Kapitujt

Zakaria: 1. Grishje për kthim

¹ Kjo fjalë e Zotit i qe drejtuar në të tetin

muaj, në të dytin vit të Dariut, profetit Zakari, birit të Barakisë, të birit të Ados: ² ”Zoti është zemëruar shumë kundër etërve tuaj. ³ Prandaj, thuaju: Kështu thotë Zoti i Ushtrive: Kthehuni kah unë ‑thotë Zoti i Ushtrive, e edhe unë vetë do të kthehem kah ju ‑ është fjala e Zotit të Ushtrive. ‑ ⁴ Mos u bëni si etërit tuaj, të cilëve u thoshin profetët e mëparshëm: ‘Kështu thotë Zoti i Ushtrive: Kthehuni nga udhët tuaja të këqija e nga synimet tuaja të këqija.’ Por, ata s’dëgjuan as s’qenë në kujdes për mua, thotë Zoti. ⁵ Ku janë etërit tuaj? Po profetët a thua përgjithmonë do të jetojnë? ⁶ Fjalët e mia e urdhrat që ua dhashë shërbëtorëve të mi profetëve, a thua, vallë, nuk u plotësuan mbi etërit tuaj? Ata u kthyen e thanë: ‘Zoti i Ushtrive u soll me ne ashtu siç kishte vendosur të bëjë, sipas udhëve tona e mënyrës së sjelljes sonë. ’”

Vegimi i parë: kalorësit

⁷ Kjo fjalë e Zotit i që drejtuar ditën e njëzetekatërt të muajit të njëmbëdhjetë, që është muaji Sabat, në vitin e dytë të Dariut, profetit Zakari, birit të Barakisë, birit të Ados.

⁸ Pata një vegim natën. Dhe, ja, një njeri mbi kalë të kuq. Qëndronte ndër merta që ishin në fund të luginës; pas tij ishin kuaj të kuq, të kuqrremtë e të bardhë. ⁹ Unë pyeta: “Çka janë këta, Imzot?” M’u përgjigj engjëlli që fliste me mua: “Unë do të të dëftoj se çka janë këta.” ¹⁰ U përgjigj ai burri që qëndronte ndër merta e tha: “Këta janë ata që Zoti i dërgoi ta marrin dheun në sy.” ¹¹ Ata iu drejtuan engjëllit të Zotit që qëndronte ndër merta e thanë: “E përshkuam tokën dhe, ja, mbarë toka është e banuar e në qetësi.”

¹² Atëherë mori fjalën engjëlli i Zotit e tha: “O Zoti i Ushtrive, deri kur nuk do të kesh dhimbje për Jerusalemin e për qytetet e Judës, kundër të cilave je ndezur në hidhërim? Ky është tashmë i shtatëdhjeti vit!” ¹³ Zoti iu përgjigj engjëllit që fliste me mua fjalë të mira, fjalë ngushëlluese. ¹⁴ Atëherë engjëlli që fliste me mua, më tha: “Bërtit e thuaj: Kështu tha Zoti i Ushtrive: Kam një dashuri tejet ziliqare për Jerusalemin e për Sionin, ¹⁵ dhe flakë jam ndezur në zemërim kundër kombeve krenare, sepse unë u hidhërova pak, e ata bashkëvepruan për së tepërmi në të keqe. ¹⁶ Prandaj, kështu thotë Zoti: Po kthehem përsëri në Jerusalem me mëshirë. Në të do të ndërtohet Tempulli ‑thotë Zoti i Ushtrive ‑ dhe plumçi do të shtrihet përsëri përmbi Jerusalem. ¹⁷ Bëje edhe këtë shpallje: Kështu thotë Zoti i Ushtrive: Qytetet e mia prapë do të mbushen me të mira. Zoti prapë do ta ngushëllojë Sionin, përsëri do ta zgjedhë Jerusalemin!”

Kapitujt