në vendin e pagimit të taksave. Jezusi i tha:

“Eja pas meje!”

Ai u çua dhe shkoi pas tij.

¹⁵ Kur, më vonë, Jezusi ishte në tryezë, në shtëpinë e Levit, bashkë me të e me nxënësit e tij ishin ulur në tryezë tagrambledhës e mëkatarë. Vërtet ishin shumë. E ndiqnin edhe ¹⁶ disa skribë të sektit të farisenjve. Këta, kur e panë se po hante me tagrambledhës e me mëkatarë, u thanë nxënësve të tij:

“Pse ha me tagrambledhës e me mëkatarë?”

¹⁷ Jezusi, kur i dëgjoi, tha:

“Mjeku nuk u duhet të shëndoshëve, por të sëmurëve. Nuk erdha të grish të drejtët, por mëkatarët.”

Diskutim mbi agjërimin

(Mt 9, 14‑17; Lk 5, 33‑39)

¹⁸ Nxënësit e Gjonit dhe farisenjtë agjëronin. Erdhën disa dhe i thanë:

“Pse nxënësit e Gjonit e të farisenjve agjërojnë e nxënësit e tu nuk agjërojnë?”

¹⁹ Jezusi u përgjigj:

“A thua mund të agjërojnë dasmorët derisa është me ta dhëndri? Për aq kohë sa është dhëndri me ta s’mund të agjërojnë! ²⁰ Do të vijë dita kur do t’ua rrëmbejnë dhëndrin. Atëherë ata, atë ditë, do të agjërojnë!

²¹ Askush nuk e qep arnën e tirkut të pashkelur në petk të vjetër; përndryshe arna e tirkut të pashkelur e shqyen petkun e vjetër dhe e shqyerja bëhet më e madhe.

²² Askush nuk e qet verën e re në rrëshiqa të vjetër; përndryshe vera e re i shqyen rrëshiqat: vera derdhet e rrëshiqat prishen. Porse vera e re ‑ në rrëshiqa të rinj.”

Shkokëlim kallinjësh të shtunën

(Mt 12, 1‑8; Lk 6, 1‑5)

²³ Një të shtunë Jezusi po kalonte nëpër të mbjella. Nxënësit e tij, duke udhëtuar, filluan të këpusin kallinj.               ²⁴ Farisenjtë atëherë po i thonë:

“Shih! Pse po bëjnë atë që s’është e lejueshme të bëhet të shtunën?”

²⁵ Jezusi u përgjigj:

“A s’ju ka rënë kurrë të lexoni ç’bëri Davidi kur pati nevojë, atëherë kur u urit ai e përcjellësit e tij? ²⁶ Se si, kur ishte kryeprift Abiatari, hyri në Shtëpinë e Hyjit dhe i hëngri bukët e kushtuara, të cilat s’guxon t’i hajë askush përveç priftërinjve? Madje, ai u dha edhe përcjellësve të vet!”

²⁷ Atëherë u thoshte edhe këtë:

“E shtuna u bë për njeriun e jo njeriu për të shtunën. ²⁸ Prandaj, Biri i njeriut është zotëruesi edhe i të shtunës!”

Kapitujt